ΣΟΚΟΛΑΤΟΠΙΤΑ!

Χθες είχε μια βραδιά βελούδινη σαν μους σοκολάτας. Τριάντα περίπου ποδηλάτες κύλησαν σιροπιαστά στους νυχτερινούς δρόμους με αφετηρία το Θησείο και ποδηλάτησαν επί τρεις ώρες στα μυστηριώδη δυτικά προάστεια. Στην βόλτα αυτή υπήρχε και μουσική από το θρυλικό καφασόφωνο, ήτοι στερεοφωνικό σε φονικού τύπου καφάσι πολύχρωμο με πασχαλινό λαγουδάκι διακοσμητικό επάνω σε GT ποδήλατο! Αντί για ρακόμελα στο τέλος, αποφασίστηκε γλυκό στου Ψυρρή. Παρότι δεν είμαι πολύ του γλυκού, τις τελευταίες μέρες το είχα σκεφτεί και ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή.

Αυτό δεν ήτανε γλυκό! Ήτανε ο παράδεισος, που υπόσχεται ο Μωάμεθ στους πιστούς! Το μισό πιάτο ζεστή σοκολατόπιτα να κολυμπάει στην σοκολάτα και το άλλο μισό παγωτό καϊμάκι μεγέθους Μάτερχορν! Υπήρχαν κι άλλες επιλογές, φραουλόπιτα, ραβανί, πορτοκαλόπιτα, διάφορα, αλλά εγώ πήγα με κλειστά μάτια και κολύμπησα μέσα στη σοκολάτα. Σ΄αυτά τα πράγματα δεν έχω διλήμματα και αναστολές! Από το παγωτό να ομολογήσω, ότι κατάφερα το μισό!

Πέρα από το κολύμπι στη σοκολάτα, έχω μια όρεξη να κολυμπήσω στη θάλασσα, αλλά ο καιρός είναι παράξενος. Έτσι το πιθανότερο είναι πώς αύριο θα βολοδέρνω μαζί με καμμιά σαρανταριά ποδηλάτες κατά τα βόρεια προάστεια. Αν ο καιρός κάνει πήγαιν΄ έλα, θα κάνω και γω! Πάντως η άνοιξη έχει έρθει και το επιβεβαίωσα πάνω στο ποδήλατο. Ξαφνικά βρίσκομαι μέσα σ΄ένα όνειρο από μυρωδιές, κυρίως νυχτολούλουδα και νεραντζιές, τόσο έντονα, που πρέπει να προσέχω μην ξεχαστώ, ότι βρίσκομαι στην Αθήνα και σκάσω πάνω σε κανένα τρόλεϊ σαν ζαλισμένο έντομο.

Αν οι μυρωδιές της άνοιξης με ζαλίζουν εν κινήσει, υπάρχουν και χρώματα που καθηλώνουν. Δηλαδή οι πασχαλιές. Αυτές για μένα είναι συνδεδεμένες με το διάβασμα. Κι επειδή σ΄αυτό το μπλογκ έχω αναφερθεί συχνά σε παλιόγερους, να αναφέρω και τον αειθαλή Bauman του οποίου "καταναλώνω" τα βιβλία τώρα τελευταία και φαίνεται επιβεβλημένο να συνδυάσω την ανάλαφρη γραφή του με τον ρευστό ίσκιο μιας μετανεωτερικής ανθισμένης πασχαλιάς (έχω μια συγκεκριμένη)!