ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΤΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ

To απόγευμα είχε τέτοια κίνηση στο δρόμο, ώστε συνέβη στο ύψος του Μετρό του Αγ. Δημητρίου, όπου είχα σταθεί, να έρθει μετά από λίγο και να με προσπεράσει ένα μικρό πούλμαν, το οποίο είχα προσπεράσει εγώ στους Στύλους! Χάος. Έπειτα έκανα ψώνια. Μπήκα σε κατάστημα με είδη μηχανών και πήρα πλεχτά γαντάκια χωρίς δάχτυλα νούμερο large! Τέσσερις άνθρωποι εκεί μέσα δεν το πίστευαν, ότι δεν μου έκανε το medium. Κυρίως όμως ήθελα ένα καθαριστικό αλυσίδας, γιατί το Σαββατοκύριακο καταβασανίστηκα με το θέμα.

Το Σάββατο το απόγευμα αποφάσισα να καθαρίσω το ποδήλατο, το οποίο δεν φαινόταν από το χώμα και τη βρομιά. Επιπλέον ένιωθα, ότι δεν τράβαγε. Αυτό που δεν είχα φανταστεί ήταν, ότι το ντεραγιέ είχε βγάλει μούσια και μαλλιά! Δυο ώρες πάλευα να το πλύνω και να βγάλω τις τρίχες, που με φρίκη διαπίστωσα, ότι είχαν στριφτεί γύρω απ΄τα γρανάζια και τις ροδελίτσες του εκτροχιαστή. Πούθε βρέθηκαν οι τρίχες; Κι όχι μόνο τρίχες αλλά και ακίδες και χνούδι εκτός από το ξεραμένο γράσο και τη λάσπη. Στο σπίτι δεν το ανεβάζω, τρίχες απ΄τα γατιά δεν ήταν, τα μαλλιά μου δεν τα χτενίζω με την εφταπλέτα, απορία.

Αίφνης θυμήθηκα. Πολλές φορές παίρνοντας το ποδήλατο από την είσοδο της πολυκατοικίας δίπλα στη σκάλα που τ΄αφήνω, είναι γεμάτο σκόνη και σκλήθρες απ΄το σκούπισμα της σκάλας και τα χαλάκια. Ιδού η αιτία της αφύσικης τριχοφυΐας του ντεραγιέ!

Την Κυριακή θέλησα να το λαδώσω και να βγω. Αμ δε. Το λάδωμα εξελίχθηκε σε θρίλερ, αφού διαπίστωσα κι άλλες τρίχες στο κέντρο της ροδέλας, που είναι πριτσινωτό και δεν λύνεται. Τραβολογούσα λοιπόν τις τρίχες, εκείνες κόβονταν και εγώ πάλευα να τις βγάλω με οδοντογλυφίδες. Τρίχες υπήρχαν επίσης στο μπροστινό σασμάν, την πεταλιέρα και αρκετά σημεία της αλυσίδας.

Μετά μισό πακέτο οδοντογλυφίδες, δυο τρία πανάκια, ένα μπουκάλι βενζίνη και δύο σφουγγαράκια με σαπούνι, με τα οποία έγδαρα τρεις φορές τα χέρια μου, επιτέλους όλα καθάρισαν και μπόρεσα πλέον να λαδώσω το ποδήλατο και να φύγω. Στο δρόμο κατάλαβα τη διαφορά. Πριν τον καθαρισμό μπούκωνε ενώ μετά πήγαινε αεράτα. Δεν τό ΄ξερα, πως ήθελε κομμωτήριο! Προς το παρόν του βάζω μια σακουλίτσα στο πίσω ντεραγιέ, όταν το δένω, και ίσως δοκιμάσω κανένα σεντόνι, κατά προτίμηση κλαρωτό ή καμιά μαξιλαροθήκη παρδαλή...

Ποδηλάτες που με είδανε με ρώτησαν, τι έκανα στο ποδήλατο, αν άλλαξα το πηρούνι και τέτοια, όμως η απλούστατη αλήθεια είναι, ότι απλώς το είχα πλύνει. Επειδή από τη μια η κλεισούρα και η βενζίνη κι από την άλλη η καταραμένη ίωση μου είχαν δημιουργήσει έναν πονοκέφαλο, έκανα μια καλή βόλτα μιας και είχε σταματήσει να βρέχει, μπήκα από την πύλη της Πανεπιστημιούπολης και βγήκα από την άλλη μεριά στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.

Κατόπιν κατηφόρησα και πήγα στην πλατεία Γαρδένια, όπου κάτοικοι έχουν κάνει κατάληψη στην καφετέρια, η οποία αν θυμάμαι καλά είναι του δήμου και είχε πάψει να λειτουργεί εδώ και χρόνια. Εκεί οι Ανατολικοί Ποδηλάτες είχαν από το απόγευμα διάφορες εκδηλώσεις με θέμα το ποδήλατο. Στις δέκα το βράδυ κάναμε μια βόλτα στη γύρω περιοχή περίπου 20 άτομα, επίσης και παιδάκια. Λίγο πριν το τέλος φύγαμε τέσσερις για να πάμε σπίτια μας με τρελό πετάλι. Πονοκέφαλος; Τρίχες!