ΑΚΑΝΘΩΔΕΣ ΕΝΔΟΚΑΡΠΙΟ

Διάβαζα τη "Φυλακισμένη" του Προυστ.  Μαρσέλ Προυστ.  Τετρακόσιες πόσες σελίδες ζηλιάρικων σεναρίων επί πλεκτανών και τέλος λέει, ένα πρωί η Αλμπερτίν πάει, έφυγε. Όχι, θα καθόταν με τέτοια γκρίνια. Και αϋπνία. Μες τη νύχτα λοιπόν, μία παρά, χτυπάει το εσωτερικό τηλέφωνο του κοντομίνιου, ήχος που σπάει τζάμια, - Αλό; - Μαρσέλο! αναγγέλει χαμηλόφωνα μια αντρική φωνή με συγκρατημένο συνομωτικό θρίαμβο. 
- Ο σινιόρ Προυστ; Ψελλίζει κάτι, το κλείνει. Ζητείται η Αλμπερτίν εντός του κοντομίνιου.

Εκτός του κοντομίνιου καλοκαίρι με τα κάστανα. Θύελλες, βοριάς, λάσπη, υγρασία θερμοκηπίου, που κόβει εμένα και θρέφει το κάστανο, που δάγκωσα και άρχισα να μιλάω φαρσί τα ινδιάνικα. Γιατί είναι ινδιάνικο αυτό το κάστανο και άμα το δαγκώσεις, κατέχεις γλώσσα τουπί-γκουαρανί.

Συνήθως το μαγειρεύουν με το ρύζι ή το κάνουν λικέρ.  Όσοι ινδιάνοι ζουν στο μάτου έχουν άλλες παραδοσιακές συνταγές. Αφού το δάγκωσα, θυμήθηκα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το τρώω, μάλιστα το είχα συναντήσει συχνά, αλλά το είχα μόνο γλύψει απέξω. Καλά είχα κάνει. Τί μου ήρθε να το δαγκώσω; Για να μάθω. Και να θυμηθώ επίσης, ότι είχα ακούσει κάποτε, πως έχει μέσα αγκάθια σαν του αχινού του κόκκινου.



via


To pequi, caryocar brasiliense, ο χρυσός του cerrado έχει γεύση και άρωμα κρόκου και μέγεθος περίπου ελιάς η μικρή ποικιλία.  Υπάρχει λέει και μια ποικιλία χωρίς αγκάθια.  H πορτοκαλοκίτρινη ορεκτική  σάρκα καμουφλάρει τα σιχαμένα πυκνά αγκάθια του κουκουτσιού, που περικλείει μια ψίχα πεντανόστιμη  κι έτσι εξηγούνται όλα.

Ρωτάω τί ήταν αυτή η πιράνια (πιράνχα) μες το ρύζι, "πεκί", μου λένε.  Ρωτάω πάλι, και τί σημαίνει "πεκί", το πεκί είναι αυτό μες το ρύζι, μου απαντούν. Μαζί με τις ακίδες στη γλώσσα και τον ουρανίσκο μου είχε καρφωθεί μια υπόνοια, που επιβεβαίωσα στο λεξικό. Οι ινδιάνοι δεν το δαγκώνουν το καρυδοκάστανο, διότι μιλάνε ήδη ινδιάνικα.  Ορίστε, "πεκί" ή "πικί" στα γκουαρανί σημαίνει "αγκάθι". Ο ινδιάνος προειδοποιεί. Αλλιώς παθαίνεις και μαθαίνεις.

Υστερόγαμον: Καλή χρονιά και τα μάτια σας 14! 

ΠΩΣ ΤΟ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΟ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ


Μετά την αποτυχημένη βαφή ξέβαψα το ποδήλατο για δεύτερη φορά και έκανα αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή, δηλαδή να μην το βάψω καθόλου.  Χρειάστηκε βέβαια αρκετά χέρια τρίψιμο με μια σειρά γυαλόχαρτα και ατσαλόμαλλο. 






Το άφησα ένα 24ωρο να καταλαγιάσει το μπαρουτοκάπνισμα του αλουμινίου και να στεγνώσουν μέσα οι σωλήνες.  Αλοιφή ίσως το περάσω μελλοντικά. Εσωτερικά εφάπτεται με σίδερο στην τριβή, δύο πλακέτες στις υποδοχές για τα παγούρια και στα ποτήρια του λαιμού. Στο λαιμό παρατήρησα στην εξωτερική επιφάνεια περιορισμένη οξείδωση τύπου ανεμοβλογιάς.  Σ΄αυτά τα σημεία ψέκασα λίγο αντισκωριακό. 






Ακολούθησε το μηχανικό μέρος.  Την δική του στραβωμένη, κολλημένη και βαριά ανάρτηση έχω αντικαταστήσει με ένα ατσάλινο πιρούνι από παράλληλο μοντέλο της ίδιας εποχής.  Αυτό πρέπει νά ΄ναι του ΄96.





 Το πρόβλημα της αλλαγής από cantilever σε v-brakes το αντιμετώπισα προς το παρόν κονταίνοντας όσο γίνεται τις διαδρομές των καλωδίων, χαλαρώνοντας τις ντίζες και σφίγγοντας τις μανέτες.





Το δεύτερο βασικό πρόβλημα είναι ο πίσω τροχός.  Μπούκωσα το κέντρο αγνό παχύ γράσο να με βγάλει μέχρι να δω τί θα χρειαστεί γιατί ο αριστερός κώνος μου φαίνεται λίγο στραβός, οπότε μάλλον σύντομα θ΄αρχίσει να τζογάρει και θα υπάρξει μια σειρά από περιφερειακές αρνητικές συνέπειες.







Στα γρανάζια κατάργησα τον μικρό δίσκο μπροστά χωρίς να τον βγάλω και λειτουργώ τον μεγάλο και τον μεσαίο.  Για την ώρα έχω κρατήσει τα μπαλονάτα λάστιχα αν και από το αριστερό ψαλίδι απέχει μια τρίχα.  Τέλος έστησα το μοντελίνιου για μια πρώτη αποκλειστική φωτογράφιση.






Υστερόγαμον:  Η ανάρτηση ήταν μια ευγενική προσφορά του Condominio Bikes και της Garden Park Tools Ltd.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΒΑΨΩ ΜΑΥΡΑ!


Βαφής ποδηλάτου θεωρία.


Το ποδήλατο, που ήθελα να βάψω, είναι ένα παλιό αλουμίνιο. Το είχα στήσει, κυκλοφορήσει να το δοκιμάσω και αφού έμεινα ικανοποιημένη, σκέφτηκα, δεν το λύνω μια, να του ρίξω ένα φρεσκάρισμα, γιατί έμοιαζε σαν να το' χε φτύσει ζακαρέ;




δεν ήμουν εγώ!  via



Αλουμίνιο, η αλήθεια, δεν είχα βάψει ποτέ αλλά η αισιόδοξή μου φύση δεν υπολογίζει τέτοιες λεπτομέρειες.  Ηλεκτροστατική εδώ γύρω για ποδήλατα δεν βρίσκεται, το είχα ψάξει παλιότερα, όλοι κάνουν απλές βαφές, το πολύ κανένα φούρνο.  Τζαμά για αμμοβολή ή  για τρίψιμο με τροχό έβρισκα, κι αυτό στην περίπτωση που το άφηνα σκέτο αλουμίνιο καλά γυαλισμένο, όμως ήθελα να το βάψω κόκκινο, το οποίο ήταν και το πρώτο δικό του χρώμα. 

Πήγα λοιπόν σ΄ένα κατάστημα, όπου έχω ψωνίσει πολλές φορές χρώματα και είχα ρωτήσει αν έχουν και βαφές αυτοκινήτου, εξηγώντας τί θέλω, είχαν απαντήσει καταφατικά και να πάω μια μέρα να φτιάξουμε το χρώμα. Φαίνεται ήμουν άτυχη γιατί πήγα απογευματάκι, δεν ήταν οι πρωινοί, και ο συγκεκριμένος μού έδωσε σπρέι ακρυλικό αλλά προφανώς υδατοδιαλυτό, το οποίο είναι μια μάρκα καινούργια, και είχα την τιμή να την δοκιμάσω από τους πρώτους.

Είχα κάποιες αμφιβολίες αλλά στις ενδείξεις είχε και ποδήλατα, έλεγε ακρυλικό για μετάλλα και ειδικά αλουμίνιο, επίσης πήρα το δικό του αστάρι.  Ήξερα ότι οι ερασιτεχνικές βαφές με σπρέι δεν βγαίνουν τέλειες και δεν κρατάνε πολύ ακόμη και με βερνίκι. Ούτε είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις στην απόχρωση, ένα ντοματί  με κάλυπτε. Όμως το αποτέλεσμα είναι από κάθε άποψη επιεικώς άθλιο.

Δεν έχει στεγνώσει σε πολλά σημεία εδώ και δέκα μέρες, ενώ το είχα τοποθετήσει μελετημένα, ξηρά, ευάερα και ευήλια αλλά όχι εκτεθειμένο.  Αλλού έχει κάνει ραγάδες κι αλλού φαίνεται σαν ελαφρόπετρα. Στην αρχή υπέθεσα ότι δεν έφτασαν οι τρεις ώρες που έλεγαν οι οδηγίες για να στεγνώσει καλά το αστάρι, και πέταξε το χρώμα. 

Τελικά διαπίστωσα ότι το αστάρι και το μαύρο χρώμα άπλωναν καλά και στέγνωναν γρήγορα, όμως τα άλλα χρώματα και συγκεκριμένα το κόκκινο ήταν αδύναμα. Κοίταξα τα συστατικά στα μπουκάλια και είδα ότι η βάση, το μαύρο και το γκρι έχουν σιλικόνη, τα άλλα χρώματα της ίδιας σειράς όχι.  Γι΄ αυτό τα κομμάτια που έβαψα με το μαύρο σπρέι στέγνωσαν αμέσως, κι όχι όπως νόμιζα, επειδή δεν είχα βάλει αστάρι σ΄αυτά. Επιπλέον, στο ατσάλι έπιανε καλά η βαφή αυτή, χωρίς τρεξίματα, στο αλουμίνιο μέτρια. 

Δηλαδή αν έβαφα το ποδήλατο όλο κατάμαυρο με ή χωρίς βάση θα είχα αρκετά καλό αποτέλεσμα.  Επιβεβαιώθηκε και η υποψία μου, γιατί αρκετά ποδήλατα κυκλοφορούν βαμμένα με μαύρο ή γκρι στις ενώσεις και τα ψαλίδια και μόνο ένα κομμάτι στους τρεις σωλήνες με κάποιο χρώμα κι αυτό σπάνια.

Τώρα καλύτερα να το γδύσω πάλι τελείως με διαβρωτικό και τρίψιμο και να το βάψω με σωστής ποιότητας χρώμα.  Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν μπορούν να μού φτιάξουν σε χρωματοπωλείο το συγκεκριμένο σπρέι. 

Στο μεταξύ, προχθές, όταν ακόμα ήλπιζα ότι μπορώ να το αφήσω έτσι, το είχα στηρίξει στο παράθυρο, μήπως στεγνώσουν τα ψαλίδια επιτέλους, ξεσπάει μια ξαφνική μπόρα, ενώ είναι εποχή της ξηρασίας, και βρίσκω ένα μαξιλάρι μουλιασμένο, ένα βιβλίο να κολυμπάει, και το ποδήλατο να στάζει μέσα σε μια λίμνη!


Υστερόγαμον:  Χρώμα, αρκετά με την μαυρίλα (και τις 107 βαρετές αποχρώσεις του ποντικί)!

ΣΤΕΓΝΩΝΕΙ


Η λιαστή ντομάτα για να γίνει, χρειάζεται, λέει, πέντε μέρες.



via




Ο Σίμος ο Δ΄ μοιάζει πασαλειμμένος με πελτέ κι έχει τον αστέγνωτο ολόκληρα έξι ατέλειωτα εικοσιτετράωρα. Πότε θα στεγνώσει; Τον Αύγουστοοοο;






Με έχει πιάσει φαγούρα να τον δέσω, αλλά το μόνο που κατάφερα είναι να τον γεμίσω δαχτυλιές. 'Εχει ακόμη υγρή μπογιά κι ας τον χτυπάει ο ήλιος κι ας έχουμε εποχή ξηρασίας, που στεγνώνουν όλα σε χρόνο dt. 




Περιμένω...




Περιμένω...




Στεγνώνει...
Στεγνώνει...
Στ...

ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ VELÓ


Αυτοί οι τροχοί είχαν καταντήσει αιώνια εκκρεμότητα.  Ε, μια, δυο, τρίτη και φαρμακερή, μετά τις επανειλημμένες βλακείες των μαστόρων, τρεχάλες, έξοδα κι αγώνα άγονο, άλλαξα ρότα.








Αναμένοντας τις ζάντες και τις ακτίνες, που είχα παραγγείλει από δύο διαφορετικές πόλεις, κατασκεύασα έναν ακτινολόγο και τα προικιά του.   Οι ακτίνες καθυστέρησαν, γιατί με το που είχαν φτάσει, κάποιος ταχυδρόμος θεώρησε καλό να τις δώσει για επείγουσα επιστροφή, κι όπως ήταν το δεματάκι, ήρθε πάλι και το έλαβα κάποτε.




garden park tools



Ο πίσω τροχός πλέχτηκε τρεις φορές και τελικά πήρε αντί τρεις ώρες, πέντε, όχι διότι είναι ο  πίσω και μόνο ο Χουντίνι τάχα μπορεί να τον φτιάξει καλά, αλλά επειδή είχα λάθος μέγεθος ακτίνων και μετά που είχα τις σωστές, τοποθέτησα μια ακτίνα  λάθος.




η Τζούλια



Το λάθος μέγεθος προέκυψε γιατί μ΄ έφαγε η επιστήμη. 'Ολα ωραία με τις  μετρήσεις, αλλά με ανταλλακτικά μ΄έκαψες, τί την θέλω την άλγεβρα.  Βγήκαν πιο σωστοί οι παράλληλοι χύμα υπολογισμοί, αφού και τα υλικά είναι μάλλον χύμα. 



υλικά γκουρμέ



Φυσικά έλυσα τα κέντρα και την κασέτα, είχαν μέσα απομεινάρια πραγματικά αρχαίου γράσου από κατασκευής, τα καθάρισα, έβαλα  αδιάβροχο γράσο ιστιοπλοϊκό  και φύσηξα αέρα στα πανιά τους.
 


χαβιάρι



Υστερόγαμον:    Σε δέκα ορίζοντες θα χάνομαι, θα φεύγω.

RITUEL D' OISEAUX


Έτυχε ακούγοντας την Τριάδα των Gurdjieff / Hartmann να δω από το ανοιχτό παράθυρο ακριβώς τρία πουλιά να εκτελούν ακριβώς το θέμα. Κι ακριβώς μόλις τέλειωσε (2.16) κρύφτηκαν στο σύννεφο.






            Ας φανταστούμε

Ας φανταστούμε
ένα πουλί για να το φυλακίσουμε
κι έπειτα ας φανταστούμε
τον αέρα  να το ελευθερώσουμε
ας φανταστούμε φτερά για να πετάξει
κι ας φανταστούμε ένα τραγούδι να κελαηδήσει

                                     Manuel António Pina



O Pássaro da Cabeça 
e mais Versos para Crianças
ed.  Assírio & Alvim,  Portugal, 2012

Το πουλί στο κεφάλι
και άλλοι στίχοι για παιδιά.



                                  Εικονογράφηση της  Ilda David



ΣΚΟΤΣΕΖΙΚΟ

Έβαλα αναζήτηση να βρω το μπλογκ μου.  Τα δύο πρώτα αποτελέσματα ήταν για βελούδινες σκιές ματιών κι ένα άγνωστό μου σάιτ με ελληνικά ιστολόγια, το οποίο μάλλον ειδικεύεται σε παγκοσμίως άγνωστους ιστολόγους κι έτσι κατόρθωσα να με βρω. 

Ώστε κοίταξα τις στατιστικές του μπλόγκερ. Ο πιο πρόσφατος επισκέπτης έψαχνε για "ανοιχτές τσίγκινες δεξαμενές".  Λυπάμαι, αγαπητέ βροχοσυλλέκτη.  Πέσατε σε μια θινκ πανκ. 




          Το φρικιό της Φαιστού.  Κι αν βγάλετε νόημα, είπε,  να μού τρυπήσετε τη μύτη.

















 






Λοιπόν, εμένα τώρα μ΄έχει πιάσει η άνοιξη. Αυτό δεν είναι σωστό. Σωστό είναι να με πιάνουν τα μέτρα και η εφορία στον απαντίποδα, μάλιστα να με πιάνουν ανάποδα και να με τινάζουν γερά γερά σαν χαλάκι, μην ξεφύγει κανα τρύπιο σεντάβο και χρεωκοπήσει ο ανθυπολογισμός, αλλά η άνοιξη, ποια άνοιξη δηλαδή, δεν γίνεται, έχουμε εποχή της ξηρασίας, ένα ινδιάνικο καλοκαίρι, που σημαίνει, ψόφο πρωί και βράδυ, κάψα το μεσημέρι, λιποθυμία τ΄απομεσήμερο και εμβόλια κατά της γρίπης για τον ευπαθή πληθυσμό. 

Σωστό ή όχι, ξυπνάω ένα πρωί και είχα φουντώσει. Το έδειχνε ο καθρέφτης καθαρά. Είχα φάτσα φράουλας. Μού πήρε κάμποσο να θυμηθώ, ότι στο άλλο ημισφαίριο, το αποκείθε, το μεσογειακό, μόλις ερχόταν η άνοιξη, έρχονταν τα λουλούδια, έπρεπε να κάνω μπάνιο με κρύο νερό, να μη φουντώνω. Όχι μόνο είχα κάνει ντους με χλιαρό νερό αλλά είχα τρίψει και τα μούτρα μου με λούφα για βαθύ καθαρισμό τάχα. Δεν άφηνα τη μισή Γκοϊάς απάνω καλύτερα και άλογα να οργώνουν.








Αρχικά ακολούθησα την ομοιοπαθητική μέθοδο. Πήγα στην κρεπερί "Κρέπ ω σοκολά" και παρήγγειλα μια κρέπα φραμπουάζ και ζήτησα επιπλέον σοκολάτα ημίπικρη. Μα έχει ήδη μέσα, μου λέει ο σερβιτόρος. Θέλω κι άλλη!  Με κοίταξε με κατανόηση.  Κι ένα γκουαρανά μηδέν με πάγο και λεμόνι! Με κοίταξε με βαθιά κατανόηση. Μετά συζητήσαμε, αν το σιρόπι σοκολάτας, ήθελα κι απ΄ αυτό, θα έμπαινε στο πλάι, αποπάνω ή σε πιατάκι ξεχωριστά. Από πάνω φυσικά, πέρα δώθε και γύρω γύρω, σαν τον κόμβο με τη γέφυρα δω πιο κάτω.  Με κοίταξε με αμέριστη κατανόηση. 

 Στη συνέχεια εφάρμοσα τη σκοτσέζικη μέθοδο. Έκανα ζεστό ντους και μετά το γύρισα στο παγωμένο. Τότε ακούστηκε ένα μπαφ και βραχυκύκλωσε το σπίτι. Όλα κάτω και ο υπολογιστής, πάνω που διάβαζα κάτι σχετικό με το "δόγμα του σοκ".  Προειδοποίησα τον σύντζικου, που είχε ανεβάσει τον γενικό στο ισόγειο, να μην πειράξει τον διακόπτη του ντους στον πίνακα του διαμερίσματος. Όμως τον έτρωγε το δάχτυλό του. Αν και ψωμωμένος, τινάχτηκε όλος πίσω με την πλάτη στη ντουλάπα της κουζίνας, κι έκανε υπόκωφο μπαφ, αλλά επέζησε, ώστε να θαυμάζει πηγαίνοντας στο διάδρομο, το υψωμένο του δάχτυλο σαν αξιοπερίεργο, άι, κααα- ράμπα... καράμπα!









Έπειτα από αυτά ακολουθώ τη σκοτσέζικη μέθοδο για προχωρημένους, δηλαδή παγωμένο σκέτο κι ο διακόπτης κάτω. Χρειάζομαι ηλεκτρολόγο και καινούργιο ντους-ταχυθερμαντήρα αλλά το φούντωμα εξαφανίστηκε στις δυόμισι κρυολουσίες και τώρα θα την περιαρπάξω αυτήν την άνοιξη.


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Βλέπετε μια τρύπα μπροστά σας. Λάκκο, μνήμα, χαβούζα. Τί κάνετε; Απλό. Πάτε και πέφτετε μέσα. Στα ίσια. Δισταγμοί, υπεκφυγές, τάχα μου και γύρω, γεια σας, τί κάνετε, να το συζητήσουμε, παρντόν, να τηλεφωνήσω στο Δουνουτού, όχι, ή είμαστε ευθείς ή όχι δηλαδή. Μέσα, μπρος.

Να περιγράψω την τρύπα.  Είναι μια τρύπα έτσι πολύ Μάης. Η βροχή έχει σπάσει το παβέ της πλατείας, κι από κάτω, η παραλία, με τα χαλίκια της και την άμμο της και τα όλα της. Ο ήλιος λάμπει κι εγώ πάω στην παραλία. Πέφτω, που λέμε, να δροσιστώ. Πετάω στον αέρα θεαματικά και βουτάω.

Έρχονται δυο νέοι ωραίοι και με ξεσφηνώνουν από το κάδρο. Μώλωπας στο σαγόνι. Εντάξει, σώα.  Πιρούνια, ρόδες, χαλβάς με σιρόπι.  Πιάνει μπόρα. Πάω στην πιάτσα απέναντι, βρίσκεται κατάλληλο ταξί,  φορτώνουμε το ποδήλατο, ευγενέστατος ο οδηγός, γυρίζω σπίτι γκραν νταμ.

...

Με παίρνουν τηλέφωνο από την εταιρεία τηλεφωνίας.  Προτείνουν ένα πακέτο. Δείχνω κάποιο ενδιαφέρον γιατί  έχει πέσει η ταχύτητα του ίντερνετ δραματικά.  Υποψιάζομαι βάσιμα, ότι με κόβει η τηλεόραση του καινούργιου γείτονα. Η κοπέλα λέει, ότι η ταχύτητα του ίντερνετ στο συγκεκριμένο πακέτο θα είναι η ίδια, όμως, η σινιόρα, δηλαδή εγώ, θα μπορεί να επιλέγει ανάμεσα σ΄αυτά κι αυτά τα δορυφορικά κανάλια και να βλέπει γυαλί τις σαπουνόπερες και το ποδόσφαιρο.

 - Τεβέ; Α, δεν έχω τεβέ...
-  Με το πλάνου αυτό θα έχετε και τεβέ, τα τάδε κανάλια...
-  Ξέρετε, δεν έχω καν συσκευή. 
-  Δεν έχετε συσκευή... δηλαδή εννοείτε...συσκευή... δεν έχετε συσκευή...
-  Τί να την κάνω; Δεν την χρειάζομαι και δεν θα ήθελα να έχω.  Μ΄ενδιαφέρει η σύνδεση του ίντερνετ. 
- Δεν θα θέλατε να έχετε!  Μα για-ΤΙ;!     Αν επιτρέπετε, η σινιόρα είναι ευαγγελική;
-  Χαχα, όχι, την βαριέμαι. Και τους ευαγγελικούς, εδώ που τα λέμε.
-  ...  (σοκ)
                                
...


 Παραμονές καρναβαλιού και Πέμπτη απογευματάκι πηγαίνω για δεύτερη φορά στο ποδηλατάδικο να δω τί γίνεται.  Τίποτα δεν έχει γίνει αλλά βρίσκεται ένα πιρούνι, το αφεντικό λέει στον μικρό να κάνει τη δουλειά, και το πιρούνι τροχίζεται να έρθει στα μέτρα, που χάνονται δύο φορές, γιατί ένας μισομεθυσμένος έχει πλακώσει τον μικρό στο ξύλο, τον τραβάει πάνω και τον πετάει στο πεζοδρόμιο, τον ξαναχώνει στο υπόγειο γκρεμοτσακιδόν στα σκαλιά και προσπαθεί να τον πνίξει με το καλώδιο του φρένου του ποδηλάτου μου μέσα στις σπίθες και τα ρινίσματα του δράπανου και του τροχού.

Ο μικρός είναι παντρεμένος και ο άλλος ο μπουνταλάς δεν εννοούσε να πιστέψει παρόλες τις ενδείξεις ότι θα τον ξυρίσουν κι αυτόν σύντομα, τραβάτε με κι ας κλαίω και ξεσπάει στον μικρό, που έκανε τη διάγνωση.   Εγώ κολλημένη πάνω του συγκρατούσα απελπισμένα τον ξεροκεφάλα ν΄ αφήσει τον μικρό να φτιάξει το ποδήλατό μου. Το μισό τουλάχιστον, το υπόλοιπο ευελπιστούσα, ότι θα το συνεφέρω μόνη μου.


...



Για τα καρναβάλια.  Έμεινα μέσα στο σπίτι να προσέχω την Κοκό.  Μού΄κοψε την ψυχή.  Ανακαλύπτω την Παρασκευή, ότι κούτσαινε το πίσω αριστερό πόδι.  Έπεφτε, δεν μπορούσε να σταθεί, τέτοια.  Ευτυχώς δεν είχε σπάσει κάτι αλλά προφανώς έπαθε αρκετά σοβαρή θλάση πηδώντας απρόσεκτα από το κρεβάτι μέσα από το παραθυράκι του ψευδότοιχου και γλιστρώντας κατευθείαν πάνω στην περιστρεφόμενη πλατφόρμα, όπου υποτίθεται ότι έπρεπε να βρίσκεται η ... η... τηλεόραση!  Πρέπει να συνέβη την ώρα που κοιμόμουν και μετά μαζεύτηκε στο μαξιλάρι της κάτω και δεν έδειχνε κάτι. Συνήθως πατάει πρώτα στο περβάζι αλλά τώρα δεν πρόσεξε.  'Ετσι η Κοκό τέθηκε εκτός αγωνιστικής για 21 μέρες τουλάχιστον.  Την πλατφόρμα την ξεβίδωσα και συγκρατήθηκα να μην την πετάξω από το παράθυρο.


...


 Μια βδομάδα μετά πηγαίνω στο ποδηλατάδικο.  Έχω αφήσει εδώ και κάτι μήνες ένα παλιό ποδήλατο λυμένο που το είχα πάρει φτηνά για τα εδώ δεδομένα από έναν αργεντίνο, τον Ουγκό. Το είχα λύσει, κομμάτι κομμάτι, έγλυψα, έτριψα, καθρέφτισα, και το πήγα στo ποδηλατάδικο, γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να βγάλω την μεσαία τριβή.  Τί πετρέλαια, τί ζόρια, τίποτα. Κατάλαβα ότι ήθελε δυο μέτρα κλειδί και να χορεύουν πάνω δυο μαύροι σάμπα, μήπως λυθεί.  Σαμπίστες έβρισκα, αλλά κλειδί μεγάλο δεν είχα.

Πάω λοιπόν στον Λεάντρου:
-  Σού έχω μια λίστα! 
- Λίστα;
- Αυτά που λείπουν. Εδώ γραμμένα.
- Αααα!  Εσύ την έγραψες;  Πορτογαλικά; Λεβιεδομανέτες, πιρούνι, τούτα κείνα...
- Ναι, τί νόμισες; Σκέφτηκα λεπτομερώς!  Και τα έγραψα. Από δω και μπρος θα συννενοούμαστε με αλληλογραφία.  Να σού γράφω για να με γράφεις.
- Άι, άι! (μουρ μουρ μουρ)
- Τώρα δεν καταλαβαίνω.
- (μουρ μουρ μουρ)
- Γιατί δεν καταλαβαίνω;
- (μουρ...)
- Θες να πεις... αυτό που καταλαβαίνω;
- (μούδιασμα)
- Άι, άι, άι!
- Μια σακκούλα ήταν! Με εφημερίδες μέσα τυλιγμένα!
- Μια σακκούλα... ναι... εκεί την είχες αφήσει.
- Τώρα είναι κάτω! Θα ψάχνω ένα μήνα. Θαν την βρω.
- Μχ... μχ...
- Είναι κανένα ποδήλατο έξω που κόβει βόλτες με τα αλουμίνουμ;
- Ε, όχι, όχι...
- Πέρασε κανένα βαν και πήρε σκραπ από την αποθήκη; Ο ρακοσυλλέκτης; Το σκουπιδοφόρο;
- Μα, όχι, όχι!
- Δεν μπερδεύονται αυτά, φαίνονται ποιανού ποδηλάτου είναι.
- Είναι εσπεσιάλ!
- Φυσικά. Κανόνισε. Είναι και ο πίσω τροχός κι ένα λάστιχο καινούργιο.
- Σιδερένιος; Τί να τον κάνεις;
- Εγώ ήθελα να τον αλλάξω, εσύ ήθελες να τον κρατήσουμε! Πού τον πήγες τώρα;
- Σού έδινα ιδέες!
- Αααααα! Και το λάστιχο;
- Μχ, μχ... του Μονάρκι;
- Ποιο Μονάρκι, δεν είχα ποτέ. Βουνίσιο, όχι πόλης λάστιχο.
- Δεν είχες ένα Μονάρκι;
- Τη Σκουπιδιάρα λες;!!  Εκείνη της είχες αλλάξει λάστιχο. Αλλά ήταν 27άρι, όχι 26 με "καβουράκια".
- Λοιπόν ως την Παρασκευή...
- Θα τα βρεις! Δεν νομίζω να βρίσκονται σε κανένα Σομπραντζίνιου, σε καμιά Σαμαμπάϊα;
- Όχι, μωρέ, κάτω είναι.
- Θα βρεθούν!
- Ως την Παρασκευή!
- Ta bom!


Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

 Τα σημεία μιας αλλοίωσης. 

Δίεση .       Τύχη αγαθή και κακούργα, συνήθισα καλά καλά στο πιάνο δωματίου και τώρα δεν μπορώ να ζήσω. Με τα Νυχτερινά κοιμόμουν με τις Μπαχιάνας ξυπνούσα, και τώρα έφυγε ο πιανίστας από το πάνω πάτωμα και στη θέση του ήρθε - παύση, δεν, δεν, δεν αντέχω να το γράψω, ήρθε, παραλύω, μια τηλεόραση

Αν δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ αυτός ο πιανίστας, αν είχα μείνει στην άμουση μαυρίλα μου, θα συνέχιζα να καταπίνω τις ακουστικές μου κονσέρβες αμάσητες και δεν θα μ΄ενοχλούσε τόσο ούτε η τηλεόραση ούτε οι κακόφωνοι χαρισματικοί ούτε η  τριμεγαφωνική αναμετάδοση φριχτής καουμπόικης ποπ από το κολέγιο δίπλα.


Ύφεση.      Έχω γίνει μια καταραμένη ψυχή που ηδονίζεται διεστραμμένα στο γύρισμα μιας μπετονιέρας παρά ενός σιντί, που προτιμά με δαιμονική χαρά το βουητό του αυτοκινητόδρομου από τον ψηφιακό βομβοψίθυρο, τα ουρλιαχτά των οπαδών του ποδοσφαίρου στη μπυραρία από την ηλεκτρική μουσική.

Έχω πάθει ηχητική κατάθλιψη.  Έως μανιοκατάθλιψη στη σκέψη και μόνο της πρόσκαιρης και μερικής ανακούφισης με την παρακολούθηση συναυλιών και σχημάτων unpluged μουσικής.  Πρωτύτερα χαιρόμουν, όταν τύχαινε να ακούσω ακόμα και ταξιτζή που γρατζούνιζε μια κιθάρα στην πιάτσα. Τώρα να με πληρώνεις δεν θα πήγαινα στην Όπερα του Μπουένος Άιρες.   Γιατί μετά την επήρεια της κάθε δόσης μορφίνης ο ανίατος αυτός ψυχακουστικός πόνος θα επανέρχεται εντονότερος και όλο θα χρειάζομαι όλο και ισχυρότερη δόση, ώσπου να κοκκαλώσω δηλητηριασμένη κι ανικανοποίητη.

Αναίρεση.        Τύχη κακούργα και αγαθή.  Λίγο καιρό αφού έφυγε ο πιανίστας από το πάνω πάτωμα, επανήλθαν οι βροχές.  Τρομεροί συμφωνικοί χείμαρροι κατέκλυσαν τον αχό της μνήμης του πιάνου, τον διέλυσαν με τα τύμπανα και τα τρομπόνια σε παλιόξυλα ξεβρασμένα και τον εξαφάνισαν μέσα στην παχιά λάσπη των όμποε, τον αναζήτησαν χωρίς αποτέλεσμα με επίμονα βιολιά, κι όλα υποχώρησαν τελικά στη χάρη ενός πίφερου, που τίναξε τα φτερά του και έβγαλε ένα μι κι ένα ντο, μια υπόσχεση, μια πιο, μια πιο.  

SERIAL KILLER

Ο ένοχος ανακαλύφθηκε, δικάστηκε και εξοστρακίστηκε δια παντός.  Η έρευνα για τον εντοπισμό του κατά συρροήν δράστη ήταν επίπονη, καθώς το κακοποιό στοιχείο συντόνιζε τις απαίσιες επιχειρήσεις του κρυμμένος σαν βελόνα στο αχυρένιο στρατηγείο του, δείχνοντας μια διεστραμμένη προτίμηση στις μέρες των εορτών και αργιών. 

Το φως της δικαιοσύνης 100 γαλακτερών κηρίων εντόπισε το εγκληματικό υποκείμενο την ώρα που προσπαθούσε μάταια να διαφύγει από την τσιμπίδα του νόμου. Δυστυχώς το απειροελάχιστο φυσικό μέγεθος του δράστη απαιτεί μικροσκόπιο για την φωτογραφική του αποτύπωση, ώστε ακόμα και μετά την σύλληψή του να περιγράφεται ικανοποιητικά το προφίλ του μόνο μέσω των κακουργημάτων του, όπως τα πτώματα πέντε φίνων σαμπρελών που δολοφονήθηκαν πάνω στο ταλκ του άνθους τους.

Το φυσικό πλεονέκτημα του δράστη αποπροσανατόλισε επανειλημμένως την έρευνα πότε προς την φακαρόλα, πότε την βαλβίδα, πότε το παξιμάδι της, τα γυαλιά, τα καρφιά, το ανώμαλο οδόστρωμα, τη ζάντα, το μέγεθος της σαμπρέλας, το λάστιχο. Επιπλέον τα συνεργά στο έγκλημα κακής ποιότητας μπαλώματα δυσκόλευαν το έργο της αποκατάστασης της τάξης.

Όμως η ανάκριση αυτού του τελευταίου ύποπτου λάστιχου οδήγησε στη σύλληψη του εγκληματία: ένα ρίνισμα σιδήρου που έσπαγε τον κοινωνικό ιστό του πέλους εσωτερικά.  Το κακό ξεριζώθηκε. Το περιβάλλον αποκαταστάθηκε με πλαστική φακαρόλα και καινούργια σαμπρέλα.  Οι πολίτες ποδηλάτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.  Ο ποδηλατικός νόμος αγρυπνά.

BEIJINHO DE COCO

Με βρίσκει που λέτε ο κατακλυσμός ακριβώς έξω απ΄ το καφέ Águas.  Στροφή επιτόπου, στον ώμο το ποδήλατο και μέσα στην υπόστεγη βεράντα.  Τύχη! γελάει ο επιπαντός Ζουάουν.  Α, κι έχω δουλειά. Αλλά ένα γλυκάκι, ε;   Με την άνεσή σου. Το καφέ ήταν άδειο. Στήνω το ποδήλατο και κάθομαι.

Ενδιαφέρουσα επιλογή! ακούω μια μπάσα φωνή.  Ένα ζευγάρι είχε μόλις καταφύγει στη βεράντα από την πίσω μεριά.  Αυτό εδώ είχε εξελιχθεί με μηχανή αλλά παράλληλα...  Συγγνώμη, παρατήρησα, για το ποδήλατό μου λέτε; Κοκό, χαίρω πολύ.  Σάουλις Νταρβίνου, χαίρω πολύ.  Θεός, χαίρω πολύ. Ζουά-ουν... ένα παγωτό καρύδα με beiji-i-nho.  Α, ένα νερό με ανθρακικό... μόνο... το στομάχι μου ποτέ δεν θα προσαρμοστεί στους τροπικούς, γκρίνιαξε ο σινιόρ Νταρβίνου.  




Κι ο φρονιμίτηηηης.... τιτίβισε ο Θεός γλύφοντας το κουταλάκι του παγωτού.  Με έχει πρήξει, ξέρετε, με αυτόν τον φρονιμίτη.  Όλο θεωρίες.  Α, εγώ έχω δύο ακόμα, είπα στραβομασώντας. Χθες πάλι δαγκώθηκα. Μμμμ, πολύ άβολο, έκανε με νάζι παίζοντας τη λουλουδάτη σαγιονάρα της. 

Ορίστε, ούτε ένα επιχείρημα της προκοπής. Είδατε;  ξεφύσηξε τον καπνό του ο Σάουλις.  Αδιαφορία πλήρης κι άμα τίθεται σαφώς το πρόβλημα, είναι περίπλοκο, λέει, και στρίβουμε!  Ποτέ δεν μπορούμε να συζητήσουμε σοβαρά. 

Μην τον ακούτε, έρχονται οι φίλοι του, διαφωνούν και μετά τον πεθαίνει το στομάχι του. Χθες έπιασαν την διακόσμηση του σπιτιού. Ύστερα θύμωσε μαζί μου, αλλά σας το ορκίζομαι σ΄ ό τι έχω ιερό, δεν έβαλα το χέρι μου.  Η πεθερά μου, που είναι  διακοσμήτρια, φρόντισε για όλα.  

Κι οι ανιμάλ κουρτίνες; Στο Θεό σας, όποια μόδα πιθηκίζουν οι φίλες της, την ακολουθεί με φανατισμό, όποια ανοησία! Δεν πιστεύω να βάλατε και σεις ανιμάλ κουρτίνες;
Ω, όχι, γέλασα, το σπίτι είχε ήδη κάτι βαρετά στόρια...  

Στο μεταξύ είχε κόψει η βροχή και ήταν καιρός να φύγω. Ο Ζουάουν μού έκλεισε πονηρά το μάτι. Γύρισα και τους πρόλαβα να τρώνε στόμα στόμα το beijinho.