ΒΑΘΙΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Τον τελευταίο καιρό ξυπνάω κατά τις πεντέμισι το πουρνό σαν τσοπάνος. Μαξιλάρι, σεντόνι και στρώμα όλα μούσκεμα στον ιδρώτα. Έχω βάλει το κρεββάτι μου στη μέση μέση του δωματίου φάτσα στο μπαλκόνι, μόνο που δεν βλέπω πορτοκάλια, ούτε το παιδί που τρώει τα πορτοκάλια, αλλά την οχταόρωφη, που έκοψε τον Λυκαβηττό. Κλιματιστικό; No, merci! Το έδωσα πίσω στη μάνα μου, να το βάλει αντικριστά με το άλλο να παίζουν στέρεο.

Δεν είμαι καθόλου πρωινός τύπος. Συνήθως βρυκολακιάζω. Αλλά να, που σηκώνομαι πρωί πρωί και μπαίνω μες το ντους και μετά φτιάχνω καφέ μες την καλή χαρά! Ανεξήγητον!

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΙΝΕΛΟ

Προμηθεύτηκα τα πάντα. Και καμβάδες και πινέλα, κοντά, μακριά, ψιλά, χονδρά, πλακέ, και σπάτουλα και λάδια και νέφτι (λείπει η παλέτα, δε μ΄άρεσαν του εμπορίου, θα φτιάξω). Όμως... δεν κάνω τίποτα. Φταίει η ζέστη; Μήπως βαριέμαι; Μήπως μπούχτισα απ΄το βάψιμο της κουζίνας;

Ο σκοπός ήταν να μουτζουρώσω, να δουλέψω λίγο το λάδι. Γιατί δεν το κάνω;

Φωνή απ΄το υποσυνείδητο: "Βούτα, μωρή, το πινέλο"!