Άκουσα το απόγευμα στο ραδιοφωνάκι μου με τ΄ακουστικά την συγκλονιστική φωνή του Μάνου Κατράκη σε μια απαγγελία. Το πρόσωπο του Κατράκη μου ΄φερνε πάντα σε κάτι μεταξύ Ελ Γκρέκο και Δον Κιχώτη. Αλλά τότε που τον είχα συναντήσει, ήταν Προμηθέας κι εγώ μια σουσουράδα, που του έτρωγε το συκώτι. Ήμουν δεν ήμουνα τεσσάρων, ξέρω γω, και πάνω στο πλοίο της γραμμής όλος ο θίασος πήγαινε στην Κέρκυρα ν΄ανεβάσει Δεσμώτη. Ο πατέρας μου ήταν οδηγός στο πούλμαν τότε, νομίζω και στα φώτα. Απ΄όλο εκείνο το ταξίδι μόνο ο Κατράκης μού΄χει μείνει στη μνήμη, ένα δυο στιγμιότυπα, όλα τ΄άλλα κουνημένα.
Σ΄ένα πλαϊνό κατάστρωμα καθιστός και πάνω στα μακριά του πόδια εγώ, κι εκείνος να γελάει καθώς μου κολλούσε στο μέτωπο ένα κοίλο πλαστικό καπάκι πορτοκαλάδας, το οποίο έβγαινε μετά μ΄ένα φλοπ! Έπειτα εγώ τρέχω γύρω γύρω στο καράβι κι εκείνος από πίσω στα τέσσερα και με ξετρυπώνει. Από μέσα του φωνάζουν, έλα Μάνο, θα κουραστείς, άσε τα παιχνίδια! Και σε μένα, άσε το Μάνο, βρε πιλάτο! Αλλά εκείνος μ΄έλεγε σουσουράδα και με κυνηγούσε μέχρι να σκάσουμε απ΄τα γέλια.
Στην τραγωδία ήταν λέει δεμένος πάνω σ΄ένα βράχο και έβγαζε φωνές και κατάρες. Ρωτάω, τι κάνει εκεί πάνω ο Μάνος; Γιατί δε φεύγει; Να, είναι ο Προμηθέας, κι έκλεψε τη φωτιά απ΄το Δία, τώρα πρέπει να τιμωρηθεί σαν επαναστάτης και να του τρώει το σηκώτι ο γύπας! Αλλά τότε εκείνος εκεί είναι ένας άλλος, δεν είναι ο Μάνος! Αποκλείεται να κάθεται δεμένος!
Τότε έμαθα ότι υπάρχει και συνέχεια, που λύνεται, αλλά έχει χαθεί. Δεν ήταν σωστό! Θύμωσα.
9 σχόλια:
Kαληνύστα, καληνύστα,
και όλο με το χαμόγελο στο στόμα ετοιμοπόλεμη και ενεργητική. Μπράβο παιδί μου!
Πιο πολύ απ' όλα θαύμασα την Ωδή στα Τακάκια (ή αλλιώς, τον επικήδειο του μεσονυκτίου).
Για φαντάσου να βγει ένα ποδήλατο με λάπτοπ και ασύρματη σύνδεση, ε; ε;
Για το Μάνο δεν έχω κάτι να πω, εκτός από το εύστοχο του Δον Κιχώτη...
Μπονζουρ
σαν δεσμώτη δέσμιο (μιας σουσουράδας)μας τον παρουσιάζεις...
και για την συνέχεια που λύνεται , δε χρειάζεται να λυπάσαι που χάθηκε, εσύ μια χαρά κατάφερες να τον ελευθερώσεις....
και γω δεν έχω κάτι να πω για Κατράκη, εκτός από την συγκλονιστική του φωνή...
σαν δεσμώτη δέσμιο (μιας σουσουράδας)μας τον παρουσιάζεις...
και για την συνέχεια που λύνεται , δε χρειάζεται να λυπάσαι που χάθηκε, εσύ μια χαρά κατάφερες να τον ελευθερώσεις....
και γω δεν έχω κάτι να πω για Κατράκη, εκτός από την συγκλονιστική του φωνή...
καλημέρα!!!!
φεύγω για δουλειά (άργησα πάλι)
Ε λοιπόν, εγώ τον έχω δει ως Δον Κιχώτη! Πολύ παλιά, στο Εθνικό με Σάντσο Πάντσα τον επίσης υπέροχο Παντελή Ζερβό. Απ'ότι βλέπω ο Δον Κιχώτης ήταν το 1973. Πάρα πολύ αχνά και σαν από όνειρο θυμάμαι την αίσθηση πιο πολύ από αυτό το ανεπανάληπτο δίδυμο.
Και είχα και την μεγάλη τύχη να δω και το περίφημο "Ντα" το 77 ή 78! Αυτό το θυμάμαι λίγο καλύτερα καθότι ήμουν πια 11 ή 12 χρονών. Ήταν από τις σπάνιες μορφές αυτός ο άνθρωπος. Εγώ τον τοποθετώ κάπου μαζί με τον Μαρλο Μπραντο. Ηθοποιοί προικισμένοι με αυτό το πηγαίο ταλέντο, μια θαυμαστή δύναμη να σταματούν το δικό σου χρόνο και να σε βάζουν στο δικό τους, να σε ρουφάνε σε ένα άλλο παρόν. Και ο Κατράκης παρόλα τα πάθη και τα παθήματά του κατάφερε και παρήγαγε ένα πολύ μεγάλο έργο και εξελίχθηκε και δούλεψε μέχρι σε μεγάλη ηλικία δίνοντας ερμηνείες αριστουργηματικές (σε αντίθεση τον Μπράντο και με πολλούς άλλους εξίσου ταλαντούχους που δίνουν κάποιες μεγάλες ερμηνείες αλλά χάνονται νωρίς).
Πάντως κι εσύ τυχερή είσαι που ήσουνα τεσσάρων και όχι δεκατεσσάρων!
Α, και προφανώς μιλάς για κάπου γύρω στο '74, έτσι;)
Α!!!υΠΕΡΟΧΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙς.
Σουσουραδα με τα ολα της ησουν αφου ειχες εναν Μανο Κατρακη στα τεσσερα.
Ηταν λαμπρος ηθοποιος και πολυ γοητευτικος αντρας μεχρι τα γηρατεια του.
πολλ φιλια κοκο μου.
να προσεχεις
ναι, ένας άλλος... πάντα είναι ένας άλλος!
@ Ηappypepper: ένα e-bike; γίνεται, μόνο που είναι πολύ ευαίσθητοι οι ηλεκτρονικοί αισθητήρες, στα αυτοκίνητα λ.χ. μπορεί να κλειδώσει το χειρόφρενο, ή οι πόρτες, διάφορα προβλήματα
Όντως ο Κατράκης έχει παίξει τον Διν Κιχώτη
Μπονουί μπον ρεβ
@ κασταλία: δεν ξέρω, εκείνος έπαιζε μαζί μου, μάλλον του άρεσαν τα παιδιά
@eryx-t: εδώ έχω ένα πρόβλημα με τις ημερομηνίες, γιατί ο Κατράκης έπαιξε Δεσμώτη στην Επίδαυρο το ΄74 και γω γεννήθηκα το ΄73, άρα μάλλον αργότερα έκανε περιοδεία, πόσο να ΄μουνα; Το θέμα είναι ότι έχω πολύ ζωντανή αυτήν την αποσπασματική ανάμνηση, και ξέρω ότι το θυμάμαι πραγματικά, δεν μου το είπαν εκ των υστέρων, όπως διάφορα άλλα.
Νομίζω ήταν ευγενής και αληθινός
@Faraona: τι ήμουνα μωρέ, ένα διαόλι! Λοιπόν, κολλάει πάλι ο άψινθος και με πετάει απ΄το νετ! Και το δικό μου μπλογκ παρουσιάζει δύο λάθη στο feed που δεν μπορώ να διορθώσω!
@ meniek: ναι, και μετά καταλαβαίνουμε ότι ήμασταν εμείς οι ίδιοι κι όχι άλλος!
Κοκο μου
δεν μου παραπονεθηκε κανεις αλλος.Και ηρθαν αρκετοιι για σχόλια.Τι συμβαινει?
Αν μπορω εγω να κανω κατι πες μου!
Ναι, και πιθανότατα η περιοδεία να μην ήταν του Εθνικού. Ίσως η περιοδεία να ήταν με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο που επανιδρύθηκε όπως λένε οι βιογραφίες του το 1977. Εξάλλου ο Προμηθέας του ήταν απ'ότι λέγεται από τις πιο μεγάλες ερμηνείες του.
Δημοσίευση σχολίου