ΦΕΤΙΧ

Τι έχει πάντα μαζί του κανείς για ώρα ανάγκης; Εγώ πάντως έχω ένα βιβλίο. Τό΄χω σε κακό να βγω απ΄το σπίτι μου χωρίς βιβλίο. Έχω βγει χωρίς λεφτά, κλειδιά, κινητό, ομπρέλα, γυαλιά, με παντόφλες - το πήρα είδηση σε τρία τετράγωνα και τώρα απορώ, πως έγινε και φορούσα παντόφλες και τί παντόφλες άραγε ήταν εκείνες, αφού ποτέ δεν φοράω παντόφλες! Τελοσπάντων, δεν γίνεται χωρίς βιβλίο. Έχω συχνά καθυστερήσει κοιτάζοντας ποιο βιβλίο θα πάρω μαζί μου. Αυτό εξηγείται ως εξής. Αν μέσα στην διάρκεια της ημέρας δεν διαβάσω τίποτα, νιώθω χάλια και κατόπιν ανακαλύπτω τον λόγο. Σύνδρομο αναγνωστικής στέρησης.

Όταν ήμουν μικρή πηγαίναμε συχνά επίσκεψη σε συγγενείς. Εκεί τα παιδία παίζαμε και διασκεδάζαμε, αλλά κάποια στιγμή αναπόφευκτα το πάρτυ έκανε κοιλιά. Τότε εγώ χανόμουν. Με ανακάλυπταν αργά ή γρήγορα στο δωμάτιο με τα παλτά, ξέρετε, στο υπνοδωμάτιο που βάζουν όλοι τα πανωφόρια τους χύμα πάνω στο κρεββάτι, και με ξετρύπωναν μαζί με το σώμα του εγκλήματος, δηλαδή το βιβλίο, είτε δικό μου είτε από την βιβλιοθήκη του σπιτιού.

Στα είκοσί μου παρουσίασα μυωπία. Είχε φτάσει δύο βαθμούς στο δεξί και ενάμισι στο αριστερό μάτι. Το διαπίστωσα, όταν προσπάθησα να διακρίνω τους τίτλους σε μια σειρά λατίνων συγγραφέων σ΄ ένα ψηλό ράφι και τελικά χρειάστηκα τη σκάλα. Από τότε μίσησα τους λατίνους συγγραφείς. Η οφθαλμίατρος, ρωσίδα, με ρώτησε, καλά, και με τα λιοφωρεία δεν είχιες πριόβλημα; Νιετ, της απάντησα, τα έπαιρνα απ΄την αφετηρία... Όμως για την μυωπία δεν ευθύνεται το διάβασμα. Έχω την πεποίθηση, ότι είναι κληρονομική.

Κάποια στιγμή, επειδή μ΄αρέσει να διαβάζω έξω στη λιακάδα, αντιλήφθηκα ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα είτε δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή, είτε αντιμετωπίζεται με συγκατάβαση. Ίσως οι δικοί μου να έδειξαν υπερβολική κατανόηση και δεν χτύπησαν το κακό στη ρίζα του. Συνειδητοποίησα το γεγονός πιάνοντας βλέμματα έκπληξης, ειρωνείας, φόβου, ανησυχίας, περιέργειας, περιφρόνησης, οίκτου ακόμη και αποτροπιασμού στη θέα του ανοιχτού μου βιβλίου. Όταν κάνω την κίνηση να βγάλω από το σακίδιό μου ένα βιβλίο, η συναισθηματική αντίδραση των γύρω θα ταίριαζε σε περίπτωση που κρατούσα μια χειροβομβίδα. Όχι, δεν πρόκειται για βιβλιόφιλους που έχουν περιέργεια για τον τίτλο. Υπάρχει φόβος απασφάλισης της χειροβομβίδας!

13 σχόλια:

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Aς τους άλλους ας μην διαβάζουν, εσύ κάντο αφού σ αρέσει και θα βρεθούν αρκετοί που δεν το βλεπουν σαν χειροβομβίδα , αλλά σαν να βγάζεις ένα λουλούδι απ την τσάντα σου, όπως εγώ !! Έχεις προσκλησούλα !!

Ανώνυμος είπε...

χα χα χα! πρεπει να εισαι πολυ ενδιαφερον τυπος! πολυ απολαμβανω να σε φανταζομαι πανω σε ενα ποδηλατο να μας εχεις χεσμενους πατωκορφως για τη μαλακια που μας δερνει στον εγκεφαλο!

quartier libre είπε...

@ εσωτερικές αλήθειες,
χιουμοριστικά γραμμένες...
μου άρεσε !

happypepper είπε...

"Σύνδρομο αναγνωστικής στέρησης"
Πολύ μου άρεσε! Το είχα και γω. Μόνο που σε μένα συνέβη κάτι κακό.
Όλη η περυσινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη με δουλειά και στεναχώριες, οπότε στέγνωσα. Στέρεψα. Μπούκωσα. Σταμάτησα να διαβάζω. ώσπου κατάφερα και εξασφάλισα 1 μήνα διακοπών (είμαι ήρως! - πέρσι είχα 1-2 μέρες διακοπές καλοκαιριού και ξυπνούσα χαράματα ψάχνωντας γιατί δεν ήρθαν τα συνεργεία στο έργο...) όπου και επανήλθα.
3 εβδομάδες με σκηνή στη Γαύδο μου χάρισαν πρωινές ανατολές μετά βουτιάς και αγκαλιές με τον Πιαζέ, τη φιλοσοφία του 19ου αι.κλπ.
Επανήλθα! Πλήρως!
Τώρα μένει να μην επιτρέψω να ξαναδιαβρωθώ.
Δυστυχώς, είναι Οκτώβριος και παλεύω με νύχιακαι με δόντια.
Είδωμεν.
Χαίρομαι όμως πολύ για σένα.

MenieK είπε...

Σα να βλέπω τον εαυτό μου στα παιδικά πάρτι, μόνο που εγώ δεν περίμενα την κοιλιά (έτσι κι αλλιώς δεν με παίζαν και πολύ οι άλλοι, μια σπασίκλω ήμουν και δερνόμουν και σε κάθε ευκαιρία, άσε χάλια...)έψαχνα από την αρχή να βρω πού είχαν τα βιβλία και τους άφηνα όλους ήσυχους.
Και άσχετο αλλά αυτό το βρήκα από το blog sandman και νομίζω θα σ' αρέσει:
http://www.samhaskinsblog.com/?p=279

Ανώνυμος είπε...

....κάτι μου θυμίζεις αμυδρά, ή άντε όχι και τόσο αμυδρά :P

άκου και μια ιδέα.... με τα ανοιχτά βιβλία μια χαρά τα πας (εσύ).... μήπως είναι καιρός να δείξεις και στους γύρω σου αυτή την εικόνα???
όπου ανοιχτό βιβλίο= εσύ???

Ανώνυμος είπε...

Και εγένετο το θαύμα. Μπόρεσα να μπω να κάνω σχόλιο... Γ.... την ευρυζωνικότητά σας... Ουπς! Ξεχάστηκα... Καλησπέρα σας. Τι κάνετε; Εγώ καλά. Λοιπόν άπαιχτο το ποστ. Τι μου θυμίζει; Τι μου θυμίζει; Κάτι μου θυμίζει... Αγαπητή μου μαύρη γάτα σε καταλαβαίνω. ΚΑΙ ΠΟΛΥ. Και γω πάσχω από αυτό το σύνδρομο ενώ οι άλλοι γύρω μου πάσχουν από το σύνδρομο συσσώρευσης βιβλίων. Τις ίδιες ματιές συναντούσα και γω όταν άνοιγα βιβλίο στο λεωφορείο (τον παλιό εκείνο το καιρό) και τώρα όπου και αν καθήσω. Που να δεις και τα σχόλια των μικρών; ΄τι κυρία διαβάζετε;' (ουγκ) Τι να πεις;

faraona είπε...

Axaxaxaaa!!!
Σε φανταζομαι να χωνεις το χερι μεσα στο σακιδιο κι οι αλλοι να κοιτανε περιεργα...και σκαω απ τα γελια!

Νασαι καλα
κοκο

Roadartist είπε...

;)
παρομοίως ..
καλησπερες κοκο!

Coco είπε...

@Αθηνά: Λουλούδι, ε; Πολύ γλυκό! Ευχαριστώ για την πρόσκληση, απλώς δεν είμαι σε φάση τώρα, θα δείξει!

@exofthalmi: ένας κοινοτυπότατος τύπος είμαι... προς το παρόν χέστηκε το μπροστινό λάστιχο!

@ quartier libre: είπα να μην πιάσω και τις εξωτερικές αλήθειες!

@ happypepper: ο ήρωας της Γαύδου! Καλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ΄το διάβασμα κοντά στη θάλασσα...και θά΄θελα να γινόταν κάθε μέρα με το που μισοξυπνάω να τρέχω και ... βουτιά... το είχα κάνει κάποτε σε διακοπές...αλησμόνητο! Μαζί και ποδήλατο... αχ...

@ meniek: κι εγώ δερνόμουν, πολύ ξύλο! Αλλά κυρίως με τ΄αγόρια έξω, αλητεία. Πολύ ωραίο το λινκ, ευχαριστώ! Αλλά μη φανταστείς ότι έχω φτιάξει τέτοιο κορμί λόγω ποδηλάτου, υπάρχουν ακόμη ατέλειες, χαχαχα

@ κασταλία: εννοείς ν΄αποκαλύψω την ταυτότητά μου; μα είμαι ό,τι διαβάζετε, συν ένα σκασμένο λάστιχο γαμώτο!

@ Sulpice: Κατανοώ το δράμα σας Βαρώνη μου, συμπάσχω και συμπαρίσταμαι...μ΄ένα βιβλίο! Προσεχώς και γαλλικό, αν αυτό σας ανακουφίζει κάπως!

@Faraona: στ΄αλήθεια έχω δει τέτοια βλέμματα, κι όχι μόνον όταν έχω το σακκίδιο από γκρι σκούρο καραβόπανο σε σχήμα λουκάνικου με κονκάρδες που εικονίζουν λιτές κι απέριττες νεκροκεφαλές...

@ Roadartist: η τρομοκρατία της τέχνης και της λογοτεχνίας...

Ανώνυμος είπε...

...όχι ρε... εννοώ να αφήσεις κάποιους να "δουν" αυτό που πραγματικά είσαι.... δε μπορώ να στο εξηγήσω ακριβώς, αλλά κατά κάποιο τρόπο μοιάζουμε ....άσε που μου είναι δύσκολο μερικές φορές να κάνω λόγια αυτά που θέλω να πω...
αλλά το γενικό νόημα είναι ότι δημιουργούμε για μορφή εξωστρέφειας γύρω μας , αυτοσαρκαζόμαστε , ανοιγόμαστε αλλά στην ουσία αυτό είναι και το τοίχος προστασίας μας...

άστο ψυχοπλακώθηκα τώρα...

λοιπον βιβλίο θες πρόταση???
ή θα πεις εσύ κανένα καλό???

Coco είπε...

@κασταλία: γιατί ψυχοπλακώθηκες; Έτσι είναι αυτά. Πάντως ό, τι είμαστε, αργά ή γρήγορα φαίνεται. Βιβλίο, χμ χμ, έχω αρχίσει πεντέξι ως συνήθως, αλλά είμαι γκολ απόψε για βιβλιοπαρουσίαση. Αν έχεις πρόταση, πες την!

Ανώνυμος είπε...

Να θεαθείς σε καφέ με γαλλικό βιβλίο και τι στον κόσμο....Θα πρέπει βέβαια και τα ανάλογα αξεσουάρ... Κασκόλ, μπεγέεε και πίπα...