ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Επειδή σιχαίνομαι τον χειμώνα κι ο χειμώνας σιχαίνεται εμένα, και κρίμα αν χαλάω τη φιλοχειμωνική διάθεση των περισσοτέρων που τρε-λαί-νο-νται μ΄αυτό το ψω..., εχμ.. ψοφόκρυο, τρελαίνομαι και γω και κάνω ομοιοπαθητική. Που σημαίνει κοιμάμαι με τη μπαλκονόπορτα μισάνοιχτη και ξυπνάω πάνω στο ποδήλατο. Δεν είναι κόσμος αυτός, εγώ θέλω παραδείσιο μεσογειακό κλίμα για να νιώθω καλά. Έχω παράπονα. Νόμιζα πως εδώ είναι Μεσόγειος. Τελικά είναι πότε ανώγειος, πότε κατώγειος, πότε Σαχάρα, πότε Σιβηρία, πότε τσάι πότε βότκα. Εμένα μ΄ αρέσει ο φραπές. Πουνκτ!

Συνεχίζω την πρωτοχρονιάτικη μουρμούρα, διότι έκανα το λάθος ν΄ ακούσω ειδήσεις το πρωί, όταν στις εφτά δεν με ξύπνησαν τα κάλαντα αλλά η μαύρη άραχλη γάτα που έπαιζε με το καλώδιο της ασύρματης σύνδεσης για να καλωδιωθώ και να την ταΐσω. Η άσπρη και ποικιλόχρωμη γάτα είχε ανεβάσει τα άσπρα ποδαράκια στο κρεββάτι μου και έκανε ρ..ρρ..ρρρ στο αφτί μου. Είπα τα κάλαντα μόνη μου και τις τάισα. Παχνί έχουμε γίνει εδωμέσα, κι έξω πάχνη. Δεν φτάνουν όλ΄αυτά, αλλά με την θέρμανση βγήκε στο σαλόνι ο Αναξαγόρας να χαρεί το μικροκλίμα. Σε οικιακό επίπεδο μπορεί κανείς να μελετήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όταν ο χελώνος κόβει βόλτες τον Δεκέμβρη ψάχνοντας τον φίλο του τον θαυμαστό δόκτορα Ντούλιτλ. Ξανά πουνκτ!

Κι επειδή ανέφερα την ομοιοπαθητική, να διευκρινίσω, ότι δεν έχω κόψει τον καφέ, τον καπνό και τη μέντα στο τσάι και τις τσίχλες. Ακόμη δεν έχω κόψει τα μαλλιά μου αλλά γι΄αυτό δεν λένε τίποτα οι ομοιοπαθητικοί, αν εξαιρέσουμε την περίπτωση ενός Ιάπωνα, που κόβοντας τα παραπάνω, για καλύτερα αποτελέσματα είχε ξυρίσει κιόλας το κεφάλι του γουλί. Μιλάω απλώς για την ομοιοπαθητική του παγετού και για την πρόσφατη παθητική μου έκθεση στις αναθυμιάσεις τριών ναργιλέδων, να το΄ξερα, ότι μετά από μιάμισι μέρα θα είχα ακόμη το άρωμα και τη γεύση, να παρήγγελνα κι εγώ έναν καλά πατημένο! Το είχα αφήσει όμως εν ευθέτω και αργότερα συνειδητοποίησα, πως όταν γύρω καπνίζουν οι λουλάδες, μήλο, πορτοκάλι και βερύκοκο, μη σκέφτεστε πονηρά, κανένα χανουμάκι δεν μπορεί να πει πως δεν πήρε μυρωδιά. Τρίτο πουνκτ!

Εχθές ψώνισα δυο μπλούζες, ω, της καταναλώσεως! Χρειαζόμουν βαμβακερές αφράτες, μακρυμάνικες. Και κουράστηκα κιόλας, που μπήκα σε δύο μαγαζιά! Φυσικά μπλούζες με διάφορες καφρίλες απάνω, μια νεκροκεφαλή, έναν ιπτάμενο ολλανδό, ένα βιβλίο, τη φάτσα του Γαλιλαίου, φλόγες, σπαθιά και φυτίλια. Κι εκεί που έψαχνα στην ιματιοθήκη των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης μπήκαν δύο αγόρια με "τα μαλλιά ως τον κώλο" κατά την έκφραση του νεαρού καταστηματάρχη, ζητώντας παλαιστινιακές μαντίλες, είχε και τέτοιες, αμέ, αλλά είχαν γίνει ανάρπαστες. Μου τέλειωσαν και τα πουνκτ.

Θα φορέσω λοιπόν την μία μπλούζα, τώρα αμέσως, και θα βγω με το όχημα για μια πρωτοχρονιάτικη βόλτα. Κι όπως διάβαζα κάτι πριν από λίγο περί γαλλικής αλλά και ελληνικής διανόησης, έχω τρελή όρεξη πια. Καλή Πρωτοχρονιά κι Αρχιμηνιά!