ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ!

Η Πουπέτ, η αδελφή μου η μικρή, που είναι πριμαντόνα, έχει θορυβηθεί και μ΄έβαλε σε σκέψεις. Άκουσε, λέει, έναν επιστήμονα, που δήλωσε, ότι σε καμμιά τριανταριά χρόνια θα χρειαστεί απαραιτήτως να μετοικήσουμε στο φεγγάρι, αφού η γη θα έχει καταντήσει βιώσιμη μονάχα για τις κατσαρίδες. Δηλαδή οι άνθρωποι θα μετοικήσουν σε άλλο πλανήτη, για μας τις γάτες δεν έκανε λόγο ο σοφός επιστήμων. Δεν καταλαβαίνω το μυαλό των ανθρώπων. Κάνουν το σπίτι τους αβίωτο και ήδη ψάχνουν για άλλο, μα τι καλύτερο θα βρουν στο φεγγάρι ή όπου αλλού, αφού τα προτεινόμενα μέρη είναι κρανίου τόποι;

Το φεγγαράκι είναι ωραίο από μακριά, να το βλέπεις ρομαντικά από τη γη παρέα μ΄έναν ερωτιάρη γατούλη. Όμως να πας κιόλας εκεί πέρα, πφ! όλο κρατήρες είναι και βαρύτητα μηδέν. Πώς θα πετυχαίνω τα άλματα και τις πιρουέτες μου; Το τεχνητό περιβάλλον πάλι, αηδία! Τα κλιματιστικά μ΄αρρωσταίνουν. Κι είναι πολύ μικρότερο το φεγγάρι απ΄τη γη, σκέτη στενοχώρια. Όσο για το μακρύ ταξίδι; Εδώ είναι εκνευριστικά τ΄αεροπλάνα, που σ΄όλη τη διάρκεια της πτήσης πρέπει να παραμένω περιορισμένη σε ειδική χειραποσκευή.

Εμείς οι γάτες δεν είμαστε για τέτοια. Απόδειξη, στο φεγγάρι έστειλαν την καημένη τη Λάικα. Κι εκείνη, γιατί δεν τούς δάγκωσε, να φύγει αλά γαλλικά; Εγώ όμως δε θ΄αφήσω βέβαια κανέναν επιστήμονα να με στείλει ταξίδι άνευ επιστροφής! Θα δοκιμάσει τα νύχια μου!

Να στείλουν τις κατσαρίδες στο φεγγάρι να σκαρφαλώνουν πάνω στην αμερικάνικη σημαία! Και ν΄αφήσουν όλοι τα δέντρα, τα ποτάμια, τη θάλασσα, τον αέρα και τα γατάκια ήσυχα! Ορίστε μας, οι κύριοι, νομίζουν ότι μπορούν να φτιάξουν αλλού μιαν άλλη γη, όταν ήδη έχουν καταφέρει να ζουν εδώ σαν τις ψεκασμένες κατσαρίδες, στοιβαγμένοι σε μίζερες πολυκατοικίες, τις οποίες μισώ! Αλλά για τις πολυκατοικίες μια άλλη φορά, γιατί οι σκέψεις μου με παρέσυραν και συγχίστηκα. Πάω να φάω παγωτό με γεύση γαρίδας...

ΥΓ. «Η πόλις θα σ΄ακολουθεί». Κ.Καβάφης