ΑΣΠΡΑ, ΜΑΥΡΑ, ΡΟΖ

Πίνοντας καφέ στο Κολωνάκι παρατηρώ μια ποικιλία τύπων και μια πασαρέλα μοντέλων. Μάλιστα, απίστευτο, τελευταία συχνάζω στο Κολωνάκι! Μπορείς να δεις ταυτόχρονα να περνούν ένας νεαρός με δίχρωμο καπέλο πράσινο-κόκκινο και ένας κύριος με κοστούμι, κόκκινο παπιγιόν με βούλες άσπρες και μουστακάκι, μια κυρία με ασπρόμαυρο ταγιέρ, ασπρόμαυρο καπέλο και ασπρόμαυρο σκυλάκι και έναν κύριο με κόκκινο μαντίλι με βούλες μπλέ, να καπνίζει πούρο μεγέθους κορμού δένδρου και να διαβάζει τον Monde, ενώ στο διπλανό τραπέζι μια άλλη κυρία με ένα μαντίλι στο κεφάλι κόκκινο σκούρο με μπλε λουλούδια μιλάει με έναν παχύ κύριο με τιράντες κόκκινες με άσπρες ρίγες. Και γω πάλι έχοντας αφήσει ένα ζευγάρι κόκκινα ποδηλατικά γάντια πάνω στο τραπεζάκι, ένα άσπρο κράνος πάνω στην κόκκινη καρέκλα και φορώντας κόκκινα παπούτσια, ρολόι με κόκκινο λουράκι και κάλτσες με μπλέ και άσπρες ρίγες, με ύφος οχτώ καρδιναλίων, που ως γνωστόν φοράνε κόκκινα, ρωτάω τον σερβιτόρο, που ευτυχώς φοράει μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο, αν υπάρχει εκτός από λευκή και μαύρη ζάχαρη... Φυσικά, υπάρχει, γιατί αλλιώς πώς θα έπινα τον καφέ μου, αν δεν υπήρχε;
Άλλοτε πάλι τέσσερις κοπέλες ντυμένες στα μαύρα πίνουν από ένα ποτήρι λευκό κρασί και τις χαιρετάει ένας κύριος με μπεζ κοστούμι και κόκκινη γραβάτα με μαύρα σχέδια και δίχρωμα παπούτσια, άσπρα-καφέ με τρυπίτσες. Από την πλατεία θα περάσει ένας νεαρός με μαύρο τζιν, άσπρη μπλούζα κι έναν σκύλο άσπρο με μια μαύρη βούλα στο αριστερό μάτι. Με αγωνία ψάχνουν χώρο να σταθμεύσουν άσπρα και μαύρα λαντρόβερ, τη στιγμή που μια κοπέλα με άσπρες ψηλοτάκουνες μπότες, άσπρο παλτό και άσπρο κινητό θα περνάει μιλώντας βιαστικά τη διάβαση. Ωστόσο εμφανίζεται και μια κυρία με χρυσό κολλητό φόρεμα και μια άλλη με ροζ πανωφόρι, ροζ καπέλο και γόβες μαύρες με άσπρα λουλούδια.
Ναι, κυριαρχούν τα μαύρα γιάπικα κοστούμια (ακόμη και στον καύσωνα το καλοκαίρι) αλλά και τα ροζ και λαχανί πουλοβεράκια και πουκαμισάκια και τα σκυλάκια με ροζ και καρώ φορμίτσες. Κι άμα πιάσει καλά το κρύο και οι βροχές περιμένω να δω ομπρέλες άσπρες, μαύρες και ροζ, κασκόλ άσπρα, μαύρα και ροζ και σκούφους άσπρους, μαύρους και ροζ.

16 σχόλια:

Coco είπε...

Και γυρίζοντας σπίτι είχα γίνει μαύρη από τις λάσπες πίσω, άσπρη μπροστά γιατί έπεσα σε μια λακκούβα με ασβέστη αλλά τα βλέπω ακόμα όλα ροζ!

eryx-t είπε...

Συνεχίζεις να ποδηλατείς και υπο του καταρρακτώδους υετού;

happypepper είπε...

Έγραψα σούπερ σχόλιο και μου το έσβησε η βλακεία ο κομπιούτερ-μπλογκ!

Δε θα το επαναλάβω.(μπορεί αργότερα)

Καλημέρα!

Coco είπε...

@eryx-t: όχι, περίμενα κάτω από ένα υπόστεγο κανένα δεκάλεπτο να σταματήσει

@happypepper: δεν πειράζει γέλασα πολύ με το υπάρχον σχόλιο! καλά στον μπλόγκερ τα ΄χω μαζεμένα

faraona είπε...

Σουλατσαρεις,ποδηλατάρεις και ρεμβαζεις τυχερουλα!!!
Να περνας καλα Κοκο μου
φιλια μες το χαραμα...αχ απ τις 4 ειμαι στο ποδι.

Coco είπε...

@Faraona: ναι ναι ρεμβασμός το μαύρο χάραμα!!! καλημέρα καλημέρα!
(4 μάτια κίτρινα και πράσινα με κοιτάνε...μπρρρ!)

faraona είπε...

Να προσεχεις στην ομιχλη κοκο μου ναι?
Πες ναι.

φιλι και ναχεις μια καλη μερα!

tzonakos είπε...

Σε κάποια φάση ετυχε να βρεθώ Κολωνάκι και σε άλλα παρόμοια μερη, αρκετές φορές.
Αμα παρατηρείς τον κόσμο εκει, το πλήθος διαπιστώνεις οτι γίνεται της ...τρελής !
Κάθε καρυδιάς καρύδι και κάθε λογής στολίδι.
Τελικά αποφασίζεις να εισαι ενας απο αυτούς για να απολαύσεις τον καφέ σου και τους αφηνεις να παρατηρούν εκείνοι εσένα.
Αν θέλουν :)

Ανώνυμος είπε...

Από πότε κοκό μου συχνάζεις σε τέτοια μέρη; εγώ θέλω να σε συναντώ στην πλατεία εξαρχείων αλλά απο την άλλη μόνο στο Κολωνάκι μπορείς να παρατηρήσεις όλα αυτά τα σούργελα, μην μου πείς ότι πήγες στην πλατεία με τη σερβιτόρα που ήταν έτοιμη να μας δείρει;

Garfield

Roadartist είπε...

Καλημερούδια..
Εγώ πάλι..όσες φορές πήγα..έφυγα τρέχοντας.. Δε με σηκώνει το κλίμα.. προτιμώ Γκάζι που ήμουν εχτές μέχρι αργά για ποτάκι!!
πολλα φιλιαααααα!!!!

MenieK είπε...

γεια σου δίχρωμη κολωνακιώτισα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αυτό το συλλογισμό το κάνω συχνά.Οταν πίνουμε το καφέ μας με τον άνδρα μου κάπου κοιτάμε γύρω μας σχολιαζουμε και σκεπτόμαστε οτι καθένας απο αυτούς έχει πίσω του μια ιστορία ,τις χρωματικές επιλογές του, τις σκέψεις του..Το ποδήλατο καλά δουλεύειβλέπω.Ζηλεύω, θα ήθελα ένα με 3 ρόδες γιατί φοβάμαι λίγο.

Tzeve είπε...

θα έπρεπε να χαίρεσαι που λερώθηκες με λάσπη..τώρα πια μόνο να λερώσεις μπορείς...

ΥΓ: τα γιαπωνέζικα σου δε τα αντελήφθειν...

Coco είπε...

@faraona: ναι!

@tzonakos: όπου και να καθήσω χαζεύω χαλαρά τον κόσμο, άσε που κι εκείνοι έχουν κάθε λόγο να χαζέψουν εμένα έτσι αποκριάτικα που κυκλοφορώ!

@Garfield: αχαχα, όχι εκεί δεν πάτησα ξανά! που να πάρει η ευχή τα Εξάρχεια είναι από την αντίθετη πλευρά, αλλά να δεις πηγαίνω Κολωνάκι με ντύσιμο φρικ άουτ, και το πιο αστείο μ΄έχουν μάθει πια οι σερβιτόροι!!

@ roadartist: καλέ χρόνια είχα να πατήσω, πάντα άβολα ένιωθα εκεί, έλα όμως που είναι πάνω στην καθημερινή μου διαδρομή ένα βασικό σημείο που μπορώ να πιω καφέ να συνέλθω! επίσης Νέα Σμύρνη, Δάφνη (πολύ ποδόσφαιρο)

@Meniek: και τρίχρωμη...άστα σήμερα φορούσα κάτι ριγέ κάλτσες πάλι με κολάν και μου είπαν στη δουλειά, ο Τεν Τεν σε νέες περιπέτειες, χαχαχαχαχα

@αχτίδα: πάρτο, πάρτο να γεμίζεις το καλάθι ψώνια!!

@λασπολόγος: η λάσπη έφυγε, ο ασβέστης επιμένει, όλα τα ρούχα άσπρα, πάνε για δεύτερο πλύσιμο

τα γιαπωνέζικα στα μετέφρασα, για αστείο ήταν

ritsmas είπε...

kOKO,. κι εγώ το κάνω συχνά το...παρατηρείν δηλδή με όλα τα συμπερασματα μου. Κι ειναι πολλά και διάφορα. Αλλα ας μην πυροβολουμε το κολωνάκι...ενα διαμερισμα της αθηνας ειναι κι αυτό,λιγο πιο δήθεν από κάποια άλλα.

Coco είπε...

@ritsmas: όσο βαστάει ένας εσπρέσσο μόνο τα χρώματα, όχι και συμπεράσματα! αλλά το Κολωνάκι θα το πυροβολήσω πανκ πανκ πανκ!!!
με σαντιγί!

Λοιπόν στο Κολωνάκι ήπια πάλαι ποτέ, πριν το λιώσιμο των παγετώνων, τον πρώτο μου φραπέ! Ήμουν με μια παρέα συμμαθητών και λέει η "ψηλή ξανθιά και άχαρη", φίλες ήμασταν, πάμε Κολωνάκι; Ωραία, καθόμαστε στην πλατεία και παίρνουμε έξι εφτά τεράστιους φραπέδες "γλυκούς με γάλα". Εγώ δεν είχα ξαναπιεί, τους λέω ρε παιδιά, μου ΄ρχεται να σας δείρω! Γελάσανε τ΄αγόρια, ε, μετά μου πέρασε, ήταν δυνατός, πράγματι! Αυτή ήταν η μύησή μου στον κόσμο του φραπέ!