Ο ΦΟΒΟΣ, Ο ΜΠΑΤΣΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΒΒΟΥΡΑΣ

Σήμερα έτρεχα όλη μέρα, το μόνο καλό ήταν πως έτρεχα με το ποδήλατο. Ορισμένα πράγματα πήραν περισσότερο χρόνο απ΄όσο θα ΄πρεπε, και στα ενδιάμεσα έκανα πετάλι καλό να προλάβω τη ζωή μου! Άλλαξα τέσσερα μπλουζάκια και δύο αντιανεμικά, διότι η κουφόβραση ήταν εξουθενωτική. Είναι αηδία να κολλάνε τα ρούχα βρεγμένα πάνω σου, πριν καν ανεβείς μια ανηφόρα! Μετά τα στίβεις! Άκουσα στο ράδιο, ότι στη Βρεττανία και την Ισπανία χιονίζει (κορυφή του κλιματικού κύματος) και στην ανατολική Ευρώπη κάνει ζέστη, κάπως άρρωστη ζέστη (παρυφές του κλιματικού κύματος). Άρα περιβαλλοντικά πάμε κατά Καπερναούμ, κύριε Ελ Νίνιο μου.

Στο Καλλιμάρμαρο είχαν κόψει την κίνηση νωρίς τ΄απόγευμα δυο πούλμαν κινέζοι. Σφίχτηκε η κυκλοφορία και βρέθηκα σταματημένη δίπλα σε μια μαύρη χιλιάρα μ΄ένα ζευγάρι πάνω. Καθώς προσπαθούσα να ξεφύγω από το σινικό τείχος, ο άνδρας άνοιξε το κράνος του και με ρώτησε, με κάτι στρογγυλά μάτια γεμάτα ειλικρινή απορία, καλά, δε φοβάσαι με το ποδήλατο; Του λέω, δηλαδή εσύ είσαι απόλυτα ασφαλής με το θηρίο; Με κοίταζε, με κοίταζε... Τελοσπάντων, όλα σχετικά είναι. Έφυγα να κόψω απ΄το πάρκο κι άφησα πίσω μου τον γόρδιο.

Το βράδυ ήμουνα με μια παρέα νεαρών, που είχαν ανοίξει παθιασμένη συζήτηση για αψυχολόγητη συμπεριφορά αστυνομικών, γιατί οι τρεις απ΄τους τέσσερις έχουν υποστεί πρόσφατα κάποια αδικαιολόγητη προσβολή σε μέρη, όπως η πλατεία της Δάφνης ή της Αγ. Παρασκευής. Το περίεργο είναι, ότι στην εμφάνιση αυτών των νεαρών δεν υπάρχει τίποτα απολύτως, που να ταυτίζεται στο αστυνομικό μυαλό με αρνητικά στερεότυπα, οι δύο είναι φοιτητές και οι άλλοι δύο εργαζόμενοι, σοβαροί, όχι τίποτε Ντάλτον!

Ο ένας, ο μεγαλύτερος γύρω στα τριάντα, έλεγε μια ιστορία για κάποιον αστυνομικό, που όταν του ζήτησε μια πληροφορία, τον έβρισε και του είπε ότι θα τον αρχίσει στις κλωτσιές, κι όλα αυτά μέσα σε αστυνομικό τμήμα, που πήγε να βγάλει κάποια χαρτιά. Επίσης, του ζήτησε ταυτότητα για εξακρίβωση στοιχείων. Λέω, δεν του είπες, ποια είναι τα δικά σου στοιχεία κι έλα τώρα μια στον αξιωματικό υπηρεσίας; Μου είπε, πως όταν δεν μάσησε, ο άλλος μαζεύτηκε και άρχισε τις ψευτοευγένειες. Τον ίδιο έχουν σταματήσει τρεις φορές τελευταία για εξακρίβωση στοιχείων με πιστόλια, κλομπ, και σωματική έρευνα, και δεν το πίστευα, είναι ένας άνθρωπος αξιοπρεπής, τι να πω.

Ο άλλος νεαρός έλεγε ότι έχει τραβήξει τα ίδια και την τελευταία φορά του έψαξαν την τσάντα και όχι μόνο αυτό, αλλά ο αστυνομικός έβαλε τα χέρια του μέσα στον καπνό του, τί να ΄ψαχνε, και μετά του ζήτησε ένα χαρτάκι να στρίψει τσιγάρο. Οπότε ο πρώτος τσαντίστηκε και του λέει, όχι, δεν είμαι υποχρεωμένος να σού δώσω! Κι ύστερα το όργανο θύμωσε κι έλεγε για αντίσταση κατά της αρχής! Τώρα εμείς τον αρχίσαμε στην καζούρα, διότι ομολόγησε, ότι μετά κάπνισε τον ψαγμένο κι ανακατωμένο καπνό! Και μια τρίτη περίπτωση, ο αστυνόμος έψαξε το χαρτοφύλακα του φοιτητή, όμως δεν βρήκε, ευτυχώς, ένα μπουκαλάκι στον πάτο με άσπρο υλικό από το εργαστήριο χημείας, γιατί τώρα ο νεαρός θα ήταν μέσα μέχρι ν΄αποφανθεί το χημείο του κράτους...τι έρευνα ωστόσο!

Όλα ωραία, και γυρίζοντας μέσα απ΄τα Εξάρχεια, είδα και τον ποιητή, που πήγε να πάρει σουβλάκια απ΄του Κάββουρα. Φοράει πάντα το μαύρο του μπερέ, το παλτό του και τη δερμάτινη τσάντα και δεν παραλείπει ν΄αναφέρει το πάθος του, τις καρκινικές επιγραφές...χρόνια τώρα, το ίδιο βιολί, νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν, από τότε παλιά στις εκθέσεις βιβλίου στο Πεδίον...να που ζει, και γυρίζει γύρω γύρω και μπρος πίσω σαν τον κάββουρα.

Κι έπειτα γνώρισα έναν νέο ποδηλάτη που μου ζήτησε ... συμβουλές, αν έχω, τι να έχω, γιατί πήρε ένα καλό καινούργιο ποδήλατο, σκέφτεται σοβαρά να κυκλοφορεί με αυτό κι όταν βλέπει ποδηλάτη πορώνεται. Δυο μέρες ποδηλατεί και του φάνηκε κάπως και φοβήθηκε κιόλας, επομένως του πρότεινα να μην τα παρατήσει, να κάνει κάθε μέρα για δέκα μέρες και μετά του εγγυήθηκα ότι θα πάρει τον δικό του ρυθμό, θα του φαίνονται οι λεωφόροι γιαούρτι και δεν θα θέλει να μπει στο αυτοκίνητο. Μόνο πρόβλημα, ότι στη δουλειά του πρέπει να φοράει κουστουμάκι, αλλά θα διεκδικήσει κάτι πιο σπορ! Καλά, του λέω, θα επιβάλεις ποδηλατικό στιλ, βάλε όμως και φτερά στο όχημα, γιατί δε σε βλέπω καλά, και ποιος φόβος πια, ο φόβος θα κάνει φτερά...