ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΑ

Τα παιδάκια εντυπωσιάζονται πολύ από το ποδήλατό μου. Επειδή είναι μεγάλο, κόκκινο και πάνω του κάθεται κάτι σαν αστροναύτης, η αφεντιά μου. Βγαίνοντας απ΄την πολυκατοικία ένα μεσημέρι με το ποδήλατο, με παρατηρούσε καλά καλά ένα αγοράκι, του οποίου ο πατέρας φόρτωνε στο αυτοκίνητο το ποδηλατάκι του μικρού, κανονικό ποδήλατο αλλά μικρού μεγέθους. Κι όπως έπιανα τα μπατζάκια του παντελονιού μου με τα φωσφορίζοντα λουράκια, του μικρού είχαν φωσφορίσει τα μάτια του, είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό και έτρεμε επί τόπου σαν σκυλάκι από την αδημονία. Φεύγοντας τώρα εγώ ακούω να λέει, μπαμπά, φοράει κι αυτή κράνος! Ναι, ναι, όταν είμαστε στο ποδήλατο φοράμε κράνος κτλ, ο μπαμπάς, οδική κατήχηση.
Έπειτα θυμάμαι ένα κοριτσάκι σε μια διάβαση, ήθελε να αγγίξει το ποδήλατο, μα πήγε να πιάσει το βρωμερόν λάστιχον, οπότε αναγκάστηκα να του πω να μην το κάνει γιατί θα μουτζουρωθεί. Ως απόδειξη της έδειξα τα χέρια μου, που τύχαινε εκείνη τη στιγμή να είναι χάλια. Απογοητεύτηκε... Κι ένα μωρό κοριτσάκι με τον παππού του στην πλατεία, με φορμίτσα ολόσωμη, δεν περπατούσε ακόμη καλά και μιλούσε μια δικιά της γλώσσα, ζαχάρωνε το ποδήλατο, και ζάλισε τον παππού της, πότε θα μπορέσει να ανεβεί και να ποδηλατήσει και κείνη, και έδειχνε εμένα, να, γιατί αυτή κάνει ποδήλατο κι εγώ δεν κάνω; Βέβαια ο παππούς ως παππούς υποσχέθηκε ποδήλατο στην εγγονή.
Στα τελευταία ένας σπόρος το απόγευμα επιχείρησε να με τρακάρει. Μάλιστα, κόβοντας από τον παράδρομο μεταξύ Ζαππείου και Βοτανικού, βλέπω μπροστά μου μια κυρία μ΄ένα μωρό στο καρότσι και προφυλακή ερχόταν ο Ντένις με το ποδήλατό του και τις βοηθητικές του, το κράνος του, όλα του. Πάω λίγο πιο αριστερά να αυξήσω την απόσταση, έρχεται και κείνος πιο δεξιά και ετοιμαζόταν για μετωπική κάνοντας λυσσασμένα πετάλι. Κάνω προς τα δεξιά ανοιχτή στροφή να τον αποφύγω, στρίβει κι αυτός, εντωμεταξύ πήγαινα με μηδενική ταχύτητα, είχαμε πλησιάσει και σκόπευε να με εμβολίσει. Κι η μάνα του παραπίσω να του φωνάζει, γραμμένη την είχε. Οπότε στρίβω λίγο ακόμη, σταματάω εντελώς και του λέω, εεεεεεπ! στην τρίχα, και ξύπνησε, όταν κατάλαβε πια ότι θα πέσει πάνω μου. Ήθελε να με ανταγωνιστεί; Να με εξαφανίσει; Να συντομεύσει το διάστημα που τον χώριζε από ένα μικρό ποδήλατο με βοηθητικές σε ένα ψηλό με δυο μεγάλες ρόδες; Να κάνει μια επίδειξη παράτολμου θάρρους και ανεξαρτησίας στη μαμά του; Τι να κάνει, συνεχίζει με θιγμένη αξιοπρέπεια και πιάνει την άλλη άκρη, σταματάει, η μάνα του από απέναντι να μου ζητάει συγγνώμη και να τον μαλώνει, εγώ να προσπαθώ να μη γελάσω για να τον παγώσω, και του λέω έτσι πολύ σοβαρά, ίσια θα πηγαίνεις!
Εμπνευσμένο! Για το ντουβάρι ίσια μπροστά δεν του είπα τίποτα...

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

βρε κοκό, σε παιδικές χαρές συχνάζεις; πήγαινε να πέσεις πάνω σε κανένα τεκνό και άσε τα τέκνα παιδί μου.

Garfield

K@terin@ είπε...

χθες το βράδυ είμασταν με το λασπολόγι γύρω στις 11 το βράδυ , στην Β.Σοφιας στην στάση Κηπος (κοντά στην Η.Αττικου) όταν πέρασε απο δίπλα μας μια κοπέλα μελαχροινή με ποδήλατο έτσι ανέμελη και με άνεση πήγαινε και σκέτηκα λες να είναι η κοκό ?
αλλά τώρα το κόκκινο ποδήλατο με προβλημάτισε ... δεν ήταν

καλησπέρα!!!

Ανώνυμος είπε...

kokaki eisai apithani


abttha prospatho gia tin omilia mou, alla se douvari eho pesei ki ego. ena douvari pano se allo douvari! prototypo, e?

aerostatik είπε...

ευτυχώς που δεν τράκαρες με το καρότσι...

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Σωστός ο Garfield , πολύ σωστός !!!!

Με κατακόκκινο ποδήλατο, φωσφοριζέ λαστιχάκια και κράνος (κόκκινο?) είναι φυσικό να σε κοιτάνε τα παιδάκια !! Σαν κινητή σημαδούρα θα είσαι !!
Δεν πειράζει , κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους!!
Είσαι λοιπόν μια παθιασμένη ποδηλάτισσα !!! Ουάου !!
φιλιά κοκούλα

Ανώνυμος είπε...

O μικρός που ήθελε να πέσει πάνω σου, επίτηδες το έκανε. Ήταν δάχτυλος των αντιπάλων σου που ήθελαν να σε εξολοθρεύσουν, να σε αφανίσουν...

quartier libre είπε...

@ η σειρά "το κόκκινο ποδήλατο"
να συνεχίζεται...

Coco είπε...

@ Garfield: εγώ είμαι κινούμενη παιδική χαρά μόνη μου! Θα χρειαστεί κι ένα ποστ και για το πόσο εντυπωσιάζονται όχι μόνο τα τέκνα αλλά και τα τεκνά με το ποδήλατο! Φιλούδκια σε σένα και σε όλα τα μωρά εκεί!

@ katerina: είναι βέβαιο ότι δεν ήμουν εγώ, διότι δεν κυκλοφόρησα κατά κει χθες βράδυ! Υπάρχουν τουλάχιστον άλλες τρεις κοπέλες με κόκκινα ποδήλατα αλλά δεν ξέρω αν τις λένε κι αυτές Κοκό! Σκέψου να τη ρωτούσατε, είσαι η Κοκό; Χαχαχαχα

@ Αbttha: πρώτα ζωγραφίζεις το ντουβάρι! έπειτα εκεί που όλοι είναι απασχολημένοι να κοιτάνε τη ζωγραφιά, την κάνεις α λα γαλλικά και βγαίνεις στη θάλασσα (υπογραφή, ο πεταλούδας!)

@ aerostatik: δεν ασχολούμαι με τους τέσσερις τροχούς! ( οι βοηθητικές δεν πιάνονται)

@ αθηνά: σημαδούρα, χαχαχα, θυμήθηκα έναν ποδηλάτη που έβαλε ένα σωρό φωτάκια και του λέει ένας ταξιτζής, φίλε σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο είσαι!
Το κράνος είναι άσπρο!
Φυσικά και θα συμφωνούσες με την Garfield, νησιωτικό μέτωπο χαχαχαχα

@ Sulpice: να ΄τανε και δάκτυλος, ούτε παρανυχίδα! που να δεις και τα φάσκελα!

@ quartie libre: στο επόμενο επεισόδιο η ποδηλάτισσα Χουανίτα συναντά τον κακό και άσχημο χτηματία Χοσέ και του ζητά μια χάρη για τον αδελφό της τον Πεπίτο. Όμως ο κακός χτηματίας θέλει να την εκμεταλλευτεί. Τι θα κάνει η , πως την είπαμε, Χουανίτα;
α. γίνεται ερωμένη του Χοσέ και αποκτά επιπλέον ένα καινούργιο ποδήλατο και προσωπική καμαριέρα, μια κουτσομπόλα την Ουμανιδάδ
β. χρησιμοποιεί την τρόμπα του ποδηλάτου για να εξουδετερώσει τον άτιμο Χοσέ και το σκάει από τη χώρα με τον αδερφό της και τον Φελίπε τον ιπποκόμο που έχουν και κείνοι πάθος με τα ποδήλατα και πηγαίνουν στο Γύρο της Γαλλίας
γ. εξοντώνει τον έκλυτο Χοσέ δια του έρωτος και κατόπιν ιδρύει την επαναστατική οργάνωση Κόκκινα Ποδήλατα


πωπω τι παπάρες έγραψα πάλι

Ανώνυμος είπε...

ειχε υπονοουμενα το ποστ? πεστο καθαρα! ειμαι και λιγο αργη....καταλαβαινεις....

Καλο Σ/Κ!

Coco είπε...

@exofthalmi: υπονοούμενα; μμμ, όχι, μόνο τώρα που το σκέφτομαι, αν ο μικρός συνέχιζε ίσια θα έβγαινε ντουγρού πάνω στου Μαξίμου

καλό σαββατοκύριακο!!

quartier libre είπε...

@ αυθεντικό :

είμαι ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ του Υμηττού.
μικρή, με πιό μεγάλο, απ' όσο αντέχω ποδήλατο.
παίρνω το δρόμο της επιστροφής κι αρχίζω σιγά σιγά να κατεβαίνω απ το βουνό.
ΩΣΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ,
ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΡΕΝΑ !
το ποδήλατο, αμολητό σε μεγάλης κλίσης κατήφορο, αρχίζει μιά τρελλή κούρσα.
κατεβαίνει σαν αφηνιασμένο, κι εγώ απάνω βαστάω σφιχτά το τιμόνι και κλείνω τα μάτια.

Από ώρα,
περνάω ξυστά δίπλα σε μία έγκυο γυναίκα, που έχει μείνει κεραυνοβολημένη, χωρίς να ξέρει από πού της προέκυψε η λαίλαπα,
και σκάω μέσα σε μιά οικοδομή, πάνω σ' ένα σωρό τούβλα !

ένα μήνα γύψο και πατερίτσες...
(όοοχι, το χτύπημα στο κεφάλι, δεν είναι από τότε...
είναι μεταγενέστερο )

:) :) :)

faraona είπε...

Εμ εδω οπως λες χαζευουν τα τεκνά ...δεν θα χαζεύουν τα μικρούλια?
Να τα προσέχεις Κοκό μου ναι?
Πες ναι.

Καλο ΣΚ.

marianaonice είπε...

Nάμαι κι εγώ!
Βλέπω κοινώς αγάπες!
Το ποδήλατό μας και οι γατούλες μας!!
Αξίζει η ζωή καμιά φορά και μόνο γι' αυτή τη βόλτα που περιέγραψες...
Καλημέρα σου
:))

Ανώνυμος είπε...

....θεωρείται υπόσχεση???
έλα κοκούλα , γράψτο σύντομα!!!εντυπιασμός τεκνών - κόκκινο ποδήλατο , σημειώσατε ένα!!! στο κόκκινο !!!
καλά να περάσεις Σ+Κ
φιλιά!!!

Coco είπε...

@quartier libre: παπα! Φτηνά τη γλίτωσες έστω και με γύψο και συ και η έγκυος! Κάποτε δεν έπιασαν και μένα τα φρένα, παλιά, κατεβαίνοντας μια τρομερή κατηφόρα, και το πιο περίεργο είναι, ότι τα είχα δοκιμάσει πριν. Να στρίψω αριστερά σε μια ανηφορίτσα και να σταματήσω δεν γινόταν γιατί υπήρχε σταματημένο ένα φορτηγάκι του σουπερμάρκετ εκεί, να συνεχίσω δεξιά κάτω, άλλη απότομη κατηφόρα και μετά πολυσύχναστος δρόμος, μπροστά σκαλιά και μια κολώνα στη μέση. Πάω ίσια πάνω στην κολώνα, αφήνω το ποδήλατο (αχρηστεύθηκε) και σκαρφάλωσα πάνω στο στύλο. Όλα αυτά μέσα σε δευτερόλεπτα. Με το μπαφ βγαίνει όλο το σούπερ μάρκετ και με βλέπει γατζωμένη στο στύλο σαν μαϊμού. Δεν έπαθα τίποτα, τι να πάθουν οι μαϊμούδες...μετά πήρα άλλο ποδήλατο και έβαλα πάνω του μερικά στοιχεία απ΄το παλιό το καημένο

@faraona: ναι!

@marianaonice: μεγάλες αγάπες! ομορφαίνουν τη ζωή μου! καλώς ήρθες!

@κασταλία: αχά! το κοινό θέλει πιπέρι, μπαχάρι και κύμινο!

καλή Κυριακή σε όλους! (ποιος τρέχει αύριο;)

quartier libre είπε...

(ποιος τρέχει αύριο;)
moi.

μ' έκανες και γέλασα με τις μαϊμούδες και τους στύλους :)