ΣΚΕΛΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ

Ντουλάπα χωρίς κατοικίδιο σκελετό είναι ντουλάπα ανιστόρητη.  Κανονικά ο σκελετός μένει μέσα στο φυσικό του χώρο, την ντουλάπα, και δεν ξεμυτίζει ποτέ. Εκεί μέσα είναι πολύ χρήσιμος γιατί συγκρατεί τα πράγματα που τον καλύπτουν.  
Κάποτε όμως σε καμιά φεγγαροθαλασσιά συμβαίνει ώστε, τα ίδια ρεύματα που ξώκειλαν τον σκελετό και τον σφήνωσαν μες την ντουλάπα, τώρα να τον ξεσύρουν μες απ΄ το θαλάμι του και να τον αφροκοπανήσουν σαν χταπόδι. 
Ο σκελετός προσπαθεί να γλιτώσει με καρκινικά επιχειρήματα, ότι δεν είναι μαλάκιο. Πράγματι, ανάμεσα στα χταπόδια έχει πιαστεί μια καβουρομάνα.  Βέβαια, αυτή δεν πρέπει να σπάσει αλλά να πεταχτεί ζωντανή στη θράκα, με προσοχή, γιατί κόβει αντίχειρες.

Εντάξει, υπερβάλλω.  Στην δική μου άσπρη ντουλαπίτσα υπήρχε μόνο ένας κίτρινος σιδερένιος σκελετούλης, πρωταγωνιστής της υπόθεσης ενός ατέλειωτου βραζιλιάνικου σήριαλ με συγκλονιστικά επεισόδια  πάθους, περιπέτειας και εξωτικού ερωτισμού.
Επειδή είναι αδύνατον να διηγηθώ τα 2012 προηγούμενα επεισόδια και τις εμπλουτισμένες επαναλήψεις τους από την αρχή του σήριαλ τα περασμένα Χριστούγεννα, κρατάω τον σκελετό της υπόθεσης και τον πηγαίνω στον μάστορα.


Caloi 12

Μεγαλούργησε. Κι ένα μεσημέρι Σαββάτου προβάραμε τη σκηνή, όπου εγώ τραβάω το καλώδιο του οπίσθιου φρένου μέχρι τη μύτη του καλλιτέχνου και ωρύομαι:

- Και αυτό;  Είναι κι αυτό ισπίτζι; (speed);
- Βέβαια είναι ισπίτζι!
- Τον κόφτηηηη! Και τα τακάκια είναι για τρίλιεεες!
- Ιούλιε! Τί είναι αυτά τα τακάκια;
- Τί φταίει ο Ιούλιος που το έκανες μάουνταιν;
- Είναι ισπίτζι!
- Αυτό ισπίτζι; Αυτοί οι εκτροχιαστές; Αυτή η πεντιβέλαααα του ροντέο;
- Αφού είπες θες να μοντάρεις ίμπριντα (υβρίδιο).
- Ίμπριντα έλεγα στην Μαρίλντα για το αργεντίνικο!
- Διέλυσες το φρένο και τώρα λες ότι δεν πιάνει!
- Θα το πέταγα στη λίμνη αλλά ήσουν πιο κοντά!

Στην αρχή είχαμε αρκετούς θεατές της δραματικής σκηνής αλλά σταδιακά κι αθόρυβα το εχέφρων κοινό αποχώρησε, εκτός από ένα ζευγάρι εμπορικών αντιπροσώπων ποδηλατικών ειδών, που μυρίστηκε ένα μπουτάκι από το ψητό.
Δύο μπουτάκια. Μια πεταλιέρα να τρώγεται έστω με λίγη σάλτσα.

- Κοντή.  Μπας και μπουν οι καλουπιέδες... στα βουνίσια πετάλια... πουφφ...
- Δεν έχει άλλα. Ο κόσμος χρησιμοποιεί σαπατίλιας (κουμπωτά)...
- Απαγορεύονται τα σκαρπίνια σοσιάλ;
- Σοσιάλ και ισπίτζι;  Άρα ίμπριντα...
- Τριάντα χρόνια δεν ξέρω ίμπριντα! Ι-σπί-τζι!
- Μα πόσων χρονών είσαι;
- Συν δέκα από την στιγμή που είδα αυτό το αίσχος! 
- Θα λειτουργήσει!
- Το άλογο της φαβελίνια τραβάει καλύτερα! Ξήλωμαααα...  Και την κατράκα (κασέτα).
- Την έβαλα για άνεση!
- Τότε έφτιαχνα μάουνταιν!
- 'Η ένα ίμπριντα!
- Υποφέρει το κορμί μου μ΄αυτές τις γεωμετρίες! Επίτηδες το κάνετε. Για να ρέψω!
-  Είναι της μόδας!
-  Σαν μισογλιτωμένα από την πρέσα της ανακύκλωσης; Ωϊμέεε!
- Τί θα πει αυτό;
- Τραγωδία!

Επέστρεψα σε έναν (1) μήνα.

- Χάθηκες.
- Εσύ χάθηκες.  Πού είναι;
- Στη γούρνα!  Ένα πλυσιματάκι κι έτοιμο!
- Ελπίζω.
- Όχι, λειτουργεί.
- Κατά την ελληνική οικονομία;
- Όχι, όχι, ελβετικό ρολόι, θα σε βγάλει για ουουουου...
- Ακούω ένα τοκ τοκ σαν κούκο γκοϊάνικο...
- Φυσικό του είναι.  
- Να πάρει η οργή, ο μικρός δίσκος είναι βουνίσιος! Και οι βραχίονες τουριστικοί...
- Αλλά ο μεγάλος ισπίτζι!
- Βγήκε ίμπριντα!
- Όχι, ισπίτζι!



Ο  Τοκίνιου ή  Σβούρος


ΤΟ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟΝ

Από τότε που ήρθα στην Βραζιλία ενημερώνω σπάνια το μπλογκ μου. Οφείλω να πληροφορήσω τους αναγνώστες μου, ότι ο λόγος αυτής της απουσίας ήταν σπουδαίος για την ανθρωπότητα και μέχρι τώρα παρέμενε μυστικός. Όμως τώρα ήρθε η στιγμή να τον αποκαλύψω στο φως της δημοσιότητας, ώστε να μην μάθετε τα νέα τελευταίοι και καταϊδρωμένοι από τις εφημερίδες. 

Ο λόγος λοιπόν είναι ότι βαρυσήμαντες μελέτες με τριπλό βραχυπρόθεσμο στόχο το σωσμό του πλανήτη, του ενεργειακού προβλήματος και της Ελλάδας (αρχαίας, νέας και αιώνιας) καθώς και φυγόκεντρο μακροπρόθεσμο σκοπό την διαμιάς κατάκτηση του υπερδιαστήματος, με απασχόλησαν πλήρως το τελευταίο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο φινίρισα και το πρακτικό μέρος της θεωρίας μου.

Φυσικά το ζήτημα δεν πέρασε απαρατήρητο από τους εχθρούς μου. Το αντίπαλο μάτι παρακολουθεί άγρυπνα τις δραστηριότητές μου από την αρχή, όπως δείχνουν οι στατιστικές του μπλογκ.  Δεν είναι τυχαίο ότι στην κορυφή της καμπύλης βρίσκεται πάντοτε η ανάρτησή μου "Ακτίνες Ψι"   με ρεκόρ αναγνώσεων. 

Αυτό συνετέλεσε στην απόφασή μου να συνεχίσω τις έρευνες ανενόχλητα στο βραζιλιάνικο οροπέδιο, λαμβάνοντας υπόψη και το ευνοϊκό ενεργειακό πεδίο της περιοχής ως δέκτη εξωγήινων ρευμάτων.

Όμως χθες και λιγότερο από 48 ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση των πορισμάτων μου δέχθηκα ύπουλη επίθεση και εκλάπη το πειραματικό μου ποδήλατο. Συνάμα χτυπήθηκα στο κεφάλι με φανερό σκοπό να εξαφανιστούν οι ιδέες μου.  Οι ληστές  χάθηκαν στο σκοτάδι μαζί με το πειραματικό μοντέλο. Ωστόσο, τα βρομερά αφεντικά τους θα λάβουν άνθρακες.  

Οι εξισώσεις χαραγμένες με αυθεντικά αιγυπτιακά ιερογλυφικά σε ραδιενεργό τσιπ βρίσκονται σε ειδική πυρηνική κρύπτη εκτός βολής των ανίερων. Ο άυλος τίτλος του θα πωληθεί με την μορφή μοναδικού ομολόγου ικανού να εξαγοράσει το χρέος, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του Αδάμ και της Μιχαλούς.
 

ΣΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΤΟΝΟ

Max Weber

Χαμογελαστός ο σαμπίστα φουσκώνει κυματάκια στίχων που σβήνουν στην αμμουδιά μιας αξιωματικής προφοράς καριόκα, τα γυμνά του πόδια σαν να δοκιμάζουν επιτόπου τη θερμοκρασία, δεν φεύγουν από την εγγεγραμμένη έκπληξη, γιατί αυτό είναι η ευτυχία, αυτή τη στιγμή, αυτό το λεπτό, la ya lara ya...
 ag...

 


                                                                                                                                                                                 
                                                                                 Agosto!  πετάω το φάλτσο. 

 Nãoooo,  ζεματίστηκε ο γάτος, όχι, όχι Αgosto, δεν γίνεται Agosto! 

 Και γιατί δεν γίνεται; Αύγουστο δεν έχουμε; 

Agora! A-go-ra. Τώρα! Η στιγμή είναι τώρα! Μα κοίτα, Αύγουστος μπορεί να είναι και του χρόνου και τον άλλο χρόνο και κάθε χρόνο αλλά η στιγμή είναι αυτή ακριβώς, η στιγμή είναι μόνο τώρα!






Καταλαβαίνεις;
Πάμε, segura... segura... la ya lara ya...

ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ

Βιώνω αύξηση του ποσού της γλυκόζης στο αίμα, διαστολή των βρόγχων, επιτάχυνση των παλμών της καρδιάς, αύξηση της πίεσης του αίματος, συστολή των αγγείων του πεπτικού συστήματος και του δέρματος, διαστολή της κόρης του ματιού και ανόρθωση των τριχών. 

Βουαλά! 

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ

Χτυπάει το τηλέφωνο.  Είναι ο προϊστάμενος.  Τί έγινε, βρε παιδί μου, είσαι εκεί;  Αυτά τα δύο χρόνια έχω ακούσει μόνο δύο φορές την φωνή σου!

Πιθανές απαντήσεις στο ύφος κυριών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου:

Σαπφώ Νοταρά:    Δεν φθάνουν τα μισθά για να προκάνουμε να δουλεύουμε και να σαλιαρίζουμε κιόλας στα τηλέφωνα με τις ώωωρες!

Ρένα Βλαχοπούλου:   Σιγά, χαράς το πράμα! Κρατούσα πισινή! Είναι η εποχή των πισινών!

Ζωζώ Σαπουτζάκη:   Α, θα σας μαλώσω!  Μόνο δύο φορές; Καλέ, τόσο γρήγορα ξεχνάτε;

Γεωργία Βασιλειάδου:   Ήμουνα, πως να σας το πω, very very χολοσκασμένη!

Έλλη Λαμπέτη:  Αυτή είναι η καθαρή, η αληθινή αλήθεια.  Πρέπει να σας αφήσω τώρα, με φωνάζουνε.

Ίλια Λιβυκού:  Εγώ πηγαίνεις πρεσβείος και παίρνει διάολος όλος εδώ πέρα, όλος, όλος!

Μίτση Κωνσταντάρα:  Μάλιστα, κύριέ μου, μάλιστα! Μας ήρθανε ανάποδα τα πράγματα και αλλάξανε τη ζήση μας φύρδην!  

Ταϋγέτη:   Τέτοιο πράγμα δεν μου τό΄χει πει κανένας άνδρας ως τώρα. Θέλετε να γίνω το κορίτσι σας;

Ζωή Λάσκαρη:   Πάψε, πάψε, μη συνεχίζεις!  Άσε με να τα βγάλω πέρα μόνη μου!

Τζένη Καρέζη:  Γυρίσα-τέεε;

Τασσώ Καββαδία:   Αυτή η Τζζένη η γραμματέας σας φταίει! Αλλά φταίτε και σεις που κρατάτε τόσον καιρό μια τυχάρπαστη, μια παστρικιά!

Μάρθα Βούρτση:  Άπονε!  Με έπνιξαν οι στεναγμοί, με έπνιξαν οι πόνοι! 

Αλίκη Βουγιουκλάκη:  Με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο!   ΄Ωστε σας αρέσει η φωνή μου; Δεν είναι εκνευριστική, ε;  Μιλήστε μου για το Μπουένος Άιρες!

Σπεράντζα Βρανά:  Δύο πόντοι! Δεν είμαστε καλά! Όρεξη για κουβέντα έχεις;  Φουκαριάρη μου, αν περιμένεις από μένα, κλάφτα! 

Μελίνα Μερκούρη:  I make no prices!

'Ελενα Ναθαναήλ:  Προσπαθώ να μην πλήττω!

Δέσπω Διαμαντίδου:  Είσαι πολύ chic αγόρι!  Μ΄ αρέσεις.

Άννα Φόνσου:     Έλα καλέ αφεντικό, πολύ τσιγκούνης είσαι, κάνε κανένα σκόντο, φτωχαδάκι είμαι και γω!

Καίτη Λαμπροπούλου:   Εσύ δεν ήξερες να πάρεις κανένα τηλέφωνο;  Με ποιες γύριζες;  Θα στα βγάλω εγώ τα μάτια!

Κατερίνα Γώγου:  Όλα μια ιδέα είναι.  (από aerostatik)

Αντιγόνη Κουκούλη:  Kατά τον ρουν των γεγονότων...  (από kovo voltes)

Guest Star  Βασίλης Αυλωνίτης:  Πω, πω, τί λες, βρε παιδάκι μου... πωπωπω! 


Υστερόγαμον:  Ίσως περιττεύει να σημειώσω την δική μου ξερή απάντηση, Τί να λέμε.
Συμπληρώνετε κατά βούληση τη λίστα με παλιές και σύγχρονες ή με άλλες ιδέες για τις ίδιες ή με άνδρες ηθοποιούς.

Γεια χαρά! 

ΖΑΧΑΡΗ

Καθόμουν μια δόση και διάβαζα, με πιάνει και δίνω του βιβλίου, έσκασε στον τοίχο και πετάχτηκε απ΄τη φωλιά της η οικόσιτη κατσαρίδα, αυτήν τελικά, αφού δεν μπόρεσα να την τσιμπήσω να την διώξω απ΄το παράθυρο, την άφησα να κόβει βόλτες, μέχρι το γατί την αγνοεί, ας τρώει κανένα σπυρί ζάχαρης όσο βρίσκεται, έχουμε καταπιεί κροκόδειλους κι η κατσαρίδα μας πειράζει. 

Κοίτα να δεις Σούλα, της λέω, τους σκατόψυχους ούτε που να τους γράψω, δεν θα μου κόψουν τον αέρα να μην αναπνέω να σκάσω.  Τους λογαριασμούς μου, όσους σημαντικούς, τους έχω κλείσει σε  χρόνο ανύποπτο και τα ρεάλια ποτέ δεν τα υπολόγισα, ώστε να τα μαζέψουν να τα βάλουν κει που σφίγγει, να γίνουν κίτρινοι και μοβ και ν΄ αποξεραθούν. Κούνησε τις κεραίες της η Σούλα, μια όχι την αριστερή, μια ναι τη δεξιά, απ΄τη μεριά μου ήταν τ΄ ανάποδα,  κι έτρεξε να κρυφτεί κάτω απ΄ το πηχάκι στον τοίχο, η σουρλουλού. 

Βγαίνω λοιπόν για μπύρα με τους παλιούς και για γύρα με τους νεαρούς κι όταν η νορντεσίνα η ψηλοκώλα ρωτάει σιροπιαστά, να φέρει άλλη μια ζελαντζίνια τη μποέμ; ναι αλλά όχι, πρέπει να γυρίσω, όχι πολύ πολύ αργά, γιατί ναι, έχω αφήσει μια κατσαριδούλα να φυλάει τη ζάχαρη.

ΚΙΧ

Είμαι τώρα στο εστιατόριο μεσημέρι και τρώω, γίνεται χαμός, κάπου πέρα ένας παχιός μ΄ άσπρα μούσια και  τιράντες ροζ έχει πιει τις μπύρες του, έχει έρθει στο κέφι και φωνάζει, μάλλον με πολιτική αφορμή από προηγούμενη συζήτηση, εσύ, ε, εσύ, είσαι ευχαριστημένος; ε, εσύ είσαι ευχαριστημένη;  Στο μεταξύ εγώ βρίσκομαι στην άλλη άκρη στο ταμείο για το λογαριασμό να φύγω, όταν αυτός απευθύνεται και σε μένα, αν είμαι ευχαριστημένη, αλλά δεν κατάλαβα, γιατί δεν τον έβλεπα, όμως ακούω του λένε, είναι ελληνίδα.  Ελληνίδα;! τού κόβεται μαχαίρι το μεθύσι και η φωνή μαζί, μια βαριά σιωπή πλακώνει το χώρο, οδοντογλυφίδα να έπεφτε θ΄ακουγόταν.   Αυτή δεν είναι φυσιολογική βραζιλιάνικη συμπεριφορά. Υπό κανονικές συνθήκες ακολουθεί συνήθως ένα κουβεντολόι, μια επικοινωνία. Τώρα τίποτα, πάγος.  Κρατώ κι εγώ το ύφος, χαιρετώ, όπως χαιρετάνε στις κηδείες και αποχωρώ αγέρωχα.  Μέχρι να βρεθώ εκτός βολής δεν ακούγεται κιχ.  


ΘΕΡΜΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
προσφέρουμε μενού της ημέρας: φασόλια, ρύζι, μακαρόνια,




      πουρές, μοσχάρι μιλανέζ (!) ή μπουτάκι κοτόπουλου. πατάτες τηγανιτές

5 ρεάλια

 (αλλά έτσι όπως τό΄χουν γράψει είναι σαν να λέει "έχουμε ζεστή μπυρίτσα"!)

 


                                               

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ

Όχι ρε Βαλεντίνε, δεν σε πιστεύω, δεν είσαι άγιος εσύ, τί είσαι δεν ξέρω, πάντως άγιος όχι, και βέβαια όχι του έρωτα, των αγορών είσαι, γιατί αν ήσουν σωστός δηλαδή κι όχι μια μούφα του μάρκετινγκ δεν θα τά ΄χες αφήσει έτσι τα πράγματα ξεκάρφωτα, να μας κάνει κουμάντο μια θείτσα σκέτη νέτη ανέραστη στη γιορτή σου την ευρωπαϊκιά, να τις τρως μόνος σου τις ελβετικές σοκολάτες κι εμείς να βαλαντώνουμε, να τρώμε χώμα, να χαθείς, να χάνεσαι ξενέρωτε.  

Πόσο θα μας πουλήσεις, βρε σιχαμένε, στο παζάρι το τομάρι μας, που το΄χεις εκεί τεντωμένο στα πέντε ξύλα να στεγνώσει σαν χταπόδι, να το ψήσεις να το καταπιείς αμάσητο και να σου κάτσει στο στομάχι, πρόσεχε καλά, γιατί δεν είναι μεζές, το τελευταίο κοτρώνι είναι και θα τα βγάλεις όλα μαζί κι όλα μαζί θα σε φάνε.  Κι αυτό δεν είναι καμιά προφητεία του Αγαθάγγελου αλλά η αλήθεια, που γνωρίζεις και φοβάσαι και μας κάνεις το ντούρο τώρα, γιατί το νιώθεις, πως έρχεται η ναυτία. 

Κι έτσι όπως αρχίζεις και ζαλίζεσαι παραγγέλνεις τους καμαρότους με τα κατρουγιάλια και τα χανουμάκια με τις βεντάλιες να σ΄εξυπηρετήσουν και δίνεις εντολή στ΄αμπάρια να βαράνε πιο γρήγορα τα τούμπανα και να κόβει ανελέητα το μαστίγιο στο ψαχνό, να τραβάν οι σκλάβοι τα κουπιά πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα κι όποιος ψοφάει να τον πετάνε στη θάλασσα άκλαφτο, γιατί σηκώνεται κόντρα το κύμα μα πρέπει να προλάβεις νά ΄σαι στην ώρα σου άψογος, γιατί έταξες στο πρόσωπο μπριγιάν και δείπνο επίσημο  με θέα το άγαλμα της ελευθερίας.   

Αλλά ας το ξέρεις βέβαια, εγώ θα στο θυμίσω, μην δεν το θυμηθείς, την ώρα που θα δεις να κάνει μάτι σ΄ άλλον,  ότι δεν αγοράζονται όλα. 

UPDATE:  Όχι μπριγιάν, το χρυσό της Κλυταιμνήστρας  ήτανε...

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ


ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ

ΣΚΗΝΗ:          ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΛΟΓΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΑ:     ΣΚΟΤΕΙΝΑ

ΠΡΑΞΗ  ΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΗ


(Χτύποι)  Ανοίχτε, ρε, να βγούμεεεε!
Τί θα γίνει μ΄αυτόν τον μαλάκα, μάτι δεν κλείσαμε!
Ανοίχτε, ρεεεεεεεε!
Σκάσε, το στανιό σου, να κοιμηθούμε, έχουμε και δουλειά αύριο!
Ποιος έχει δουλειά;
Α- νοί- χτε!
Ξυπνάμε νωρίς, λέμε, θα το βουλώσεις, μην έρθω να στο βουλώσω εγώ;
Δεν θα κατεβείς στην πανελλαδική;
Α- νοί-χτεεεεε!
Καρπούζια ρε, φόνο θα κάνω, τώρα θα...
Α-γκ-χ...
Μη ρε παιδιά, δεν κάνει...
Πώωω, φίλε, είναι και στενά δω μέσα, τί΄ ν΄ τούτοι...
Ποιος άναψε τσιγάρο;  Θα πνιγούμε, βγες στο παράθυρο!
Ποιο παράθυρο;
Πίσω κει, την τρυπούλα! Γκφφ, δεν είπαμε, δεν καπνίζουμε μέσα;
Αααα, νάτος!
Ποιος;
Αυτός έξω!
Ποιος, δεν βλέπω!
Αυτός είναι σου λέω! Πώς βρέθηκε έξω;
Πιάσε την κάμερα!
Δεν έχω γωνία, μόνο τα πόδια του πιάνω!
Πώς είναι έξω αυτός;
Πλήρωσε ρε και βγήκε, τί πώς!
Πώς πλήρωσε! Αφού χρωστάει!
Εσύ χρωστάς!
Τίποτα δεν χρωστάω εγώ! Καθάρματα, κλέφτες!
Τον ψήφισες όμως!
Για να σε δω καλά, να σού πω τί ψήφισα!
Εγκώ, κύριο, όκι εμένα, εγκώ Αφγκάνι!
Τί θέλει εδώ ο μαύρος;
Όκι μαύρο, εγκώ Αφγκάνι!
Εδώ είναι Ελλάδα, ρε! Θα πεθάνεις!
Όκι, όκι, εγκώ μαρμαρά, μπάρκο Ιτάλια!
Το μάρμαρο, ρε, ποιος θα το πληρώσει! Ο γαμπρός μου...
Χέσε μας ρε πατριώτη με το γαμπρό σου, σκάστε πια δω μέσα να κοιμηθούμε!
Ναι, μωρέ, και πήρες όλη την κουβέρτα!
Τί πήρα, εγώ ΄χω το μπουφάν μόνο!
Ανάθεμα, όλα τά ΄χαμε, τι ψόφος είν΄αυτός;
Achtung!  Achtung!
Μη φτύνεις πάνω μου!
Ειδήσεις ακούω!
΄Ασε ρε, δε βάζεις κάνα χέρι ν΄ανάψουμε τη σόμπα!
Πού τα βρήκες τα ξύλα;
Γιατί καπνίζει έτσι; Πωωω, κάπνα...  τί καίτε πάλι...
Ο άρρωστος έριξε τα ομόλογα στη σόμπα!
Και τί ήθελες να κάνω; Βρες μου εσύ ξύλα!
Ξέρω εγώ ποιος τα κρύβει, αυτός εκεί ο μουλωχτός!
Εμένα λες;  Πρόσεχε καλά, γιατί εσένα σ΄έχω και σε βίντεο!
Όχι, τον άλλο δίπλα, έννοια σου όμως, κι οι δυο στο σκαμνί θα κάτσετε!
Α, καλό ρώτημα, πού πήγε το σκαμνί;
Ποιο σκαμνί, ρε, ο καθένας με τον πόνο του! Πάρτο χέρι σου, δεν έχει εδώ σκαμνιά!
Εδώ ήταν, το βράδι το φύλαξε η κυρά Σούλα! Ποιος αλήτης το πήρε;
Δεν πήρα γω κανένα σκαμνί, ξεφορτώσου με...
Άχρηστοι, το σκαμνί μωρέ, πώς θα ψήσει η κυρά Σούλα τώρα...
Φαϊ; Πού είναι; Πείνασα.
Πήγε στο χωριό να φέρει και δεν θά΄χει ξύλα να κάψει, ηλίθιοι!
Να κάψουμε το άλογο!
Μίλησε ο έξυπνος! Να καούμε σαν τα ποντίκια!
Όχι καλέ, θα βγούμε πρώτα έξω!
Έλα, να σε δω!
Καλά ντε,  μη σπρώχνεις!
Δεν σπρώχνω!
Γιατί κουνάει;
Σεισμός!
Σεισμός!
Δεν είναι σεισμός! Πήρε μπρος το άλογο!
Κρατήσου, ρε, μην πέφτεις πάνω μου!
Πού πάμε;
Γιατί πάει μπρος πίσω;
Δεξιά αριστερά πάει!
(Γδούπος)
Νάτα, κολλήσαμε πάλι!
(Χτύποι) Ανοίχτεεεεε, ρεεεεεε!
Μας τα ζάλισες!
Ξεκόλλα από πάνω μου!