TERRACE CAFE

Είναι πλέον διαπιστωμένο! Κάτι συμβαίνει, όταν η Πουπέτ παραγγέλνει παγωτό. Χρόνια τώρα, έχω τρομάξει. Φράουλα, καρύδα και σιρόπι σοκολάτα θα πει; Μια πιρόγα κρέμα, σοκολάτα και δύο ξεφλουδισμένες μπανάνες θα έρθουν! Σικάγο θα ζητήσει; Τρεις μπάλες φυστίκι θα έρθουν!

Στην ταράτσα στην Πλάκα χθές το βράδυ, τα είδαμε όλα. Είχαμε ξεκινήσει με την ιδέα του παγωτού, τελικά εγώ πήρα κρέπα. Ανεβαίνουμε πάνω και ήταν όλα τα τραπέζια γεμάτα. Κάνουμε να φύγουμε, αλλά η Πουπέτ αναφωνεί: Α, φεύγουν. Πράγματι, ένα τραπέζι άδειασε. Καθόμαστε. Περιμένουμε κανένα δεκάλεπτο. Είχα ψοφήσει της δίψας και κοίταζα γύρω γύρω για τον σερβιτόρο. Ήταν τρεις, απολύτως αποσυντονισμένοι.

Παρατήρηση της Πουπέτ: Έχει αλλάξει η διεύθυνση.

Θυμάμαι τυπικούς ηλικιωμένους σερβιτόρους με άσπρες μπλούζες. Ο ένας ήταν τύπος. Φορούσε ένα περουκίνι και στεκόταν μονίμως στην ταράτσα παίρνοντας παραγγελίες και εφοδιάζοντας τα τραπέζια με νερό. Οι παλιοί σερβιτόροι θα βγήκαν στην σύνταξη, άλλαξε η διεύθυνση και επήλθε το χάος.

Κάποτε έρχεται ένας μελαγχροινός με δυο ποτήρια νερό. Θέλετε κατάλογο; Ναι, φέρνει έναν. Αποφασίζω κρέπα και μια μπύρα, η Πουπέτ παγωτό. Μετά από κανένα τέταρτο ξανάρχεται να πάρει την παραγγελία. Του λέω, μια κρέπα αλμυρή με τα εξής... Πόσα υλικά μου λέει...σκέφτομαι, πέντε του λέω. Σημειώνει στο κομπιουτεράκι. Λέω τα υλικά. Γράφει άλλα. Του τα ξαναλέω. Ξεχνάει το αβγό! Και αβγό! Κάτι μπερδεύτηκε. Τα ξαναλέω. Και αβγό. Ξέχασες τα μανιτάρια λέει η Πουπέτ. Θα έβγαιναν έξι τα υλικά. Άστα μανιτάρια, της λέω. Και μια μπύρα κορόνα. Το είπα τρεις φορές.

Παραγγέλνει κι η Πουπέτ. Παγωτό σοκολάτα, φυστίκι και γλυκό βύσσινο αποπάνω.

Περιμένουμε κανά δεκάλεπτο. Έρχεται η κορόνα με το λεμόνι. Πιάνει η Πουπέτ τη μπύρα: Αααχ, τι μπύρα είναι αυτή; Ελαφριά, της λέω. Δεν πίνω μπύρα με πειράζει, μου λέει, και κατεβάζει δυο καλές γουλιές. Να παραγγείλω κι άλλη; Οοοόχι, μου λέει, και κατεβάζει ακόμη μια καλή. Άμα πιω Άμστελ, μού χαλάει το στομάχι! Ε, τότε πάρε μια τέτοια. Μπα, μπα, άστο.

Αρχίζω να πίνω την αρχινισμένη κορόνα σιγά σιγά. Πάνω που τέλειωνε η μπύρα, ξαφνικά, γιατί τό΄χαμε και ξεχάσει, έρχονται δυο πιάτα! Τα έφερε ένας ξανθός. Το ένα ήταν ένα πιάτο μεγάλο με γλυκό κουταλιού βύσσινο μέσα. Διαμαρτυρία Πουπέτ: Ένα παγωτό, έτσι κι έτσι και το βύσσινο αποπάνω! Ο ξανθός αφήνει μπροστά μου μια ορθογώνια κρέπα.

Κοιταζόμαστε με την Πουπέτ. Περιμένω να κρυώσει η κρέπα. Ψάχνω μαχαιροπίρουνο. Πουθενά. Ξανακοιταζόμαστε.

Πίσω μου ακουγόταν ένα τσικ τσικ. Γυρίζω λίγο, ήταν ένα ζευγάρι, ο άνδρας βαρύς χτυπούσε το κομπολόι, η γυναίκα βαμμένη ξανθιά καθόταν και κοίταζε με απόγνωση. Μπροστά τους δύο ποτήρια νερό. Κάθησαν περίπου τρία τέταρτα και κάποια στιγμή σηκώθηκαν να φύγουν. Φεύγοντας, πέφτουν πάνω στον μελαγχροινό, που έφερνε δύο παγωτά. Τα παγωτά τους! Αλληλοκοιτάχτηκαν με έκπληξη! Ο σερβιτόρος έμεινε σαν τη θεά με τα φίδια, αποσβολωμένος με τα παγωτά στα χέρια, ενώ το ζευγάρι έστριβε προς την έξοδο. Νευρικά γέλια μ΄έπιασαν.

Ξανάρχεται ο ξανθός. Φέρνει το μαχαιροπίρουνο, το παγωτό, ένα μεγάλο κουτάλι και το πιάτο με το γλυκό! Τρώω την κρέπα. Κάτι έκανε χρουτς χρουτς στα δόντια. Κάτι πράσινο! Πράσινη αντί για κόκκινη πιπεριά. Never mind.

Στην θέση του ζευγαριού που έφυγε, έρχεται ένα άλλο, νέοι, ξένοι. Περιμένουν, έρχεται ο ξανθός με μια κανάτα. Πάει να βάλει νερό στα ποτήρια των προηγούμενων! Του εξηγούν. Παραγγέλνουν κάτι ούζα. Τα ούζα ήρθαν express!

H Πουπέτ είχε αρχίσει να κατασκοπεύει τους σερβιτόρους. Είναι αλλού ντ΄αλλού, μου λέει. Κοιτάω, καμμιά δεκαριά τραπέζια, χαλαρά, ησυχία. Δεν τα είχανε μοιράσει καλά.

Η Πουπέτ έκανε συστάσεις στους σερβιτόρους. Εγώ άφησα φιλοδώρημα. Γιατί άμα πιω μπύρα με άδειο στομάχι, αποκτώ κάποιο χιούμορ.