ΜΥΑΛΑ

Δουλεύω δυο βάρδιες. Τρεις πρωί, δυο βράδυ. Ένας πρωινός σήμερα με ρώτησε, ποιος με κάλεσε στη βραδυνή βάρδια. Χωρίς να σκεφτώ το λόγο της ερώτησης του λέω, ε, λογικά, παρουσιάστηκε εκεί ανάγκη, τηλεφώνησαν και τους έστειλαν εμένα.

Αργότερα άναψε στο μυαλό μου (βλ. φωτό) ένα φλασάκι. Γιατί ρωτάει ο τύπος; Ο οποίος επιπρόσθετα δεν έχει λόγο συμφέροντος σε σχέση με μένα. Διότι έχω δείξει αρκετά ευχαριστημένη και χαλαρή με την βραδυνή δουλειά. Πέραν από το προφανές, ότι αυτό που αρέσει σε έναν μπορεί να μην αρέσει στον άλλον ή να μην τον βολεύει, υπάρχει και κάτι ακόμη. Ποτέ δεν πείθει να είσαι ευχαριστημένος έτσι απλά με αυτό που σού τυχαίνει. Για να μ΄αρέσει, ή τουλάχιστον να μην έχω πει τίποτα, να μην έχω γκρινιάξει, θα πει πως το επεδίωξα και το πέτυχα. Άρα έβαλα λυτούς και δεμένους να πιάσω τη θέση που μ΄αρέσει.

Τα πράγματα εντούτοις έγιναν ανάποδα. Εγώ δεν έκανα απολύτως τίποτα. Άφησα όλους να κανονίσουν τα δικά τους, να πάνε εκεί που τους βόλευε και περίμενα. Αυτό που περίσσεψε, το πήρα εγώ. Υποθετικά θα έπρεπε να μου κάτσει στο λαιμό και να προσπαθώ να το καταπιώ. Έλα όμως, που είμαι μια χαρά. Το βλέπει ο άλλος, σου λέει, δεν μπορεί, το έψαξε, ρώτησε, παρακάλεσε, είχε μέσον , έξον, δείξον...πφ!

Διότι το είχα φιλοσοφήσει το όλον από πριν (με το μυαλό μου, βλ. φωτό). Είναι μια ενόχληση ο Μεγαλέξανδρος. Εν πάσει περιπτώσει, κόβει τον ήλιο!

Σημείωση: μην αφήσω άλυτες απορίες, αυτό που μοιάζει με μετεωρίτη ή μυαλά πανέ είναι μια μυρωδάτη σελινόριζα από τη λαϊκή!