EL SUEÑO

Αύριο είναι η μέρα που το ποδήλατό μου θα φορέσει τα χειμωνιάτικά του, δηλαδή θ΄αλλάξει τα τρακτερωτά λάστιχα με σλικ, πόλης, συν ένα μεγαλύτερο φτερό πίσω, γιατί το δελτίο καιρού λέει για κατά τόπους έντονα καιρικά φαινόμενα, βροχές και καταιγίδες. Το σκέφτηκα, το συζήτησα και με το μάστορα. Δεν μπορεί, παλιά που είχα κουρσάκι με λεπτά λάστιχα, έβγαινα σε βρεγμένους δρόμους και συχνά υπό βροχή και ποτέ δεν γλίστρησα, και τώρα έχω φάει με το καλημέρα σας δύο σούπες, όλες δικές μου! Φταίνε τα τακάκια στα χοντρά λάστιχα, άμα πάρω λίγο φάλτσα κανένα εξόγκωμα στην όλο αποτυχημένα λίφτινγκ άσφαλτο, με πετάει πριν πω κίμινο. Βέβαια, στα σκαμμένα, τα γαρμπίλια και το γδαρμένο οδόστρωμα καλά ήταν τα τρακτερωτά, και η αλήθεια είναι ότι σ΄αυτήν την πόλη κανένα λάστιχο δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλο, πάντως για το βρεγμένο δρόμο καλύτερα ίσια λάστιχα πόλης με αυλακώσεις, διότι έπαθα και έμαθα.

Κάτι συμβαίνει με την εμφάνισή μου ή ο Πέτρος δεν βλέπει καλά, ή μάλλον και τα δύο. Γιατί στην πλατεία της Ν. Σμύρνης σήμερα, και κρίμα που δεν είχα χρόνο να καθήσουμε για κανέναν καφέ, ο Πέτρος που έχει μισό χέρι κι μισό μάτι, Αλβανός εξ Αλβανίας και ποιος ξέρει σε τι νάρκη θα ΄πεσε ή τι έγινε, μου είπε γεια σου ρε φίλε! Ο φίλος τώρα, δηλαδή εγώ, βιαζότανε να πάει να καταθέσει μια αίτηση και δεν στάθηκε να λύσει την παρεξήγηση.

Η αίτηση αφορά στο λαμπρό μέλλον μου! Είναι η τρίτη φορά που επιδιώκω να πάω για δουλειά λίγα χρόνια σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, Βραζιλία κατά πρώτον και κατόπιν Αργεντινή, Μεξικό, Περού, Βενεζουέλα και Χιλή. Δήλωσα και ευρωπαϊκές χώρες, αλλά εδώ δεν άνοιξε η θέση στο Σάο Πάολο, που ήμουν δυο φορές συνεχόμενες πρώτη στη λίστα, θα με πάρουν στας Ευρώπας; Παραταύτα, η αίτηση μου έφτιαξε το κέφι, και στα πουφ να πάει, απέκτησα λατινοαμερικάνικο αέρα, σι! (Α, είχα γράψει κι ένα ποστ παλιότερα, όταν έφαγα την πρώτη απόρριψη- "οι τροπικοί μπορούν να περιμένουν"!). Για να εξηγούμαι, τη δεύτερη φορά δεν ήμουν πρώτη αλλά δεύτερη, όμως ο πρώτος ήθελε το Βέλγιο, άρα, σκέφτηκα, θα πάει εκείνος στη μούχλα κι εγώ στους τροπικούς. Και οι δύο τελικά μείναμε στ΄αβγά μας, καμμιά θέση δεν άνοιξε! Ή τις φυλάνε για κάποιον εκλεκτό, που να ψάχνω χαυλιόδοντες, άσε ήσυχους και τους ελέφαντες και τα δόντια τους. Εντωμεταξύ το θέμα εμπνέει καλές συζητήσεις. Αλήθεια, θες να πας στη Βραζιλία; Σι! Και ξέρεις πορτογαλικά; Νο! Ούτε καν γαλλικά! Και τι θα κάνεις; Καποέιρα και ποδήλατο! Και θα δω τον Βελόσο! Μα θα πρέπει να μάθεις τη γλώσσα! Α, σι, σερταμέντε!