ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Να σέρνομαι μέχρι το κοντινότερο σημείο που μπορούσα να βρω μια καρύδα πριν ψοφήσω από την κουφόβραση και να χειρονομώ στο παιδί με την μαχαίρα, γιατί είχε κολλήσει η γλώσσα μου, όχι η ξένη γλώσσα μου, η φυσική, η κρεατένια, και τα σωθικά μου όλα και το μυαλό μου έβραζε σαν αβγό στο μπρίκι, να πίνω την καρύδα με το καλαμάκι και αφού υδατοψύχθηκε ο εγκέφαλός μου, να σκέφτομαι, ότι, κοίτα μυστήρια πράγματα, τώρα ψηνόμαστε, φύγαν αποδώ προσώρας οι νεροποντές, τράβηξαν κατά το νότο και τους άλλαξαν τη γεωγραφία, αυτό δεν ήταν κατακλυσμός, η τιτανομαχία ήταν, αναπάντεχη ακόμα και για τα ντόπια δεδομένα, τρελλάθηκε το κλίμα ή απλά η γη γυρίζει. Και τώρα πετάνε ελικόπτερα πάνω από τις λασποβουλωμένες περιοχές, να χαρτογραφήσουν τον τόπο, γιατί μετακόμισαν λίμνες και βουνά και ποτάμια, και δεν ισχύουν πια οι γνωστοί χάρτες.

Έπειτα βγήκε ένα υπέροχο υπεροπτικό φεγγάρι, στο βάθος αστραπές, οι λόφοι εδώ γύρω καλυμμένοι με ομίχλη, η λίμνη ήρεμη κι ο ιδρώτας να κυλάει ποτάμια προς τη λίμνη, τελικά βρέχει δε βρέχει μούσκεμα γίνεσαι, το κράνος βαρύ σαν κατσαρόλα, όπου βράζει, είπαμε, το αβγό. Έβγαλα μόνο το κράνος, τα φύλλα συκής τα κράτησα ως φόρο τιμής στον ενδεδυμένο πολιτισμό, κρατήθηκα μην πετάξω τα παπούτσια στη λίμνη και περίμενα στο οχταδρόμι την ομάδα των ποδηλατών, μα όταν πιάστηκα, πήγα λίγο πιο κάτω, όπου συνάντησα δυο τύπους, τον έναν τον Αναρούβαλο, τον γνώριζα, ο άλλος έμπλεξε, δεν έφτανε που προσπαθούσε να συννενοηθεί με τον πρώτο, έσκασε μύτη και μια απροσδιορίστου, αλλά να, μέσα από την ομίχλη, εμφανίστηκε η ομάδα των βρυκολακιασμένων και ανακουφίστηκε το επικοινωνιακό του δράμα.


Το δικό μου επικοινωνιακό δράμα ωστόσο είναι άλλου είδους και τραβολογιέται στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, το ότι είχα αργήσει εκείνο το βράδυ στην ποδηλατική βόλτα οφειλόταν στον χρόνο που είχα σπαταλήσει σε τηλεφωνήματα, διότι δεν είχα ξαφνικά σύνδεση, στο ίντερνετ, αυτό αποκαταστάθηκε, πλην πρέπει να πάω στα κεντρικά να ζητήσω εξηγήσεις για έναν λογαριασμό οικτρά φουσκωμένο, είχε συμβεί και πριν τις γιορτές, υποτίθεται ρυθμίστηκε, και τώρα αν πληρώσω αυτόν τον λογαριασμό θα φτάνει μαζί με τον διορθωμένο στο ύψος του πρώτου φουσκωμένου! Τον οποίο έλαβα πάνω που έληγε, θα το κόψουν άσπλαχνα κι άντε μετά να θέλω τεχνικό να ρυθμίσει το μόντεμ, για κάποιο σκοτεινό λόγο δεν ρυθμίζεται με το πρόγραμμα που πήρα μαζί με την συσκευή. Όποιος διαβάζει αυτά και δεν βγάζει άκρη, δεν πειράζει, ούτε και γω, κανονικά θα έπρεπε να ανοίξω έναν ιστότοπο "οδηγός τηλεπικοινωνιών Βραζιλίας", τόσο υλικό έχω μαζέψει, αλλά έκρινα, ότι πεταμένος κόπος, τα γεγονότα θα με υποσκελίζουν πάντα.


Αν λοιπόν δεν κάθεται τούτο και στραβώνει κείνο και σούρνεται από πάνω μια ίωση κατηραμένη, που θρέφει η κουφόβραση και μου χαλάει το γιουβέτσι, καταλήγω στη συνηθισμένη μου τακτική του αρμενίσματος στην αιωνιότητα πασπαλισμένη με λίγη ντόπια αμεριμνησία, και κάπως πως ρυθμίζονται όλα. Ανησυχώ, ότι θα μου κόψουν την σύνδεση, αν δεν πάω στην εταιρεία εγκαίρως; Το ξεχνάω και πάω όποτε με βολέψει, δοκιμασμένο και παλιότερα. Χάνω το πενηντάρι με τους ποδηλάτες; Σχεδιάζω στο επιτελείο μου εκδικητική διαδρομή με καταρράχτες στο μενού. Ξυπνάω άρρωστη και κείνη την ημέρα ακριβώς ειδοποιούμαι για επισημότητα, η οποία είχε αναβληθεί και ετοιμαζόμουν αδίκως; Κανένα πρόβλημα, φοράω ρούχα άνετα τύπου πιτζάμα και στρώνομαι στην πολυθρόνα κατά την διάρκεια της τελετής με μια αλύρ "άπαγε του πρωτοκόλλου". Φοβάμαι ότι θα με πειράξει το φαγητό; Τρώω κανονικά, και βάζω κι άλλο. Κλείνω με μους σοκολάτας.

Υστερόγαμον: Δεν αρπάζω τη μέρα. Την αφήνω ν΄ανεμίζει.
Τα graffiti ξετρυπωμένα από την Asa Norte, Brasília DF.

NO HAY PROBLEMA

Είμαι στο ποδήλατο και στάζουν σταγόνες απ΄το γείσο του κράνους στη μύτη μου, την ξεροκοκκινισμένη και ξεφλουδισμένη, το οποίον κατάλαβα τότε, ότι ξεφλουδίζει, γιατί εκτός απ΄τις σταγόνες της βροχής, μ΄ενοχλούσε και κάτι άλλο στην όραση, ήτοι τα ξεφλουδίδια! Τί "καλοκαίρι" είναι τούτο; Αλλά δεν μπορεί να είσαι στον άτιμο τον τροπικό, που συμπεριφέρεται, να σε κάψω Γιάννη, να σ΄αλείψω λάδι, και να σκέφτεσαι με την λογική των τεσσάρων εποχών, μα την κουνουπιέρα του Βιβάλντι!

Οι δεκατέσσερις εποχές, αυτές μάλιστα. Κρύο, αέρας, βροχή, καύσωνας, κουφόβραση, υγρασία, συννεφιά, ήλιος, σκόνη, ποτάμια, λάσπη, στρόβιλοι, νηνεμία, ξαστεριά, όλα μαζί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, τουριστική έκδοση, να μην χάνουν οι επισκέπτες την συγκίνηση. Θερμοκρασία κυμαινόμενη από 13 ως 33 βαθμούς, δεν αστειεύομαι, παρακαλώ πολύ, δεν φτάνει που δυσκολεύομαι να περιγράψω αυτό το πράγμα, οι δυσπιστίες μου έλειπαν!

Κάποτε σκέφτομαι, μού θυμίζει τον Σεπτέμβρη, ή τον Μάρτη... σιωπή, τίποτα δεν σου θυμίζει, καλύτερα να μην ξεχνάς την αντηλιακή και τα γυαλιά ηλίου όταν βγαίνεις με πυκνή συννεφιά και ψιλόβροχο. Όπου οι ομπρέλες έχουν διπλή χρήση, στη βροχή και τον ήλιο, και κάποιοι με ποδήλατο επίσης, συνειδητοποιημένοι, όχι σαν κι εμένα την άσχετη, κυκλοφορούν με την ομπρέλα στην οριζόντια μπάρα, έτσι με στιλ. Πάλι, πώς να περιγράψεις το στιλ; Ποιο στιλ; Καπέλο, κοστούμι και σαγιονάρα, μίνι και γουνάκι, καλσόν, μπότες και μπλουζάκια με αραχνοΰφαντα φτερά, απέξω το παλτό κι από μέσα το μαγιώ, για όλα τα διεστραμμένα γούστα του καιρού!


Κάθομαι, κοιτάω όλο αυτό το καρναβάλι και ακούω τη σάμπα καριόκα "βρέχει κι ο κόσμος τρέχει". Ψέμματα, κανείς δεν τρέχει. Πέφτουν βέβαια κάτι χοντρές σταγόνες αλλά είναι όλοι χαλαροί, το ίδιο και γω, που με μια ψιλή βροχή παλιότερα ψαχνόμουν στην Αθήνα και τώρα κάθομαι ανάσκελα και δεν σκοτίζομαι καθόλου. Χαλαρά κι ανάλαφρα. Έβρεχε από τις παραμονές των Χριστουγέννων μέχρι του Άη Γιάννη, συνέχεια συνέχεια συνέχεια. Συνέχεια. Κατόπιν έσκασε έναν καύσωνα με ήλιο. Τώρα ο καιρός είναι πάλι ανεμογκαστρωμένος, και κυκλοφορεί μια ίωση με συμπτώματα εγκυμοσύνης.

Δεν κυκλοφορεί μόνον η ίωση, κυκλοφορούν και ποδηλάτες με τα προσωπικά τους έγγραφα μέσα σε σακουλάκια, αυτά για τα τρόφιμα, που κλείνουν αεροστεγώς, για προφύλαξη απ΄τη βροχή. Αλλά το ραδιοφωνάκι δεν την γλίτωσε. Δεν το είχα βάλει με τα άλλα τρόφιμα. Πιάνει πλέον μόνο ένα σταθμό, της Γερουσίας, και παίζει στην διαπασών. Κόλλησε. Το άνοιξα να το φτιάξω, υποτίθεται. Τώρα πιάνει μόνο την Βραχνή Γερουσία. Στην διαπασών. Ζητείται κωφός γέρων να του το χαρίσω.

Ήμουν σε μια υπηρεσία κι έψαχνα τα σακουλάκια σαν κάτι γριές παραλοϊσμένες και μ΄είχαν πιάσει νευρικά γέλια, όταν η υπάλληλος αντί για το διαβατήριο, άνοιξε το σημειωματάριο, που το είχα βγάλει για να δώσω κάτι άλλα στοιχεία, κι έπαθε σοκ, ήταν όλο πασαλειμμένο ξερά μελάνια, με κοιτάει, όσο και να δαγκωνόμουν είχα διπλωθεί στα δύο, γιατί η εικόνα που παρουσίαζα δεν ήταν καλύτερη, όλο ξεραμένες λάσπες, αφού πηγαίνοντας, πάνω σ΄ένα κομμάτι άδειου πεζοδρομίου, δεν έβρεχε, αλλά ιδού, ερχόταν αντίθετα ένα λεωφορείο του σκοτωμού, πλαααααφ, πετάει όλα τα λασπόνερα, ανφάς και κατάμουτρα, να το φχαριστηθώ η άρρωστη, που είχα βάλει τ΄απορρυπαντικά μου και τ΄αποσμητικά μου και τράβαγα σε ρυθμό βραζιλιάνικης ρέγκε.


Κάπως αργά βέβαια αλλά κατάλαβα γιατί ήταν άδειο εκεί. Όμως είχα αποφύγει να πάω εναλλακτικά από το χώμα, γιατί την τελευταία φορά είχε γλιστρήσει το λάστιχο στο πετρωμένο αλλά βρεγμένο έδαφος, έπεσα δεξιά κι ένιωσα ένα τσίμπημα σαν από τσουκνίδα κοντά στον αστράγαλο. Κοιτάω το γρασίδι, ούτε τσουκνίδα, ούτε τσουκνιδόσπορος. Αργότερα, κάτι με έτρωγε εκεί όπως ο κνησμός από κουνούπι. Ήταν λίγο πρησμένο, είχε μια φουσκάλα και ένα τσίμπημα στη μέση! Μυστηριώδες βραζιλιάνικο έντομο, που υπερασπίζει την περιοχή του από αστραγάλους ποδηλατών; Δεν είχα άλλες συνέπειες από το τσίμπημα αλλά κάπου κάπου με τρώει ακόμα. Από τότε επίσης συμβαίνουν διάφορα βλακώδη.

Έχω σπάσει δύο φωτάκια μέσα σε μια βδομάδα. Το ένα έπεσε σ΄ έναν έρημο δρόμο και γυρίζοντας να το πάρω, εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο και πήγαινε λες επίτηδες πιο άκρη και το πάτησε! Το δεύτερο φωτάκι το έχω χτυπήσει σε μια κολώνα και αποτελειώθηκε σκορπίζοντας σ΄ένα σκουπιδοχωματόδρομο. Τώρα είναι δεμένο για πάντα με μονωτική.

Το δεξί πετάλι έγινε τιρμπουσόν, όταν γλίστρησα πίσω από μια τορτερία, με μηδενική ταχύτητα, σε ειδυλλιακό δρομάκι του πάρκου. Ο κόσμος πετάχτηκε πάνω όταν άκουσε την ακατανόητη κραυγή "γαμώτο"! Η αλλοδαπή ποδηλάτισσα συνειδητοποίησε μαζεύοντας τα πόδια, τα χέρια και τα πετάλια της, ότι είχε πατήσει πάνω σε ύπουλα λάδια, που είχαν τρέξει από μια κόκκινη μηχανή που καμάρωνε πλυμμένη και μοσχομυρισμένη παραδίπλα.


Γυρίζω όπως όπως τη μισή Brasília, τρία ποδηλατάδικα είχαν μόλις κλείσει το ένα μετά το άλλο. Στο τέταρτο, λέει ο τύπος, amanhã, αύριο και νωχελικά, είχαν τελειώσει τα πετάλια! Amanhã, έρριχνε ο ουρανός καραβέλες και τύμπανα. Ξεβιδώνω τις δύο από τις τέσσερις βίδες, που είχαν μείνει, βγάζω το πλαίσιο και τί να δω; Από πλαστελίνη τα φτάχνουνε, με το χέρι το έφερα. Βρίσκω και δυο βίδες στο αρχείο μου, σφίγγω πάνω στη βάση και το συνεφέρνω πλήρως.

Καθαρίζω το ποδήλατο με το καλέμι, να σπάσει το νταμάρι στα μηχανικά μέρη, λύνω τη σέλα γιατί έτριζε, περνάω γραφίτες, περνάω κεριά, σαπουνίζω το πάτωμα, φτιάχνω μανικιούρ και ψάχνω στην ντουλάπα μου κάτι άσπρο και ελαφρύ γιατί ήμουν καλεσμένη κι είχε πιάσει κουφόβραση. Βέβαια, την πρωτοχρονιά, που το΄χουν έθιμο να πηγαίνουν όλοι σαν γαλατάδες, εγώ δεν το΄ξερα και βρέθηκα σαν την μύγα μες το γάλα. Διαλέγω ρούχα αφροπλυμμένα με αγνό σαπούνι κοκοκάρυδου αλλά δεν μπορούσα να τα φορέσω. Όλα καφέ ολέ, είχε τρυπώσει σίφουνας από τα φινιστρίνια της καμπίνας του πλοίου κι άφησε το επισκεπτήριό του πάνω στ΄ ανοιχτόχρωμα, όλα, όσο για τα σκούρα, απλώς δεν πολυφαίνεται. Ο υποψήφιος μπόγος για το καθαριστήριο περιμένει αδίκως, γιατί αυτό το κοκκινόχωμα είναι μάλλον ανεξίτηλο.


Όσο κάθεται ο μπόγος που βαριέμαι να τον πάω στην λαβαντερία, κάθομαι και γω και διαβάζω Καμύ, μισοβρεγμένη και με τσουρουφλισμένη μύτη. Στο τέλος του τρίτου κεφαλαίου του Πρώτου Ποδηλ... ε... Ανθρώπου διαπιστώνω, ότι τελειώνει ο καπνός. Κατεβαίνοντας στο κέντρο και ψάχνοντας τους ποδηλάτες, που ανέβαλαν τη βόλτα λόγω του τρελαμένου καιρού, παίρνω από το καπνοπωλείο, το μοναδικό που έχει καπνό για τσιγάρα, δύο πακέτα και μου δίνει κι ένα δώρο. Τώρα πρέπει να ξαναπάω να τσακωθώ με τον καπνοπώλη, γιατί ο καπνός δεν καπνίζεται, μυρίζει κάτι φριχτό, κάτι σαν χλωρίνη. Ψόφησαν τα καπνά στ΄ αμπάρια; Τα ψέκασαν με ποντικοφάρμακο; Συμφέρει τον καπνοπώλη να με ξακάνει μια κι έξω με την μέθοδο των ηρωίδων του Ξανθούλη; Τον δωροδόκησαν οι αντικαπνιστές;

Δεν έχω καπνό. Δεν έχω ομπρέλα. Δεν έχω πρόβλημα.

ΕΛΛΗΝΟΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ HIP HOP MIX

Ποιας ράτσας είναι η γάτα σου;
Κάδου (απορριμάτων)!
Αυτό το βαλιτσάκι για pets της Λουί Βιτόν κάνει όσο ένα εισιτήριο αλερετούρ Αθήνα - Ρίο συν διαμονή 4 μέρες με ημιδιατροφή!
Δεν ξέρω, εμένα είναι Κοκό Σανέλ!
Έχει βγάλει η Σανέλ βαλιτσάκι για pets;
Η γάτα μου είναι Κοκό Σανέλ!
Τί λικέρ είναι αυτό, κύριε οικοδεσπότα;
Σοκολάτα;
Κανέλλα μάλλον...
Πού να ξέρω, τί στο διάβολο είναι!
Πάμε να δούμε το κοτέτσι! Πού βρίσκεται;
Κοντά στην πισίνα!
Ελληνίδες είναι οι κότες;
Όχι Βραζιλιάνες!
Το ίδιο μυρίζουν!
Έχω και γαλόπουλα!
Μα τί νταπαντούπα είναι αυτό πια... το απόγευμα άκουγα Τσιτσάνη!
Κοίτα, μωρέ, σαν τ΄άλογα καθόμαστε πάνω στα σκαμνιά...
Αυτές τις σαλάτες τις φτιάχνει μια Γιαπωνέζα!
Άμα πάω στην Ελλάδα αυτό που έχω επιθυμήσει είναι ένα κριθαράκι φούρνου, όχι στο πώς το λένε...
Πήλινο;
Όχι, στο ταψί!
...και πήγε και πήρε εκείνη τη φέτα από το Σάουν Πάουλου, που μύριζε τραγίλα...
Υπάρχει φέτα από τράγο;
Στην πρεσβεία με σορτσάκια; Γιατί εσύ κι όχι εμείς;
Για να μπορώ να βουτήξω αμέσως στην πισίνα!
Η πισίνα είναι του πγέσβη!
Δεν θα προλάβει!
Θέλω να το δω αυτό!
Να βγάλει το δίχτυ...
Πόσα χρόνια τό΄χετε κόψει;
Δύο βδομάδες!
Πήγαμε στα καρτ.
Προτιμώ ιππασία σε φαζέντα!
Μα είναι ασέλωτα!
Καλύτερα...
Πάλι βρέχει...
Αυτή η δυνατή είναι το καλύτερο μασάζ!
Αλήθεια;
Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;
Μμμμ...
Στο είπα, που ήθελες να γυρίσεις! Άκου τα! Αλλά θα καλυτερέψει, ε;
Πάω στοίχημα ότι αυτό είναι μαμάου κομπόστα με κανέλλα.
Όχι κολοκύθα είναι. Με κανέλλα.
Λοιπόν... δεν θα φτιάξουν σύντομα τα πράγματα στην Ελλάδα;
Ναι. Κομπόστα (= me skata, portug.).
Ποια είναι αυτή;
Η γυναίκα του αντιπροέδρου!
Νόμιζα η κόρη του!
Μια βασίλισσα ελληνίδα!
Τί;
Άσε, τον χιτώνα εννοούν...
Να δεις, που αυτός έχει κάνει πλαστική... δεν μπορεί, μόνο τα μπότοξ...
Ποιος ο αντιπρόεδρος;
Όχι ο πρόεδρος!
Αυτός ο κοντός πόσο χρονών είναι;
Ογδόντα και βάλε!
Μα ακόμη υπουργός;
Εμείς είχαμε και πρωθυπουργό!
Αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Το κόβω! Ο γιατρός...
Φέτος δεν στολίσανε καλά την Μπραζίλια.
Τα φάγανε!
Πού πήγε κείνο το νεκροταφείο μικρών ζώων;
A, έγινε mall.
Λοιπόν μπήκα στην κουζίνα και είδα πώς το φτιάχνει! Απίστευτο! Με μπεν-μαρί!
Το ωροσκόπιό μου λέει επαγγελματική άνοδο και μηδέν λεφτά. Δεν βγάζει νόημα. Θα κοιτάξω και το βραζιλιάνικο!
Εμένα λέει στα ερωτικά 4-5 ζώδια μέχρι τον Ιούνιο!
Τί έπαθε το καπώ;
Πήγαν να τ΄ανοίξουν στην Γκουαρά να πάρουν το αλάρμ.
Να πάμε από τα δυτικά, γιατί από την άλλη βρέχει ήδη!
Μα, στην ανηφόρα σαμαράκια; Θα μού σβήσει...
Foda se! (=na gamithei, portug.). Δώσε μου απ΄τα δικά σου!
Είναι τύφλα, κάνει οχτάρια!
Πάλι στο ίδιο σημείο βγήκαμε!
Κοίτα μια ουρά στη γέφυρα!
Όχι δεξιά, εκεί πάνε για τη μακούμπα (αφρικανικές τελετές)!
Στη λάσπη θα κολλήσουμε...
Τί θα παίξουμε;
Τον "φίλο του τζάγκουαρ".
Κίτρο; Με κανελλογαρύφαλλα;
Βάλτο εκεί στην άκρη, για τα έντομα!
Φεύγουν με τα κανελλογαρύφαλλα;