ΜΙΚΡΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ


Μ΄αρέσει η ησυχία της νύχτας. Μετά τα πανηγύρια, τη φασαρία, την τσίκνα, τα κεράσματα, τη συναναστροφή με όλο το σόι, φίλους και γνωστούς, τηλέφωνα, μηνύματα και τα σχετικά, τί πιο ευχάριστο από την ησυχία και το σκοτάδι να με τυλίγει, νά΄ναι αργία και να μην χρειάζεται να ξυπνήσω νωρίς το πρωί; Τη νύχτα μπορώ να ακούσω μουσική, να συγκεντρωθώ σ΄ένα βιβλίο, να περιηγηθώ στο διαδίκτιο, να σκεφτώ, να γράψω χωρίς διασπάσεις.


Πάντα αγαπούσα τις μικρές ώρες για την αίσθηση της άνεσης, ότι η μέρα δεν τέλειωσε μόνο με τούτα και με κείνα αλλά ακολουθεί και κάτι άλλο, πιο προσωπικό, πιο δημιουργικό, πιο εσωτερικό που δίνει τον τόνο σ΄ένα βαθύτερο επίπεδο ζωής. Οι πιο προσωπικές ώρες είναι αυτές της "κοινής ησυχίας", το ξημέρωμα, το καταμεσήμερο ή τη βαθιά νύχτα. Συνήθως οι καλύτερες ώρες για διάβασμα... και για άλλα πράγματα, αλλά τώρα μιλώ για το διάβασμα!


Είναι βέβαια το βρυκολάκιασμα μια κακή συνήθεια του γυμνασίου, δηλαδή απ΄όταν πήγαινα μικρή σ΄απογευματινό γυμνάσιο τρία χρόνια, και η κλίση μου του ξενυχτιού ισχυροποιήθηκε! Άμα διαβάζω τη νύχτα, ζω το περιεχόμενο του βιβλίου, μεταφέρομαι ολοκληρωτικά στον κόσμο του συγγραφέα.


Πόσο σιχαίνομαι τους συναγερμούς που βίαια και αδιάκριτα διαταράσουν τα ταξίδια αυτά σε παράλληλα σύμπαντα!

ΒΡΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ!

Λόγω του ότι είμαι μια μαύρη γάτα δεν πιστεύω στις προλήψεις! Αλλά τί γίνεται, τί γρουσούζικο φτύσιμο είναι αυτό; Τόσο καιρό έχω να μπω στο μπλογκ, μπήκα τώρα και κατάφερα κατά λάθος να σβήσω όλα τα ιστολόγια...Φτου ξανά φτου!

Η εικόνα του ιστολογίου μου αντανακλά την εικόνα του περιβάλλοντός μου τον χειμώνα. Νέκρα και παλούκια! Ευτυχώς ήρθα στην Αθήνα για λίγο διότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εκεί πέρα στο Βράχο ν΄ανεβάσω ούτ΄ένα ποστ της προκοπής. Πείτε μου σεις, αν πάνω στο κεφάλι σας και γύρω σας βούιζαν διαρκώς Σφήκες, Γυπαετοί, Πιγκουίνοι, Τουπαπάου, Εξάμηνα, Πανωραίες, Αβγά, Κουκουβάγιοι, Σουπιές, Σαμιαμίδια, όλα μυθολογικά τέρατα από τον πλανήτη Γιόγκοθ, θ΄ανεβάζατε ποστ ή θα παίζατε βιντεογκέιμ, όπως εγώ για να βγήτε στην επόμενη πίστα αλώβητοι;




Το άλλο θέμα μου είναι ότι μού βγήκε μια ζήλια! Δε μπορεί, δεν το πιστεύω, η Φουφού, ή αλλιώς Κίττυ, το βρομόγατο με τα πολλά ονόματα, την παρδαλή γούνα και το σκοτεινό και πολύπαθο παρελθόν, πάλι μπροστά μου! Ταξιδέψαμε μαζί, βρήκε στο πι και φι καλάθι και διαβατήριο, ήμασταν μαζί στο πλοίο, το ξενοδοχείο, "Πλάζα" παρακαλώ, τ΄αεροπλάνο, και τώρα την έχει αράξει στην πολυθρόνα μου στη βεράντα, λιάζεται και φροντίζει τη γούνα της, η αριβίστρια! Όμως όταν θέλησε ν΄ανέβει και στο πάπλωμα, παφ-παφ, της παίζω δυο χαστούκια να γυρίσει στο μαξιλάρι της! Για εκδίκηση πίνω απ΄το νερό της!! Όλα κι όλα πια!

Λοιπόν προς το παρόν, Καλή Ανάσταση! Εγώ, όπως ξέρετε, θα κρυφτώ σε καμμιά ντουλάπα γιατί σιχαίνομαι τα βαρελότα. Λόγω Ανάστασης δεν θα παραμονέψω τη Φουφού, μόνο να φροντίσει να βρει άλλη ντουλάπα!