ΣΠΥΡΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ

Ο κόσμος είναι βαρύς, ρουφιάνος κι ασήκωτος. Έτσι λοιπόν χρειαζόταν ένας γίγαντας να τον βαστάει, κι ο Ζευς όρισε με συνοπτικές διαδικασίες τον Άτλαντα. Τώρα, ο Άτλας κιχ δεν έβγαλε, είχε χάσει στις εκλογές. Κράταγε τον κόσμο στην πλάτη και μες το στήθος το βαρύ του άχτι.

Μέχρι που πέρασε μια βολτίτσα με το ποδήλατό του από κει τυχαία ο Ηρακλής. Νέος, ωραίος, στάθηκε ν΄αποτελειώσει ένα ζουμερό μήλο Εσπερίδων, τον πιάνει στην κουβέντα ο Άτλας, μιας και ήξερε γεωγραφία καλή, να τού συστήσει, λέει, εναλλακτικές ποδηλατικές διαδρομές.

Βρε παλληκάρι μου, κλάφτηκε ο Άτλας, ψωμωμένο σε βλέπω, δε βαστάς μια στιγμούλα τούτο το μπελά, να πάω δω παρακάτω στην κυρά Σουλτάνα που μού κάνει κάτι ενέσεις για την μέση μου, κι έρχομαι γρήγορα, δε θ' αργήσω..

Ε, ψυχοπονιάρης και φιλότιμος ο Ηρακλής, δένει το ποδήλατο με δύο γερά πέταλα, γιατί ο Ερμής με την παρέα του τά΄χανε ρημάξει τα ποδηλατάκια και τα μεταπουλάγανε φτηνά στου Πλούτωνα, κι έπειτα μια δυο βόλεψε τον κόσμον όλον πάνω στο σβέρκο του χωρίς πολλούς κραδασμούς, μα βέβαια, παρά πού΄χε καλό τραπεζοειδή και μπράτσα, τα χρειάστηκε να κάτσει όσο έπρεπε κάτω απ΄τη μπάρα, μην πάνε χαμένα τα γυμναστήρια κι οι προπονήσεις αλλά και το νταβραντισμένο του όνομα!

Μωρέ θείε, άργησες, έφερες τουλάχιστον κανένα τσιγάρο..

Όχι παιδί μου, δεν καπνίζω, δεν μένει χέρι ελεύθερο.. πήγαινε πάνω κάτω ο Άτλας χαρούμενος ξαλαφρωμένος!

Ε, τότε, θείε μου, κράτησέ το λίγο πάλι αυτό το άχθος, γιατί και κατούρημα μ΄έπιασε απ΄τις μπύρες με τον Ιόλα και τηλέφωνο πρέπει να πάρω κείνη τη ζηλιάρα την Ντάνι, πού γύριζες, θα μού γκρινιάζει πάλι, και δεν το σήκωνες το κινητό.. πού να της εξηγώ τί σήκωνα ...και δεν μπορώ τη γκρίνια της...

Καλά, Ηρακλή μου, μα με πονάει ακόμη η ένεση, μην ξεχαστείς...

Εκεί στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, σταμάτησε πια το γρήγορο πετάλι ο Ηρακλής, να πιει ένα τσάι παγωμένο, γιατί έσκασε από τις εξατμίσεις των πούλμαν με τους τουρίστες, τον ζέσταινε με την κουφόβραση κι η λιονταροπροβιά...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Ο μύθος δηλοί να μην είμεθα κορόιδα. Εντάξει, πήγαμε να φέρουμε τα μήλα, να καθαρίσουμε και την κόπρο, μη μας ζητάνε και τον κόσμο όλο!

Όχι, δεν ζήλεψα τον Τσιφόρο!

Το ποστ είναι αλληγορικό της κατάστασής μου σήμερα, οπότε, αφού βέβαια είχα αντιδράσει, ακούω και το εξής καταπληκτικό περί του ατόμου μου:

Εντάξει, δεν γίνεται, τί δηλαδή, βρήκαμε έναν μαλάκα, να του τα φορτώσουμε όλα;;;!!!

Νιώθω περήφανη!