ΣΙΝΕΜΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ο κινηματογράφος ήταν γεμάτος κι αυτό δεν ήταν καλό. Διότι εμένα με πιάνουν νευρικά γέλια με την πρώτη αφορμή. Πόσο μάλλον να είμαστε και ο ένας πάνω στον άλλον. Τσάντες, πανωφόρια, κράνος, μπύρες τι να πρωτοκρατήσεις... Το έργο, Ιl Divo, δεν είχε αρχίσει καλά καλά, και μέσα στο σκότος ακούμε ένα χρρρρ...! Ο τύπος μπροστά είχε ήδη κοιμηθεί! Το κακό συνεχίστηκε ως το τέλος. Σε κρίσιμα σημεία ακουγόταν ένα σπηλαιώδες χχχρρρργγγφφφχχχ! ή ένα κοφτό κχχ! και η αίθουσα σειόταν απ΄τα γέλια. Όμως ο κύριος άλλαζε ταχύτητα και συνέχιζε τον μακάριο ύπνο του. Αν ήρθε για να κοιμηθεί, γιατί κάθησε μπροστά μπροστά; Αλλά πιθανότερο, τον είχε σύρει η σινεφίλ γυναίκα του με το ζόρι, και κείνος επωφελήθηκε από την μουσική της ταινίας να πάρει ωραιότατους ύπνους! Kάποια στιγμή στο πρώτο μέρος μαύρισε η οθόνη, άναψαν λίγο τα φώτα, ο κοιμώμενος είπε ένα, ε; Κατόπιν όμως τα φώτα έσβησαν πάλι, η ταινία συνεχίστηκε και ο μακάριος τράβηξε ακάθεκτος τον ύπνο. Αυτός ήταν il divo!
Θυμάμαι άλλον έναν σε θερινό σινεμά, ο οποίος δεν κοιμόταν, δεν ροχάλιζε, γκρίνιαζε. Τον είχαν κουβαλήσει με το στανιό γυναίκα και κόρες να δουν μια ταινία, όπου ο πρωταγωνιστής ήταν λέει πεθαμένος και ως άγγελος μιλούσε στην κοπέλα του στον ύπνο της, όμως εκείνη δεν τον άκουγε. Η αλήθεια, ψιλοβαριόμασταν, αλλά τελικά περάσαμε καλά, διότι πεθαίναμε στα γέλια με τη γκρίνια εκείνου, και σχόλια όπως, ναι, ναι, κοίμησέ την τώρα μ΄αγγελικά τραγούδια! Σε ξέχασε κακομοίρη!
Άλλο σκηνικό σε σινεμά, που θυμάμαι να τα χρειάστηκα από τα γέλια σε θρίλερ υποτίθεται, ήταν στο Δωμάτιο Πανικού, Panic room, μετάφραση επί της οθόνης Πανικός Δωματίου! Ήταν κάποια χρόνια πριν και υπήρχαν επαναλαμβανόμενα μπλακ άουτ στη γειτονιά μου για ώρες. Έτσι είπαμε με την αδελφή μου να πάμε να δούμε ο, τιδήποτε, και πήγαμε στο Ιντεάλ. Τώρα, μπλακ άουτ στο σπίτι και πανικός δωματίου στο σινεμά δεν ήταν το καλύτερο αλλά να, η οθόνη έκανε ένα τςςςς... και άρχισε να καίγεται το φιλμ από το κέντρο προς τα έξω, κόντεψα να κατουρηθώ από τα γέλια. Αποκαθίσταται η βλάβη, προχωρά η ταινία, και λίγο αργότερα πάλι τςςςφφφ, να καίγεται η οθόνη, λύθηκα, τόσο γέλιο σε θρίλερ δεν έχω ξανακάνει.
Τα θερινά σινεμά είναι πιο πλούσια σε απρόοπτα. Ας πούμε ακούς ένα συγλονιστικό τάνγκο και είναι η σκηνή, όπου ο δάσκαλος του τάνγκο χορεύει με την πρωταγωνίστρια, την οποία ζηλεύει θανάσιμα, και τότε οι πολωνοί αρχίζουν έναν καβγά τρικούβερτο στο μπαλκόνι αποπάνω, ενώ παράλληλα το σκουπιδοφόρο βρυχάται και κοπανιέται απέξω. Ή άλλο πάλι, με έναν εφαψία, ποτέ δε λείπει το είδος, είδα ένα χέρι από πίσω ανάμεσα στις καρέκλες να πλησιάζει, και όταν εμφανίστηκε ολόκληρο, το πιάνω, γεια σας, τι κάνετε; Ο νεαρός στην είσοδο πρόλαβε να δει μια σκιά να τρέχει!
Αξέχαστες βέβαια είναι και ορισμένες ατάκες στο σκοτάδι. Η πρωταγωνίστρια τρέχει με τα κρινολίνα μέσα σε χαλασμό, ξιφομαχίες και ανατινάξεις. Φωνή εκ του κοινού: Πού πας, μωρή, με τα καλά σου; Και σε έργο με κάτι δράκουλες: Παναγιά μου!! Γιώργο, δεν τα μπορώ αυτά, πάμε να φύγουμε!

11 σχόλια:

MenieK είπε...

σκέψου να τον είχαν πάει και σ' αυτά τα χαϊχλιδάτα που έχουν τα Βίλατζ με τις ανακλινόμενες πολυθρόνες και τα ποτά... ακόμη εκεί θα ήταν ο μακάριος ;-)

Ανώνυμος είπε...

εχεις αυτοματο γαργαλιστη? θελω κι εγωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

faraona είπε...

xaxaxaaaaaaaa!!!!!!!
Μπουχαχαχαααα!!!


Να ερθεις απο
εδω
και κιεδω
σε περιμενω.

faraona είπε...

www.pharaona2.blogspot.com =faraona Αψινθος
και www.pharaona.blogspot.com =faraona το υφάδι

Ενεργοποιησε τα feeds σου κοκο μου ...ισως γι αυτο ναχεις και τις δυσκολίες

Unknown είπε...

κι άμα έχεις πάει ας πούμε στα παρίσια, σ'ένα σοβαροφανές συνέδριο μιας χούφτας τύπων που παριστάνουν τους ειδικούς, και ξάφνου ακούς χρ χρ πίσω σου, κι είναι μια κυρά που τον έχει πέρει γλυκά!!
γελάς με τη διπλανή σου
και, με την σχετική εμπειρία επί του θέματος, σηκώνεσαι, κάνεις ότι έχεις ανάγκη να περπατήσεις δίπλα της, και επίτηδες ή της πετάς τα βιβλία κάτω να κάνουν μπαμ, ή της πατάς τον κάλο!
και λες κι ενα συγγνώμη, τόσο σσυγγνωστικό και συναγωνιστικό, που η άλλη θα έπρπεε να σε ευχαριστήσει...

roadartist είπε...

Καλησπέρα!
Μνήμες Θερινών σινεμά μέσα στο Νοέμβριο!! Μια χαρά.. Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει ακόμη κανείς να ροχαλίζει.. :)

Coco είπε...

@meniek: η αλήθεια τα βίλατζ δεν τα αντέχω, νιώθω σαν μέρος της αλυσίδας παραγωγής εκειμέσα

@exofthalmi: χειροκίνητος είναι, συμβατικός!

@faraona: ευχαριστώ!
τα ρημάδια τα feeds, ψάχνομαι

@abttha: κάπου είχα δει μια μικρογραφία από μεσαιωνικό χειρόγραφο, την τάξη ενός σχολαστικού δάσκαλου, δυο μαθητές κοιμούνται εμφανώς, πάνω στο θρανίο!

@roadartist: μ΄αρέσει το καλοκαίρι, φαίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Που να δεις τι έπαθα εγώ χθες βράδυ που ΄πήγα σε προβολή εκπαιδευτικού περιεχομένου και έπεσα σ΄ένα τόσο σκληρό και βίαιο έργο που δεν μπορώ ακόμα να συνέλθω... βρε καλύτερα να πήγαινα στο Τζ.Μποντ που μ΄αρέσει κιόλας ο πρωταγωνιστής παρά τέτοιο σοκ που πήρα....

Coco είπε...

@Κασταλία: δεν ήξερες δε ρώταγες; εκπαιδευτικού περιεχομένου και δε θα ΄χει βία και καφρίλα;

marianaonice είπε...

Aa!!σαν να ήμουν εκεί δίπλα σου κι εγώ! Ττόσο ωραίες και ζωντανές περιγραφές!!
Τι μου θύμησες!!
Μούδωσες και μια ιδέα! Να στέλνω τον άνδρα μου στο σινεμά να κοιμάται για να γλυτώνω από το ροχαλητό του!!
Χαχααχαχαχαχαα!!!

Coco είπε...

@marianaonice: και στο σπίτι και στο σινεμά ντόλμπυ στέρεο σαράουντ σύστεμ!