Το θαύμα που δεν ψήφισε κανείς διότι απλούστατα βρίσκεται υπεράνω ανταγωνισμού και δεν ετέθη καν σε ψηφοφορία στο διαδίκτυο είναι ασφαλώς η κατάμαυρη γυαλιστερή μου γούνα, την οποία περιποιούμαι επιμελώς τουλάχιστον τρις του ημερονυκτίου, από την άκρη των μουστακιών μου έως την άκρη της ουράς μου. Η ουρά μου! Η υπέροχη μακριά ουρά μου! Τί να πρωτοπώ για την ουρά μου! Είναι φημισμένη και ζηλευτή, δείγμα εξαιρετικής κυνηγητικής καταγωγής και ικανότητας, αντικείμενο φθόνου ανάμεσα στους γάτους. Στη γούνα μου, την ποιότητα και τη στιλπνότητά της οφείλω το όνομά μου, Κοκό Σανέλ, για τους φίλους απλώς Κοκό. Ένα όνομα που δηλώνει επίσης την κομψότητα, πατροπαράδοτη στο είδος μας. Μια ενδυματολογική λεπτομέρεια που συνηγορεί υπέρ της επιτυχούς επιλογής του ονόματός μου από τη νονά μου, γαλλικής κουλτούρας, συνιστούν οι λίγες άσπρες τριχούλες γύρω από το λαιμό μου, σαν περιδέραιο από τις αγαπημένες πέρλες της Σανέλ. Εξάλλου επάνω στο κεφάλι μου σχηματίζονται πέντε μαύρες ραβδώσεις που ολοκληρώνουν χωρίς κραυγαλέες στιλιστικές υπερβολές την ελεγκάντ εμφάνισή μου. Θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι. Δεν πρέπει να σκεφθεί κανείς ότι παρουσιάζοντας τον εαυτό μου επιδεικνύω υπερβολική αυταρέσκεια. Αν κάποιος ενοχληθεί από το ύφος μου θα είναι, υποθέτω, κάποιος υποκριτής άνθρωπος ή ζηλιάρης γάτος. Διότι οι άνθρωποι απ΄όσο καταλαβαίνω αρέσκονται να περιαυτολογούν συνεχώς, μόνο που δεν το παραδέχονται, το συγκαλύπτουν μάλιστα με διάφορα ενδύματα, ενώ οι γάτες είμαστε πιο ειλικρινείς τύποι. Αν πάλι κάποιος γάτος δυσαρεστηθεί, τί να κάνουμε, ας εκθέσει σ΄ένα ιστολόγιο τις προσωπικές του αρετές. Μα ας πάρει πρώτα ως λαμπρό παράδειγμα τον λόγιο γάτο Μουρ, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει με θαυμασμό για τον εαυτό του, εκθέτοντας ωστόσο και τα παθήματά του στον έρωτα και την κοινωνική ζωή με ευθύτητα, για τα οποία παθήματα ευθυνόταν κυρίως το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του. Αλλά και νεότεροι γάτοι, όπως ο γάτος Ντον ανέπτυξαν τις απόψεις τους στο διαδίκτυο, και πως τάχα θα φαινόταν μια τέτοια δυνατότητα στον καημένο τον Μουρ, που αναγκαζόταν να γράφει το ημερολόγιο και τα έργα του στο περιθώριο άλλων βιβλίων; Αλλά ο καθένας και η εποχή του. Μιλώντας λοιπόν για τα θαύματα του κόσμου επιλέγω την γούνα μου, που βέβαια δεν είναι ανθρώπινο έργο, αλλά το καλλιτέχνημα μιας αιγύπτιας θεάς, της Μπάστετ, της κοινής προγονής του αιλουροειδούς γένους μας. Κι ενώ τρέφω σεβασμό για τις Πυραμίδες και νοσταλγία για τον Πύργο του Άιφελ, θαυμάζω καθημερινά απ΄τη βεράντα μου την Ακρόπολη γιατί μου μοιάζει περισσότερο. Είναι λιτή και καλλίγραμμη σαν και μένα, εφτάψυχη, μια κλασική ομορφιά. Φαντάζομαι την ουρά μου να διατρέχει σαν σκιά τους λευκούς μαρμάρινους κίονες κάτω απ΄ το φεγγαρόφως του Αυγούστου, πανσέληνο, μήνα των γενεθλίων μου. Ο Παρθενώνας είναι ανεξάρτητος σαν και μένα. Θα θεωρούσα προσβλητικό να εκτεθεί η αυταπόδεικτη χάρη μου σε ψηφοφορία! Όμως επειδή ακούω το κλειδί στην πόρτα, πρέπει προς το παρόν να κλείσω τον υπολογιστή και να προσποιηθώ πως κοιμάμαι..
1 σχόλιο:
Αγαπητή Κοκό
Καλώς ήρθες στον κόσμο των bloggers. Σου εύχομαι το ταξίδι σου να είναι ωραίο γεμάτο περιπέτειες έτσι ώστε στο τέλος να μπορέσεις να πεις και συ "Heureux comme Ulysse...". Θα ήθελα να σε συγχαρώ επίσης για την διακεκριμένη σου παιδεία.
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου