ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΛΙΤΣ ΠΛΑΤΣ

Ψόφος, θολούρα, ομίχλη και χιονόνερο. Ο ήλιος δεν βγήκε. Δηλαδή βγήκε, αλλά είδε το κακό και αποφάσισε να χουζουρέψει. Ο ελεεινός. Παραταύτα.
Λαμβάνομεν το ποδηλάτιον μας πουρνό πουρνό και εξερχόμεθα εις το πεζοδρόμιον να το στολίσωμεν με τσάντες και κουδούνια. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούω, Α! με ποδήλατο! Καλημέγα! Αα, λέω, Gutentag! H γερμανίς γειτόνισσά μου φρέσκια μέσα σ΄αυτόν τον γερμανικό καιρό ανακάλυψε την κάτοχο του ποδηλάτου. Πας με ποδήλατο; Μμμ, ναι. Για βόλτα ή στη δουλειά; Βόλτα προς τη δουλειά! Α, ξέρω κι έναν νεαρό που κάνει το ίδιο! Αλλά δεν είναι επικίνδυνο; Μμμ, ναι! Χαχαχα, δεν είναι και Βερολίνο!
Μετά είχα περισσότερα κέφια, διότι σκέφτηκα, ότι στη Γερμανία έχει βρομόκαιρο, τι ωραία, εδώ απλώς έχει βρομόκαιρο. Βέβαια στη Γερμανία έχει και ποδηλατόδρομους. Μμμ, σιγά τα ωά! Κι εμείς έχουμε δρόμους! Και σφίξη! Και λακκούβες με λάδια, όλα τα καλά, για σκληρή εκπαίδευση σε Κ.Σ., όχι αηδίες.
Έκοψα τον πάγο με το ξυράφι! Πρώτα βράχηκε το κράνος κι έσταζε, μετά βράχηκαν τα γυαλιά και δεν είχα γυαλοκαθαριστήρες, κατόπιν έτρεχε η μύτη μόνη της. Τα πράγματα πήγαιναν απ΄το κακό στο χειρότερο, αλλά εγώ εκεί, είχα βάλει σκοπό να διαπεράσω το αλπικό τοπίο. Το κατρουλοχιονόβροχο δυνάμωνε. Ο άνεμος φυσούσε, δώθε κείθε.
Τίποτα δεν γλίτωσε. Ούτε το βρακί. Διασχίζοντας προσεκτικά προσεκτικά μια διασταύρωση, κάτι στάσιμα λασπολαδόνερα ήρθαν όπισθεν. Άγγιξα την τελειότητα. Έκανα μια θριαμβευτική είσοδο στη δουλειά σαν βρεγμένο άλιεν με κράνος, σακκίδιο και κασκόλ να τρέχουν τα νερά απ΄τα κρόσσια. Με υποδέχτηκαν ιαχές και γέλια. Με δυο μηχανόβιους σε παρόμοια κατάσταση ανταλλάξαμε ματιές συνενοχής και οίκτου.
Τι να πω για την ανελέητη επιστροφή; Το χιονόνερο ψιλό ψιλό, επίμονο και θανατηφόρο. Μια βροχή καρφίτσες. Ο αέρας έπαιρνε τις ομπρέλες. Έπαιρνε και μένα, την ποδηλάτη χιονάνθρωπο. Σε μια διάβαση πεζών στο Σύνταγμα περίμενα σειρά απ΄ τα τρόλει, με κοιτούν κάτι ελληνοαμερικάνοι, δεν αντέχουν, ρωτάνε, α, έχει ποδηλάτες στην Ελλάδα; Ε, ναιιιι... λίγους... Παύση... Βλέμματα απορίας... Γουρλώνω τα μάτια μου... αλλά τρελούς!
Φτάνοντας όλο χαρά σπίτι, δένω το ποδήλατο, βγαίνει μια γειτόνισσα, Καλημέρα, Καλημέρα, Κρύο, Κρύο, Ποδήλατο με τόσο κρύο, Πφ, τα μασάμε αυτά (τα παγάκια), Από εδώ είστε; Από πού να είμαι; Μήπως είστε από βόρεια; Από πού, Κιλκίς ας πούμε..., 'Oχι, Γερμανία... Ach, nie, aus Athen! Αθήνα, καλέ!

9 σχόλια:

Roadartist είπε...

χαχαχαχα βρε συ να σαι καλα γέλασα!! Είσαι θετικός άνθρωπος κ μου αρεσει..
"Βόλτα προς τη δουλειά!"
Φιλιά ;)

MenieK είπε...

εγώ πάντως ΔΕΝ τόλμησα... Μπήκα στο τρόλεϊ, πήρα και τη γυναίκα του Λωτ και το οματογυάλιον και επί μια παρά κάτι ώρα στο πήγαινε και μια παρά κάτι ώρα στο γύρνα κόντεψα να μάθω τι είδε :-)

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που τα λέμε, σε βρίσκω μέχρι και παράτολμη!
Αν, δε, έχω καταλάβει καλά, μένεις κάπου στις υπώρειες του Υμηττού.
Πώς στο καλό σκαρφαλώνεις, με το ποδήλατο, εκεί επάνω;

Κατά τα λοιπά, ... αλυσίδες(!) του έβαλες για να μη γλιστράει;

Καλή δύναμη :)

Coco είπε...

@Roadartist: κι όμως το λέω στα σοβαρά! για ταξίδια που έλεγες... σήμερα ένιωσα πως βρέθηκα στο Βόρειο Πόλο...ο Αμούδσεν και γω

@Meniek: τι είδε, και το ψάχνω χρόνια; πυρ και θειάφι να πέφτει πάνω στην Αθήνα;

@Sotiris K.: έχω ένα μυστικό...τραλαλα...δεν μένω στον Υμηττό, αλλά σε χαμηλό βουναλάκι, GyziHill! Πήγα Ν.Σμύρνη και γύρισα! Αύριο έχει Bournazi on bike by night!
Καλώς ήρθες στο μαυρογατοποδηλατομπλογκ!

quartier libre είπε...

@
ζηλεύω η καρεκλόβια
τις αθλητικές ποδηλατοεπιδόσεις :)

Coco είπε...

@quartier libre: έχω μια ξύλινη άβολη καρέκλα επίτηδες!

VAD είπε...

Kαλές γιορτές!Καβάλα στο ποδήλατο:))

faraona είπε...

Koko μου
Καλα Χριστουγεννα με υγεια ,χαρα κι αγαπη σου ευχομαι!!!
Ο καινουργιος χρόνος να σου φερει ο,τι επιθυμεις!

habilis είπε...

Χρόνια πολλά !
Καλή δύναμη δεν σου εύχομαι γιατί την έχεις βρέξει χιονίσει .