ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Θα μείνω στο σπίτι να περιποιηθώ όλη την ημέρα την μεταξένια μου γούνα. Θέλω να την κάνω στιλπνή, στιλπνότατη και να μη μείνει ίχνος από τις φριχτές χθεσινοβραδυνές επιδράσεις. Από το απόγευμα ήμουν με τον καλό μου φίλο τον Τοντίνιο, στον οποίο πρότεινα να συνεχίσουμε για ένα ποτό στου Άψινθου. Εκεί συναντήσαμε κι άλλους φίλους, συναδέλφους από παλιά Στη Σχολή Ανθρωπίνων Γλωσσών για Καθωσπρέπει Γάτους. Είχα πολύ καιρό να τους δω, καθώς οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με κρατούν μακριά από την Αθήνα για μεγάλα διαστήματα. Αρχικά τα νέα ήσαν ευχάριστα. Όλοι είχαν κάποια εξέλιξη και επιτυχία στις υποθέσεις τους και καλή υγεία. Αρχίσαμε λοιπόν με μοχίτο και προπόσεις. Αλλά... κάτι στην ατμόσφαιρα με πείραζε... Τα ρουθούνια μου ήταν τεντωμένα, η ουρά μου ανήσυχη... Έβγαλα την πράσινη κινέζικη πίπα μου και προσάρμοσα ένα τσιγάρο με αρωματικό καπνό, ζήτησα φωτιά από τον Απσού, τον γνωστό μας γατούλη στο μπάρ και άρχισα να εισπνέω ηδονικά και να σχηματίζω μυστηριώδη διαφανή πέπλα γύρω μου. Όμως κάτι εξακολουθούσε να μην πηγαίνει καλά. Το τσιγάρο μου έσβηνε, η ένταση παρέμενε και παρά την χαλαρωτική μουσική από το CD Le pas du chat noir που έβαλε επίτηδες ο Απσού, μια αμηχανία πλανιόταν στην παρέα μας. Τότε το εντόπισα: όταν η Άξελ, γατούλα με μακρύ ξανθοκόκκινο τρίχωμα έκανε τη γνωστή κίνηση απομάκρυνσης ενός φανταστικού νέφους από μπροστά της. Ουφ, βρωωωμάαει αυτό το πούούροο, νιαούρισε ξινισμένα. Ήταν τα πούρα του Τοντίνιο και του Σουλπίκιου. Ταυτόχρονα έριξε μια στραβή ναζιάρικη ματιά στο δικό μου τσιγάρο. Την Άξελ άρχισε να την ενοχλεί ο καπνός σε μια παύση της συζήτησης για το επαγγελματικό πρόβλημα της εποχιακής τριχόπτωσης στο χώρο εργασίας που αντιμετωπίζουμε αναπόφευκτα όλοι οι γάτοι ειδικά το καλοκαίρι. Είναι ένα θέμα με πραγματικές διαστάσεις και καθένας είχε να πει κάτι από την προσωπική του εμπειρία. Ωστόσο μια τέτοια όμορφη και σεληνόφωτη βραδιά στο ανοιχτό μπαρ αποτελούσε σπάνια ευκαιρία για ρεμβασμό και απόλαυση της καλής παρέας, πόσο μάλλον που δεν είχαμε την δυνατότητα να συγκεντρωνόμαστε συχνά και κάτω από τόσο ευνοϊκούς οιωνούς. Καταστράφηκαν όμως όλα από τη γενικευμένη γκρίνια και το αναμάσημα ασήμαντων καθημερινοτήτων που ακολούθησε. Επέστρεψα στο σπίτι μου με μια γεύση απογοήτευσης, και πικρές σκέψεις καθώς συνειδητοποίησα αίφνης ότι η σύγχρονη ασθένεια που μαστίζει τον άνθρωπο έχει δυστυχώς προσβάλει και εμάς τους γάτους, ίσως λόγω της συναναστροφής μαζί τους. Η εξάπλωση του μικροβίου αυτού έχει λάβει προ πολλού διαστάσεις επιδημίας και τείνει να επισκιάσει όλες τις άλλες αρρώστιες, γιατί δρα χωρίς άμεσα συμπτώματα, κρίνεται υπεύθυνη για πολλά παράλληλα ψυχοσωματικά νοσήματα και δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί το ιατρικό εμβόλιο πρόληψής της ούτε φάρμακα θεραπείας της, όπως πληροφορήθηκα στη μελέτη ενός πρωτοποριακού γάτου - ιατρού σε μια σύντομη έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο.

Σήμερα θα περιποιηθώ τη γούνα μου και θα διαβάσω ένα καλό βιβλίο, μμ, το Lutetia του Πιερ Ασσουλίν, να αποσπαστεί το μυαλό μου από την επιδημία της γκρίνιας. Νόμιζα πως εμείς οι γάτοι δεν θα μουρμουράγαμε ποτέ για ασήμαντα πράγματα, θα προσπαθούσαμε να βελτιώνουμε καταστάσεις και δεν θα υπερβάλλαμε στην απαισιόδοξη διάθεση, ώστε να μη χαιρόμαστε ακόμη κι όταν η τύχη μας τα φέρνει καλά. Αλλά φαίνεται πως οι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν εναντίον μας τις απαράδεκτες εκφράσεις "γκρινιάζει σαν γατί" και "είναι αχάριστη σαν γάτα" μάς μετέδωσαν ύπουλα την ασθένειά τους.