Η ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΗ ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ

Πέρα από τους οδηγούς που μου κόβουν την ορθοπεταλιά κάθε τρεις στην ανηφόρα ψάχνοντας ματαίως να βρουν χώρο στάθμευσης, με βασανίζουν ορισμένα καίρια και υψίστης σημασίας ερωτήματα, όπως ας πούμε, αν τα ζώα μιλάνε. Και βέβαια τα ζώα δεν μιλάνε, όπως και ορισμένοι στουρναροδηγοί, που σταματούν αιφνιδίως στη μέση της εν λόγω ανηφόρας αποφασίζοντας να πάνε με την όπισθεν, βλέποντας στην φαντασία τους θέση στάθμευσης, αλλά δεν πρόκειται για θέση, παρά για οφθαλμαπάτη, απ΄αυτές που δημιουργεί η έρημος της Αθήνας τις ώρες αιχμής, ενώ από πίσω άλλοι νοήμονες οδηγοί, εύλογα, άλογα, δεν ξέρω, συνοδεύουν την κόρνα με χαρακτηρισμούς του τύπου, πού πας βρε ζώον! να! ζώον! και εύγλωττες χειρονομίες. Ορισμένα κοσμητικά που επίσης ακούγονται σε τέτοιες περιπτώσεις αρμονικής συμβίωσης των ελλόγων ζώων, δηλαδή ημών των ιδίων, αντλούν την έμπνευσή τους από το ζωικό βασίλειο, με πρώτο και τιμητικότερο τον γάιδαρο, ο οποίος έχει μεν ο δυστυχής εξαφανιστεί από την ελληνική φύση, αφθονεί δε στις λόχμες της αθηναϊκής ζούγκλας, μάλιστα σε ημιάγρια μορφή, τουτέστιν όναγρος, μονήρης ή κατά κοπάδια.
Φυσικά τα ζώα δεν μιλάνε ελληνικά ή κινέζικα. Ούτε σουαχίλι, ούτε ολλανδικά, και απαξάπαντος χάνουν. Μήπως μιλάνε νεκρές, δηλαδή ξεχασμένες γλώσσες; Ίσως κάποτε γνώριζαν χιττιτικά ή σουμεριακά, αλλά τώρα δεν μπορούν να μας το πουν σε κάποια από τις τρέχουσες γλώσσες, και εδώ ακριβώς χρειαζόμαστε την συνδρομή σοφών καθηγητών, οι οποίοι όμως δεν μιλάνε διόλου περί του θέματος, διότι είναι απασχολημένοι με τις μελέτες τους και η γάτα τους προτιμά να μην τους ενοχλεί με επουσιώδη. Επειδή η γάτα γνωρίζει καλά, ότι ο σοφός καθηγητής είναι κάπως αφηρημένος, και ήδη χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και αρκετά γατίσια κόλπα για να θυμηθεί να την ταΐσει, σκέψου τώρα να του έκανε κουβέντα σε τίποτα αιγυπτιακά της εποχής της Νεφερτετέ, θα λησμονούσε τελείως το γεύμα, χώρια οι επιπρόσθετοι μπελάδες, υπαγορεύσεις, ταξίδια, διαλέξεις, άσε καλύτερα. Έτσι η γάτα παραμένει σιωπηλή.
Μεταξύ τους τα ζώα συνεννοούνται θαυμάσια για τις τρέχουσες ανάγκες τους με μια ποικιλία ήχων την οποία θυμόμαστε και μεις πότε πότε στην καθημερινότητα, τα κόμικς και τη μουσική. Με τα βιβλία δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση τα ζώα, αλλά μήπως έχουν οι έλληνες; Σ΄αυτό είμαστε περήφανοι, διότι δεν μοιάζουμε με τα ποντίκια, τα κουνέλια και τους βιβλιοσκώληκες. Τα ζώα δεν ασχολούνται με τη λογοτεχνία απλούστατα διότι προτιμούν τη μουσική. Γλιτώνουν έτσι από το περιττό χαρτί, τις βιβλιοθήκες και τη σκόνη. Η γάτα που λέγαμε, θα εκτιμήσει τον Προυστ, επειδή βολεύεται να κερδίσει το χρόνο της με μισόκλειστα μάτια ακίνητη πάνω του, ή να ξύσει λίγο τα νύχια της στη ράχη του. Αφού ο Προυστ είπε τόσα, αρκεί να εκτιμηθεί αυτό με ένα γουργουρητό ευχαρίστησης κι όχι με φλύαρα υπομνήματα.
Κάποτε κάποτε οι χελώνες έχουν την ευκαιρία ν΄ακούσουν Μπαχ. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για τις αμόρφωτες χελώνες, που επιδιώκουν να κυνηγούν και να δαγκώνουν η μια την άλλη. Οι εκλεπτυσμένες χελώνες με μουσική παιδεία βγάζουν το κεφάλι τους και το κουνάνε πέρα δώθε αργά σαν μετρονόμο. Εάν σε μια βραδιά Μπαχ στο Μέγαρο Μουσικής μπορούσαν να παρευρεθούν αγελάδες, κατσίκες, γάτες, σκύλοι, πουλιά, φάλαινες, χελιδονόψαρα, σαλάχια, ροφοί, δελφίνια, ιππόκαμποι, ελέφαντες, φίδια, γουρούνια, ζέμπρες και χελώνες, θα βλέπαμε πως η μουσική ενώνει διαφορετικούς κόσμους. Εξαιρούνται οι καρχαρίες, γιατί είναι κουφοί και τυφλοί, αλλά και πάλι στερούμαστε υποδομής για αυτήν τη μουσική κιβωτό. Έτσι τα ζώα αδικούνται, διότι δεν έχουν όλα πρόσβαση στον Μπαχ. Γι΄αυτό στον μουσικό τους οίστρο, προτιμούν τις δικές τους αρμονίες. Ας δείξουμε κατανόηση, μιας και μεις δεν έχουμε κάνει όσα οφείλουμε.
Από καθαρή επιπολαιότητα παραβλέπουμε, ότι τα ζώα παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις του πολιτισμού μας και τελευταία δείχνουν ένα διακριτικό αλλά σαφές ενδιαφέρον για την ψηφιακή τεχνολογία. Ίσως μάλιστα οι γάτες να διαβάζουν τη σκέψη και να μην χρειάζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά ευγενή όντα καθώς είναι, δεν το λένε έτσι κατάμουτρα, προτιμούν κάποιον ενθαρρυντικό υπαινιγμό, όπως το ν΄ανεβεί η γάτα επάνω στην οθόνη ανάλαφρα, τη στιγμή ακριβώς που έγραφα τη λέξη "διακριτικό". Μάλιστα κοιτάζοντάς με, μου φαίνεται πως εκφράζει μια κριτική για το γραπτό μου, ότι το ερώτημα δεν το διετύπωσα σωστά, ότι δεν θα ΄πρεπε ν΄αναρωτιέμαι αν τα ζώα μιλάνε αλλά αν χρειάζεται να μιλήσουν και γιατί εμείς που μιλάμε δεν επικοινωνούμε τουλάχιστον μεταξύ μας, κι έπειτα βλέπουμε για τα ζώα. Ή τις πέτρες. Ή τα δέντρα. Ή το νερό. Ή το χώμα. Ή τον ουρανό.

12 σχόλια:

Leviathan είπε...

mesa sto kefi se vrisko!!kalo mina!!filia!! :)

MenieK είπε...

αυτή η εικόνα με τις χελώνες να κινούν κεφάλια μετρονόμους με τρέλλανε!!! κι επειδή στο σχολείο έχουμε ούτε μια ούτε δυο ούτε τρεις αλλά δεκαπολλές (διαφόρων ηλικιών και μεγεθών) αύριο πρωί πρώι δεσμεύομαι να τους βάλω τη φούγκα του Μπαχ και να διαπιστώσω του λόγου το αληθές ;-)

Theogr ο κηπουρός είπε...

Για ένα καλό μήνα πέρασα. Οι χόλωνες τις κόρης μου πάντως χορεύουν ροκ ειδικά όταν τους κουνάς το φαί τους μπροστά.

faraona είπε...

Ολα ειναι ζωντανα κι ολα επικοινωνουν απλα δεν εχουν την δικη μας αισθηση του χρονου.



καλο βραδυ Κοκο μου

Coco είπε...

@Leviathan: ξύπνησα απ΄τα εφτά χαράματα κι είχα και κέφια! Περίεργα πράγματα...

@Μeniek: αχ, τι να πω, ελπίζω να κουνήσει καμμιά το κεφάλι της μη φανώ, ότι ξεπέρασα τον βαρώνο!

@Κηπουρέ, ροκ και τρανς μπροστά σε μια φέτα αχλάδι, η μυρωδιά τα μεθάει, ή κοτσανάκια φακής που τα τρώνε σαν σπαγγέτι!

@ Faraona: ναι, έχουν το δικό τους ρυθμό, ειδικά οι γάτες, κι αλίμονό μου!

Καλό μήνα!!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

καλημέρα και καλό μήνα! Τα ζώα μπορεί να μή μιλάνε αλλά συνεννοούνται πολύ καλύτερα απ' ότι εμείς που μιλάμε και δυο τρεις γλώσσες τρομάρα μας!!!!

Τα φιλιά μου!

Tzeve είπε...

τους ιπποπόταμους τους ξέχασες....

μας ρώτησες εμάς τι μας αρέσει...;;;;

Ανώνυμος είπε...

να ειδοποιησω τα γατια μου, που ειναι φαγανα, οτι πρεπει να γινουν και μουσικα...ε, ρε γλεντια...

Coco είπε...

@Ποδηλάτρης: τώρα τελευταία μελετάω την γατικήν! Καλό μήνα!

@λασπολόγος: αχ, παράλειψις! για ν΄ακούσω... :)

@exofthalmi: ξεκίνα με κονσέρτα εγχόρδων!

eryx-t είπε...

Υπέροχα τα γράφει η αφεντιά σας όλα αυτά για τα φανταστικά ζώα, μα εγώ ξέρω ότι σε αυτή την πόλη, πιο πολυ και από τα αυτοκίνητα ακόμη την ηρεμία μου και τον ελάχιστο δυνατό προσωπικό μου χώρο τον παραβιάζουν τα ζώα! Ναι το πρόβλημά μου στην Αθήνα είναι τα ζώα. Τα σκυλιά που γαυγίζουν εγκλωβισμένα στις ταράτσες και στα μπαλκόνια και οι γάτες που ουρλιάζουν σαν μωρά που υποφέρουν. Ο ελάχιστος χώρος που μπορεί κανείς να έχει σε αυτή την πόλη είναι λίγη ησυχία στο σπίτι η στο γραφείο του. Ε, λοιπόν, ειδικά στη γειτονιά που είμαι τώρα (περιοχή ανάμεσα Αμπελόκηπους και Πολύγωνο), δεν υπάρχει ώρα της ημέρας που να περάσει ένα τέταρτο ή μισή ώρα χωρίς να εισβάλλουν μέσα στο σπίτι μου βίαιες φωνές ζώων. Ακόμη και ένα πουλί, κάποια μάινα μάλλον συνομωτεί και αυτή εναντίον της ψυχικής μου υγείας. Μα θα μου πεις, σε ενοχλεί και το κελάηδημα των πουλιών; Μα δεν -ρόκειται για κελάηδημα ούτε πρόκειται για ελεύθερο πουλί. Είναι ένα φυλακισμένο πουλί σε ένα μπαλκόνι που μπορεί επί ώρες να κάνει τσιού-τσιού-τσιού-τσιού. Το μαρτύριο της σταγόνας.
Λατρέυω να παρακολουθώ τα ζώα άγρια στη φύση. Τα κατοικίδια όμως... όχι! Μέσα σε μια ασφυκτικά γεμάτη πόλη οι απελπισμένες φωνές τους θα με οδηγήσουν στην παράνοια!

Coco είπε...

άχου καημένε Eryx, και μένα οι απελπισμένοι καβγάδες των γειτόνων, οι συναγερμοί κι ο σκύλος του παραδιπλανού στην παράνοια θα μ΄οδηγήσουν!

eryx-t είπε...

Τώρα τί να σου πω; με κάνεις κι αισθάνομαι λιγάκι τυχερός... Που δεν έχω συναγερμούς (σπανιότατα) ούτε απελπισμένους καυγάδες και φωνές γειτόνων (όχι σε βαθμό που να αποτελεί μόνιμο προβλημα).
Αυτή η πόλη είναι απελπιστική... :(