Τι είν΄η ιστόσφαιρα; Μην είναι ένα μπολ κεράσια; Διαλέγεις ένα και δεμένο μαζί του είν΄άλλο ένα κι απάνω τους μπερδεύονται κι έρχονται πεντέξι κι εφτά και δεκατέσσερα ακόμη. Άλλα είναι κόκκινα και ζουμερά, ώριμα και νόστιμα, άλλα άγουρα και ξινούτσικα, άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, στυφά, γλυκά, σάπια, κι όλα με κοτσανάκι διχαλωτό και κουκούτσι. Άλλων τα κουκούτσια φύτρωσαν κι έγιναν μεγάλες κερασιές με κλαδιά κι άσπρα λουλούδια, σαν αυτές τις sakura π΄αγαπούν οι Γιαπωνέζοι, και άλλων τα κουκούτσια μείνανε πάνω στο κυβερνοπεζοδρόμιο δίπλα σε μπανανόφλουδες...
2 σχόλια:
Αυτό το διχαλωτό, το κάναμε σκουλαρίκι παλιά - μα πολύ παλιά λέμε τώρα -. Μ' αρέσει η παρομοίωση.
Ναι, ένα μπώλ κερασάκια είμαστε - καλέ, τρώνε οι γάτες κερασάκια? - που φτάσαμε στην Ιαπωνία μία άνοιξη........
Μπορεί σαν γάτες να μην τρώμε κερασάκια αλλά παίζουμε μ΄αυτά!
Δημοσίευση σχολίου