ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ

Έχω ένα λασπωμένο ποδήλατο. Είναι ο καιρός άστατος και βρέχει μια λασποβροχή. Δεν προλαβαίνω να το πλύνω. Έχει πάνω λάδια, γράσα, λάσπες, ασβέστες. Στα τελευταία πέρασα από κάτι κρεμ τρεχούμενο, κι έγινα πουά. Αλλ΄ αυτά, όπως και να ΄χει πλένονται. Λίγο νεράκι, κι όλα ωραία. Όμως μπορώ και να το αφήσω ως έχει. Εις ένδειξιν διαμαρτυρίας. Για τα βοθρολύμματα που ξεμπουκώσανε και τώρα κολυμπάμε κρόουλ.

Την είδα την Ακρόπολη, την είδα ψες αργά. Εκεί βρίσκεται, μην ανησυχεί κανείς. Ιερή και όσια. Άνευ προκλητικών παραπετασμάτων. Εντάξει. Υπάρχει τώρα μια βεβαιότητα για δυο πράγματα. Πρώτον, οι φοιτητές ξέρουν τελικά κατά πού πέφτει ο Παρθενών, ασχέτως αν δεν είδαν την πινακίδα "μην αγγίζετε". Δεύτερον, μπορεί κανείς να μην έχει ιερό και όσιο, αλλά σέβεται τουλάχιστον τ΄αρχαίον κλέος, μ΄ανατριχίλα μάλιστα και αποτροπιασμό για παρομοίου είδους βεβηλώσεις. Αυτές οι δύο βεβαιότητες είναι εχέγγυο για το μέλλον μας ως έθνους. Νιώθω καλά. Η Ακρόπολη στη θέση της. Μόνη της.

Πάμε μια βόλτα κι απ΄το Σύνταγμα στις δώδεκα. Είναι η ώρα π΄αλλάζει η βάρδια, κι η ώρα που πλένονται τα μάρμαρα. Γύρω γύρω απ΄τα κεράκια και τις παρέες. Όσοι φεύγουν μέσα απ΄τη Βουλή πάνε κατευθείαν απ΄το πάρκινγκ. Ποδήλατα πηγαινόρχονται. Και τρεις Ιάπωνες τουρίστες. Κάτι δεν πάει καλά. Οι Ιάπωνες δεν έχουν φωτογραφικές μηχανές. Τίποτα, ούτε με κινητό. Τι σόι Ιάπωνες είναι τούτοι; Χάλασε ο κόσμος.

Συνήλθα γρήγορα. Το δέντρο με τα φωτάκια! Κι αυτό εκεί! Έτοιμο για τις γιορτές! Πώς θα γιορτάζαμε χωρίς το δέντρο;! Τίποτα αλλιώτικο. Πήγε πια κι η καρδιά μου στη θέση της.