ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

Το απόγευμα ανέλαβα το μεγάλον έργον της πλύσεως του ποδηλάτου. Αυτό δεν ήταν ποδήλατο, ήταν γιαπί καμμένο και χωματερή μαζί. Αν και το πρόβλημα δεν είναι να το πλύνω, είναι να το ανεβάσω στον πέμπτο από την εξαιρετικά στριμωγμένη είσοδο του μικρού ασανσέρ. Αφού λοιπόν του έβαλα πρώτα ν΄ακούει Albinoni, να χαλαρώσει, το έλουσα, το έτριψα, το στέγνωσα, το λάδωσα, το μύρωσα, το έσφιξα, του φούσκωσα τα λαστιχάκια, το γυάλισα και το καμάρωσα, του φόρεσα ένα φωτάκι, φόρεσα κι εγώ το κράνος και πήρα δρόμους νυχτερινούς.

Από το πρωί δεν ένιωθα πολύ καλά, είχα έναν πονοκέφαλο, ο οποίος όμως μέχρι να φτάσω στην Κηφισιά, όπου ήπια κι έναν καφέ, μου πέρασε ανεπιστρεπτί. Ο λόγος που αποφάσισα να πάω εκεί, οφείλεται στους αλητόγατους, που μαζί με τους βιπί και άλλους πωρωμένους, και λίγο σας λέω, ποδηλάτες, θα συγκεντρώνονταν στο σταθμό για ένα "κατηφορικό ride". Αφού λοιπόν μας έχει πάρει η κατηφόρα γενικώς, ας κατηφορήσουμε και με τα ποδηλατάκια, για να μην στεκόμαστε στο δυσάρεστο μέρος των πραγμάτων.

Στην Κηφισιά είχα να πάω αιώνες γενικώς και με ποδήλατο ειδικώς. Έκανα τη διαδρομή Αθήνα-Κηφισιά καρφωτά σε 45 λεπτά ακριβώς με χαλαρό πετάλι. Στο ύψος του άλσους Συγγρού ένιωσα παράξενη την ατμόσφαιρα (το οξυγόνο με χαλάει), επίσης άκουσα κάτι κρότους, παφ παφ κκκρτττ παφ απέναντι, αμάν λέω, πάλι μολότωφ και κροτίδες, αλλά όχι, ήταν πυροτεχνήματα, προφανώς προς τιμήν μου, λίγο πριν κόψω το νήμα του τέρματος!


Στο σταθμό μαζευτήκαμε τριαντατόσοι ποδηλάτες. Ο θάνατος του γιωταχί! Τρόμος στην Κηφισιά! Κατεβήκαμε από την κάτω πλευρά, φωτάκια στο σκοτάδι, κοντά στη διαδρομή του τρένου, πολλών ειδών ποδήλατα, MB, υβριδικά, κουρσάκια, σπαστά και τρία BMX που κάνανε καγκουριές. Ένα κουρσάκι έπαθε λάστιχο κοντά στον Περισσό και σταθήκαμε δίπλα σε μια pub με μουσική. Μπήκαμε δυο τρεις για μπύρα κι ο κόσμος κοιτούσε σαν να είχαν κατεβεί εξωγήινοι (φορούσα το κράνος). Η σαμπρέλα αλλάχτηκε, το σκισμένο λάστιχο μαζεύτηκε με ...σελοτέιπ, λίγο πιο κάτω έσκασε κι ένα BMX, αλλά κάποτε φτάσαμε Θησείο, κάποιοι έφυγαν κι οι υπόλοιποι αράξαμε τα οχήματα μπροστά σε άλλη pub με μουσική και παραγγείλαμε μπύρες ιρλανδικές μαύρες, ξανθές και κόκκινες.



Εφτά πεταλάκια προσφέρθηκαν να με πάνε σπίτι να μην κυκλοφορώ στις τρεις μόνη μου, κι έτσι η Κοκό και οι Εφτά Ποδηλάτες πήραμε την ανηφόρα, τους λέω, ρε παιδιά, φτάνει, μην ανεβαίνετε, αλλά δεν τους χάλαγε, και ως ευγενείς ιππότες αλητόγατοι με συνόδεψαν στους πρόποδες του πύργου. Τους ευχαριστώ για την παρέα και τη βόλτα, το χρειαζόμουν να συνέλθω από την τρομερή πίεση των ημερών.


9 σχόλια:

Unknown είπε...

πώς ζηλεύω...
αλλά σε έχω φίλη, και μου χαρίζεις και καμιά βόλτα! τυχερή είμαι, κι ας ζηλεύω που σε διαβάζω πιο πολύ από ό,τι σε βλέπω!

Tzeve είπε...

o δράκος του πύργου...δε τους έφαγε;;;;

happypepper είπε...

Χαιρετώ τη Νέα Τάξη Πραγμάτων:
Ποδήλατα, Συντροφικότητα και Καλή Διάθεση!
Μπράβο!

Coco είπε...

@Abttha: τι ζηλεύεις καλέ; την μούρλια που με δέρνει; με σκότωσες πάλι

@Λασπολόγος: έφυγαν γρήγορα με τα ποδήλατα και χάθηκαν στο σκότος! βζζζζν!

@Happypepper: ντου ντου ποδήλατα παντού! πρέπει να σου πω ότι είμασταν αρκούντως τρομοκρατικοί με ντουντούκες κουδούνες σφυρίχτρες κουδουνάκια, Πολίτες! Κλείστε την τηλεόραση! Βγείτε στο μπαλκόνι! Θέατρο Άμστερνταμ τώρα και στην πόλη σας!

MenieK είπε...

φαντάζομαι το adagio και μόνο το adagio για ένα ποδήλατο του επιπέδου του :-)

faraona είπε...

ΤΙ?
Τερμάτισες πρώτη?
Και ποιο ηταν το έπαθλο?
Αχααα!!!Ζουλευω για την συνοδεία Λαιδη μου!!!

Απαιχτη ε απαιχτη ποδηλάτισσα!!!

Coco είπε...

@Meniek: μόλις γύρισα από μια πλυμμένη Αθήνα! άκου επιπέδου, τρίζει ολόκληρο το έρημο! άσε που τελικά επιβεβαίωσα αυτό που φοβόμουν, μου πέφτει κάπως μικρό χαχα!
adagio ma non troppo!

@Faraona: όταν πήγαινα τερμάτισα πρώτη γιατί ήμουν εγώ και ο εαυτός μου! Το έπαθλο το είπαμε, πυροτεχνήματα! Στο γυρισμό, καλά το είπες, η Λαίδη και οι Εφτά Αλητόγατοι!

Coco είπε...

Το στριντάκι που βλέπετε στη φωτό είναι αγγλικό σινιέ μοντελάκι με την κωδική ονομασία "τρίγωνο της αμαρτίας" και ανήκει στον γεωμέτρη Teaser!

Ανώνυμος είπε...

Ποδηλατάδα για γερά πόδια και αντοχές! Μπράβο κοπέλλα μου που μπορείς και συνεχίζεις τις πεταλιές στην αφιλόξενη πόλη. Λόγω καρδιάς μου είπε ο γιατρός να κάνω ποδήλατο στο γυμναστήριο, αλλά με πολύ κόπο αντέχω 15 λεπτά..σε ζηλεύω. Καλά Χριστούγεννα