παράτολμο
το τόλμησα
το είπα
σ΄ αγαπώ
σεισμός ανοίχτηκαν
της γης τα σωθικά
να περπατάς στις όχθες
που βγαίνει ο υάκινθος
αψήφιστο
μα θα το ξαναπώ
τ΄ άστρα λοξοδρομούν
φωτιά σπαρτή ο ήλιος
το φεγγάρι μια γροθιά
πυρσοί πηγάδια οστά
σπασμένα σβόλοι αίμα
σ΄ αγαπώ
14 σχόλια:
Καλημερούδια... Μπρρρ....! Ανατρίχιασα. Χα χα. Εντάξει ας σταματήσουμε τα αστεία. Πολύ ωραίο. Συγχαρητήρια. Όντως, όταν φτάνεις στο σημείο να πεις σε κάποιον ΄σ'αγαπώ' (πράγμα αρκετά δύσκολο), νοιώθεις να σχίζεται το μέσα σου, να χάνεις το έδαφος...
Φιλάκια
@ σχίζεται το μέσα σου, σπάζει το έξω σου κι ευθύς
το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός
ευθύς γιομίζει άνθη !
είσαι και πολυγραφότατη
:)
όταν φτάνεις να πεις σ'αγαπώ, είσαι γεμάτη... εσύ, για σένα, και αυτή η αίσθηση από μόνη της είναι η πιο ποιητική, ολοκληρωμένη, μαγική που μπορείς να νιώσεις...
....τώρα αν υπάρχει και αποδοχή/συνέχεια/ανταπόδοση... πας αλλού....
Πολύ ρομαντισμός επικρατεί κοκό με ξαφνιάζεις!!! τρέχει τίποτα;;; δεν σε έχω συνηθίσει έτσι!!! απο τη μία τα ποδήλατα και οι καφέδες και από την άλλη..... διαβάζω ένα ρήμα που δεν τολμώ να το πω γιατί είναι βαρύ και ασήκωτο.
Μετά από πολύ καιρό μπαίνω στο blog σου και διαβάζω τίτλο "Αίμα"
πάγωσε το αίμα μου, σκέφτηκα που το ξέρει και μετά διάβασα παρακάτω και κατάλαβα ότι ήταν άσχετο. Θυμάσαι την Μαρινέλα; με τον ωραιότερο άνδρα; ε!!! λοιπόν αυτός σκοτώθηκε χθες σε τροχαίο.
Garfield
μπράβο που το τόλμησες Κοκό μας!
Για να πεις το 'σ' αγαπώ΄ χρειάζεται πολύ δρόμος. Και όταν το λες λιγώνεσαι, χάνεσαι, αφήνεσαι. Λοιπόν μας άναψες πολλές φωτιές γλυκιά γατούλα...
@Garfield Αν και δεν είναι πρέπον να χρησιμοποιώ το μπλογκ κάποιου άλλου... Τι είναι αυτά που λες τώρα; Σκοτώθηκε ο ωραιότερος άντρας; Δεν το πιστεύω... Πάει η Μαριλένα θα είναι σε αλλοπρόσαλη κατάσταση.' Άνοιξε πέτρα...' και τέτοια... Που ναι το μαύρο μαντήλι; Που΄ντο; (παρ΄όλη την πλάκα, απίστευτο και λυπηρό. Ζωή σε μας).
Φιλιά
@ Garfield: πω πω, όχι, έπαθα τώρα...
καλησπέρα κοκο ,
Πολύ δυνατά τα συναισθήματα , πολυ ωραίο και διαφορετικο !!!
ο χρόνος δε σε λυπάται...
σου φωνάζω...
άσε με να σ'αγκαλιάσω...
και να σ'ονειρευτώ...
άσε με να σε αγγίξω...
άσε με να σ'αγαπήσω...
σ'αγαπώ
@ Sulpice: δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο για όλους, όπως το εννοώ εγώ, η δυσκολία δεν είναι λόγω εγωισμού, απλώς άμα το λες σοβαρά είναι γιατί δεν μπορείς πια να κάνεις αλλιώς
@ quartier libre: γελάς και συ στα λούλουδα, χάσμα του βράχου μαύρο
δεν γράφω τίποτα, ό,τι βλέπετε
@ κασταλία: πάντα με εξέπλησσε ότι μια πολύ συνηθισμένη λέξη όπως αυτή μπορεί να είναι τόσο τρομερή, όπως και το γεγονός πως όταν ψάχνεις την έκφραση ορισμένων βαθιών συναισθημάτων καταλήγεις σε απλές πολυχρησιμοποιημένες λέξεις, που επειδή τότε είναι αληθινές φαίνονται καινούργιες κάθε φορά
@Garfield: ωπ, τσίμπησες
λυπάμαι για τον ωραιότερο...
@Μeniek: η αλήθεια είναι ότι από το α στο γ μεσολαβούν αιωνιότητες
@katerina: μάλλον βίαιο
@λασπολόγος: μια ρομαντική φωνή!
ποια είναι αυτή η ανόητη που δε σ΄αφήνει να την αγγίξεις;
Καταπληκτικό. Πολυ μου άρεσε, μπράβο :)
Παλιά έγραφα διάφορα τέτοια αλλα ντλέπομε να τα βάλω στο νετ ( :blush )
Kαλό Σαββατοκύριακο, ξέχασα :)
@tzonakos: μπορείς να τα αναρτήσεις κοκκινίζοντας!
Καλό σαββατοκύριακο και σε σένα!
Μπα, δεν το βλέπω, ειμαι και βάζελςο, δε λέει να κοκκινίσω :)
Δημοσίευση σχολίου