ΚΑΨΑΝΕ ΤΗ ΓΟΥΝΑ ΤΟΥΣ

Σήμερα μού τηλεφώνησε ο φίλος μου ο Τοντίνιο και κλείσαμε ραντεβού για τσάι στου Μαύρου Φωκίωνα. Με τον Τοντίνιο είχαμε παλιότερα ένα σύντομο αλλά περιπαθές ειδύλλιο, όπως αρμόζει σε μας τις γάτες. Υπήρξε τότε αρκετά ζηλιάρης προσπαθώντας να κρατά σε απόσταση τους άλλους γάτους. Μάλιστα δέχθηκε μια γερή δαγκωνιά στην φουντωτή τρίχρωμη ουρά του από τον Φρούδο, άγριο και τρομερό γάτο, με τον οποίο πάλεψε σκληρά για να με διεκδικήσει. Τελοσπάντων είδα τον Τοντίνιο εξαιρετικά λυπημένο. Μού διηγήθηκε ότι πήγε την Κυριακή καθώς το συνηθίζει στην Πάρνηθα να πάρει τον αέρα του. Ω, τί φρίκη, δεν μπορείς να φανταστείς, μού είπε, όλα μαύρα, κατάμαυρα, συγγνώμη, σαν τη γούνα σου! Ξέρω, δεν βλέπεις τηλεόραση, αλλά άλλο να το ακούς και να βλέπεις εικόνες κι άλλο να το δεις με τα μάτια σου και να το μυρίσεις με τα ρουθούνια σου! Έκαψα τα πατουσάκια μου, γέμισα στάχτες το τρίχωμά μου, έφριξα! είπε κι έγλυψε αμήχανα λίγο τσιζκέικ που είχε πέσει πάνω στην απαλή του ροζ γούνα. Και τώρα, συνέχισε, πού θα πηγαίνω εκδρομή να δροσίζομαι, ν΄ανεβαίνω στα δέντρα, να κυνηγάω πουλιά; Πού τα παιχνίδια στα χόρτα και στα φυλλώματα, οι ερεθιστικές μυρωδιές, τα ντελικατέσσεν από σαύρες και έντομα, ο ύπνος στα χαμηλά κλαδιά, τα ερωτικά καλέσματα στους θάμνους; Τόσες αναμνήσεις και γλυκές περιπέτειες, στάχτη και κάρβουνο! Αχ, οι άνθρωποι σ΄αυτή τη χώρα δεν έχουνε μυαλό ούτε όσο το νύχι μας! Κάψανε τη γούνα τους..