ΗΛΙΟΣΠΟΡΟΙ

Απόψε βαριόμουν. Κάθησα σπίτι και έτρωγα ηλιόσπορους. Παλιά, διαβάζοντας κατανάλωνα ολόκληρα κιλά από σπόρους με τα φλούδια να σχηματίζουν βουνά γύρω μου. Τότε μάλιστα είχα κι άλλο ένα ελάττωμα, διάβαζα ένα βιβλίο πολλές φορές, οπότε μέχρι να διαβάσω όλον τον Ιούλιο Βέρν, τον Ντίκενς και τον Ουγκό, επί τον εαυτό τους πολλαπλασίως, είχα τραγανήσει ένα τάνκερ σπόρους. Υπήρχε ένα κατάστημα ξηρών καρπών κοντά στο σπίτι μου, τώρα έχει πάρει σύνταξη ο μάστορας, που είχε μεταξύ άλλων, πολύ ωραία ψημένους ηλιόσπορους με μπόλικο αλάτι. Κι ακριβώς κάτω από το σπίτι σ΄ ένα ημιυπόγειο υπήρχε ένα μικροσκοπικό εργαστήριο, το οποίο έψηνε φουντούκια, τα έβγαζε έξω στο πεζοδρόμιο πάνω σ΄ένα καραβόπανο και τα μεσημέρια η μυρωδιά σε τρέλαινε απ΄τη γωνία. Με τον μάστορα είχα βάλει στοίχημα ότι το σκυλί μου μπορούσε να φάει ηλιόσπορους. Πράγματι, της έδωσαν, τον καθάρισε, έφτυσε το φλούδι και τον έφαγε. Για μένα οι ηλιόσποροι πρέπει να ΄ναι ή καλοψημένοι ή σκέτοι, αλλά στη δεύτερη περίπτωση να τσιμπάω κατευθείαν από το ηλιοτρόπιο.

Αυτά με τα αλμυρά. Πάμε στα ξινά. Γύρω απ΄το Λυκαβηττό έχει μουριές και πάνω στο Λυκαβηττό ξινήθρες. Μετά τα μούρα, τα οποία ήταν πότε ξινά και πότε γλυκά, προχωρούσα στην αποψίλωση των ξινήθρων. Είναι ένα κίτρινο λουλουδάκι με μακρύ κοτσάνι και ξινό χυμό. Διάλεγα από καλό σημείο να μην είναι κατουρημένες ξέρω γω τι, και μασουλούσα το κοτσάνι. Ατέλειωτες βόλτες με το σκυλί, με το ποδήλατο, με μηχανάκι, με φίλους, με βιβλία, όλη η ανοιξιάτικη παραγωγή ξινήθρας καταναλωνόταν με γοργό ρυθμό. Για μετά, που είχες μουδιασμένα δόντια και γλώσσα, μπορούσες να πιπιλήσεις μερικά άσπρα ανθάκια ενός θάμνου, που έδιναν το καθένα μια γλυκιά σταγόνα, προσέχοντας τις μέλισσες και λοιπά έντομα.



Θυμήθηκα συνειρμικά τον Λυκαβηττό γιατί έχω να πάω πάρα πολύ καιρό. Κάποτε ανέβαινα κάθε μέρα χειμώνα καλοκαίρι, ιδιαίτερα όμως μου άρεσε την άνοιξη που ψηλώνουν τα χόρτα και το καλοκαίρι, μεσημεριάτικα με τον ήλιο να ψήνει τα τζιτζίκια. Στο Λυκαβηττό πάνω έχουν συμβεί και συμβαίνουν και πικρά και γλυκά και ξινά, βόλτες, φιλίες, έρωτες, δολοφονίες, ναρκωτικά, βρομοσυναλλαγές, εκδρομές, τζόκινγκ, ούζα, διαβάσματα, συναυλίες, φεγγαρόφωτα και θέα. Πάει και το θέατρο...


Update: Ηλιοτρόπια στην Ευρώπη! Μια ευγενική προσφορά της quartier libre, φωτοχορηγού του φτωχού σε οπτικοακουστικό υλικό μπλογκ μου!
Λοιπόν, ε, αυτή η φωτογραφία μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής!
Υστερόγαμον: Τι κοινό έχουν τα ηλιοτρόπια, τα κουκουνάρια και τα σαλιγκάρια;

17 σχόλια:

Coco είπε...

Είναι όμορφα!
(Δομή σύμφωνα με την ακολουθία αριθμών Fibonacci με λόγο που τείνει προς τον χρυσό αριθμό φ!)

quartier libre είπε...

@
τζίτζιφα !
τζίτζιφα δεν πιπίλαγες μικρή ;
ακόμα όταν βρω κανένα δενδράκι, του δίνω και καταλαβαίνει...
-έχω εντοπίσει ένα, στο Χαλάντρι- :)

και το λουλούδι απ' το αγιόκλιμα;
τραβάς από πίσω το κοτσανάκι
ΚΑΙ ΒΓΑΝΕΙ ΜΕΛΙ !

ηλιόσποροι απ' το λουλούδι !

παλιά, στο διπλανό χτήμα είχε μιά μεγάλη κουκουναριά.
πηδάγαμε το σύρμα, καθόμασταν στο χώμα, μαζεύαμε από κάτω τις κουκουνάρες και τις ξεσπειρίζαμε.
τρομερή γεύση ! βελούδινη !


όταν έβρεχε, την άλλη μέρα, μας έδινε η μάνα μας από ένα καλαθάκι και βγαίναμε στα χτήματα να μαζέψουμε σαλιγκάρια.
κόβαμε απ' τον Υμηττό φρέσκο θυμάρι και το αφίναμε μες στο καλάθι να καθαρίσουν.
δε θέλω να σου χαλάσω το ρομαντισμό, όμως τα σαλιγκάρια γιαχνί είναι σπουδαίος μεζές :)

εγώ το λέω πως είμαι χωριατόπαιδο
και δεν με πιστεύουνε !

:)))))))))))))))

Sulpice είπε...

Μμμ... Ηλιοτρόπια... Αυτά που όταν ακουμπάς τον ανθό τους νοιώθεις ότι αποτελείται από θρομπαλάκια και έχουν απαλή υφή... Μμμ... Τι μου θύμισες....
Επιπλέον, αλλά μια εικόνα που μου ήρθε αμέσως ήταν ένα μεγάλο ηλιοτρόπιο σ΄ένα νησί. Το είχα δει να φυτρώνει και σιγά σιγά να θεριεύει.. Κ όντας μεγάλο, ν΄ακολουθεί τον ήλιο, την πηγή της ζωής του..... ώσπου ένας ηλίθιος το έκοψε... και απέμεινε ο κορμός του...
Αυτά.. άντε βρε με συγκίνησες.

Coco είπε...

@quartier libre: χαρούπια, αγιόκλημα, φραγκόσυκα, πικραμύγδαλα

βύσσινα και κουκουνάρες στον Μαραθώνα
μούσμουλα, σύκα και ηλιόσπορους στο Πόρτο Ράφτη
αχιβάδες, αχινοί...

όσο για τα σαλιγκάρια (χοχλιοί)μπουμπουριστά ή γιαχνί ή πληγούρι...έτσι ρομαντικά στην κατσαρόλα!

@Sulpice: και δεν θυμάμαι αν πρόλαβα να το φωτογραφίσω τουλάχιστον πριν το κόψει ο ηλίθιος!
πρέπει να ψάξω, ήταν ωραίο το σημείο
όταν κατέβαινα το μεσημέρι ήταν στραμμένο στο φως και το βραδάκι κοιμόταν

quartier libre είπε...

@
α, ναι !
σύκα κλεμένα από φράχτες, μαύρα βασιλικά πεντάγλυκα
και φραγκόσυκα (πάντα καθαρισμένα !)
ρόδια
μπουρνέλες
αμύγδαλα αγίνωτα (τσάγαλα...)
και φρέσκα φυστίκια Αιγίνης, κατ' ευθείαν απ' το δέντρο !

τι πανηγύρι !

signature :
το χωριατόπαιδο :)

quartier libre είπε...

@
αφού σου αρέσουν τα ηλιοτρόπια !

πέρυσι που πήγα Τσεχία, στο δρόμο από Πράγα προς ΒουδαΠέστη φωτογράφισα αγρούς με ηλιοτρόπια.
αν βρω απόψε φωτό, σου στέλνω...

ωχ ! χρωστάω κι άλλη ...

:)

quartier libre είπε...

@
έλαβες;
δεν είναι σπουδαίας ποιότητας φωτό. απλά, ενδεικτικές :)

Tzeve είπε...

τελειώνουν σε .."ια"...

πες μου το βρήκα;;;

Coco είπε...

@quartier libre: ευχαριστώ για τις φωτό, ανέβασα την πρώτη, αλλά και οι άλλες είναι ωραίες, ένα φλου καλλιτεχνικό!

@Λασπολόγος: σωστός, δεν τό΄χα προσέξει, χαχαχα!

panagiota είπε...

Ηλιόσποροι,σαλιγκάρια (αλλά μαζεμένα και μαγειρεμένα από άλλους)και...μέλι από αγιοκλημα!
Φοβερές γεύσεις!
Κι εμένα πολλά μου θύμισες...

Ektoras είπε...

Τί είναι οι ξινήθρες οέο;
Ο Μπαμπινιώτης δε λέεει :(

Πασατέμπο, ηλιόσπορους φραγκοστάφυλα, χαρούπια, πικραμύγδαλα, μούσμούλα, σύκα, βύσσινα, χοχλιούς μπουμπουριστούς ή γιαχνί ή πληγούρι...έτσι ρομαντικά στην κατσαρόλα, όλα τα έχει δοκιμάσει ο ουρανίσκους ουρανίσκους μου, εκτός από αγιόκλημα και ξινήθρες. Α τί είναι οι ξινήθρες; :)

Coco είπε...

@panagiota: άμα τύχει να φάω γιαχνί σκέτο ψάχνω αυθόρμητα να βρω πού είναι τα σαλιγκάρια!

@Ektoras: oxalis pes-caprae του γένους των οξαλιδών! λοιπόν είναι αυτό το κίτρινο λουλουδάκι που βγαίνει αυτήν την εποχή και μοιάζει με τριφύλλι (ξινίθρες, ξινήθρες, ξυνίδες, οξαλίδα, εξίδες, ξυνοτρίφυλλο, ζιζάνιο, πόδι κατσίκας!)
Στην κατοχή τρώγανε και τους βολβούς σε χυλό με γάλα. Αλλά δεν πρέπει να τρώει πολύ κανείς απ΄αυτό διότι μπορεί να πάθει πέτρες στα νεφρά ή χειρότερα ν΄αρχίσει ένα μπλογκ!

K@terin@ είπε...

δεν ξέρω τι κοινό έχουν αυτά , αλλά ο Λυκαβηττός μου φέρνει στο μυαλό πολύ ωραίες αναμνήσεις.
Το σχολείο μου ήταν πολύ κοντά και ακόμα και τωρά μόλις ανοίξει λίγο ο καιρός ανεβαίνω πάνω με παρέα και ρεμβάζω (και μια μπύρα από την καντίνα). Και μπορεί να βλέπω την τσιμεντούπολη , αλλά το βράδυ είναι πολύ ωραία η εικόνα , ηρεμώ !!!

MenieK είπε...

μια άλλη όψη (ομορφιάς) της πόλης... Να 'σαι καλά!

Coco είπε...

@Katerina: Γυμνάσιο στη Σίνα και Λύκειο στο 3ο πίσω από τον Παναθηναϊκό (τώρα έχει γίνει Γυμνάσιο), στον γυρισμό με το ποδήλατο έκανα πολύ συχνά τον περιφερειακό

@Meniek: χρειάζεται άραγε πολλή προσπάθεια για να γίνει αυτή η πόλη λίγο πιο όμορφη ή τουλάχιστον να μη χάσει κι άλλο από την ομορφιά της; νομίζω στη Roadartist διάβαζα ότι ο δήμος δεν ποτίζει του Φιλοππάπου και επιπλέον διώχθηκαν κάτοικοι που το έκαναν!!!

quartier libre είπε...

@
καλέ,
ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΟΥΝ ;!
(τα ηλιοτρόπια, τα κουκουνάρια και τα σαλιγκάρια)

την ψυχή μας έβγαλες !

Coco είπε...

Αχού! Μα το έχω γράψει στο πρώτο σχόλιο! Για την ακολουθία Fibonacci! Κι έλεγα κάτι δεν πάει καλά... χαχαχα