Δεν χορταίνω τα καινούρια λεπτά λάστιχα του ποδηλάτου μου! Ανεβαίνω τις ανηφόρες, όπως απλώνεται το μαλακό βούτυρο πάνω στο ζεστό ψωμί! Το απόγευμα ανέβασα το όχημα στο σπίτι για κάτι μερεμετάκια και να το πλύνω. Εντωμεταξύ ο αέρας σάρωνε τις βεράντες, διέλυσε τις τέντες και στράβωνε τις κεραίες. Γύρω ακούγονταν πράγματα που έπεφταν κι έσπαγαν. Σκέφτηκα λοιπόν, πως μάλλον δεν θα κάνω ποδήλατο, ας το πλύνω τουλάχιστον, το μισό άσπρο απ΄τον ασβέστη και το υπόλοιπο μαύρο από λάσπη και γράσα. Σιγά που δεν θα έκανα ποδήλατο! Αφού ίσιωσα ένα στραβωμένο πετάλι με την πένσα, έστρωσα τη σέλα που αλλοιθώριζε, άλλαξα τα φωτάκια, έβγαλα κάτι αυτοκόλλητα και καθάρισα την κόλλα και τα γράσα με ... ζιπέλαιο, πλύθηκα εγώ τελικά, πήρα το ημιβρόμικο ποδήλατο στον ώμο και βγήκα!
Ο αέρας είχε κόψει, δεν έβρεξε, όλα ωραία! Η σκοτούρα που είχα, άργησε να περάσει, αλλά τελικά πέρασε με κόκκινο κρασί και πολλά λόγια και πολλά γέλια! Είναι αυτά τα άτιμα κρυώματα, πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί σε ορισμένα μέρη ανοίγουν τον κλιματισμό στο ζεστό ή το κρύο στο φουλ αδιακρίτως; Ή πολύ κρυουλιάρηδες ή πολύ θερμόαιμοι είμαστε, μέση κατάσταση δεν έχει!
Όταν σταματάω για να εφοδιαστώ με καύσιμα, ως γνωστόν το ποδήλατο είναι ενεργοβόρο, πίνει πολύ νερό, καφέ, τσάι, γάλα, χυμούς και ρούμι, χωριστά ή όλα μαζί, επίσης τρώει σοκολάτα, γιαούρτι, φρούτα, φυστίκια, σαλάτες, χωριστά ή όλα μαζί, όταν λοιπόν αφήνω το βουτυρένιο μου πετάλι διαβάζω, και τώρα μεταξύ άλλων τις μικρές αναμνήσεις του Σαραμάγκου, ο οποίος στην αυτοβιογραφία των παιδικών και εφηβικών του χρόνων δεν ακολουθεί τη συνηθισμένη του τακτική ν΄αρχίζει την πρόταση στην Πορτογαλία και να βάζει τελεία στη Βραζιλία, αλλά γράφει με κανονικές μικρές προτάσεις, αν είναι δυνατόν, δεν το περίμενα. Κι εκεί που περιγράφει, πώς ψάρευε μικρός, λέει, "οι ώρες κυλούσαν μάταια, μάταια βέβαια δεν ήταν, γιατί, χωρίς να το καταλαβαίνω, "ψάρευα" πράγματα, που στο μέλλον θ΄αποδεικνύονταν πολύ σημαντικά για μένα, εικόνες, μυρωδιές, ψιθύρους, θροΐσματα, αισθήσεις".
Υστερόγαμον: Μπείτε αμέσως στους ποδηλάτες να δείτε τι έχουν πάθει οι δύσμοιροι ποδηλάτες με τις αέρινες ποδηλάτισσες, χαχαχαχαχα!!!
Ακόμη: Αύριο το Alleycat, από τους Λόκαλ, έναρξη στη Δεξαμενή! Ποδηλατάκι και αδιαβροχάκι!
8 σχόλια:
σε διάβασα κι ήταν σαν να έκανα ψυχοθεραπεία! ένιωσα να ηρεμώ με τη γραφή σου, και να αισιοδοξώ με το χιούμορ σου...
καληνύχτα κοκάκι, πάω για ύπνο!
Καλή ξεκούραση Abtthaki, και πάλι συγγνώμη για το οργισμένο σχόλιο στο ποστ σου!
Τελικά είσαι μπάικαχόλικ όπως λέμε γουόρκαχόλικ (ή κάπως έτσι).
Καλο πραγμα τα βροχολαστιχα.
Κακο πραγμα τα κλιματιστικα.
Δύσκολο πραγμα να κανεις κλικ σε λινκ οταν βαριεσαι.
Κακο πραγμα η πολυλογουδες γυναικες.
Ωραιο πραγμα η καλη βδομαδα.
@Sulpice: και μπαικαχόλικ και γαταχόλικ και βιβλιοσκώληξ και μη μου πεις ότι δεν ήταν ωραία τα λαστιχάκια, ε; ε;
@faraona: α, έχω ξεχάσει να σου πω ότι μ΄αρέσει που γράφεις ότι "η δημιουργία είναι επανάσταση"!
Μην κάνεις κλικ, όταν βαριέσαι! Ένας άντρας ρωτούσε: βρε κοριιίτσια...πως μιλάτε τέσσερις ταυτόχρονα για τέσσερα διαφορετικά θέματα και συνεννοείστε;
Καλή επαναστατική βδομάδα!
Κανω κλικ κι οταν βαριεμαι...ειναι ενας τρόπος να διαχειριζομαι την βαρεμάρα μου κι επισης ειμαι της θεωριας των εκπλήξεων καλων τε και κακων.
χεχε!
πηγα και ειδα τους διαλόγους.
....ωπ!!! αυτό δε το σχολίασα... μ΄αρέσει ο Σαραμάγκου γιαυτό ακριβώς... που κάνει ολοσέλιδες προτάσεις χωρίς να χάνει ο αναγνώστης το νόημα αλλά και αυτός την ροή της σκέψης του... σε όσους το λέω με στραβοκοιτάνε.... αλλά νομίζω ότι κοκο μου το καταλαβαίνεις εσύ, σωστά???
@Faraona: τι διάλογοι! σε είδα στο ποδήλατο, είχες κόκκινα μαλλιά και στη σχάρα ένα καφάσι λαχανί!
@Κασταλία: μια φίλη μου πρωτογνώρησε τον Σαραμάγκου όταν κυκλοφόρησαν οι μεταφράσεις στα ελληνικά, πριν το νόμπελ, και με ξένισε αρχικά αυτός ο μακροπερίοδος λόγος αλλά πολύ σύντομα τον αγάπησα, σ΄ όσους σε στραβοκοιτάνε, πες τους να τον διαβάσουν πρώτα
Δημοσίευση σχολίου