BATERIA LOCA!

Κοιτάξτε να δείτε πώς έχει το πράγμα. Μου είχαν πει, δεν είναι να πάει άνθρωπος, είναι ντεκαντάνς, χάλια, κι εκτός αυτού επικίνδυνα, σαν πέσει το σκοτάδι, ανακάτεμα και κακό συναπάντημα, κυκλοφορούν μεθυσμένοι με τα σώβρακα και σου την πέφτουν, γίνονται και φασαρίες, όργια και τρόμος, απαπά, μακριά. Όλα αυτά για το pacotao, το καρναβαλίστικο πανηγύρι.

Όμως ένα ρεμάλι διεθνούς φήμης σαν και του λόγου μου, αυτά τ΄ακούει ανάποδα. Ότι δηλαδή να πάω, θα έχει ενδιαφέρον και θα είναι υπέροχα. Πράγματι, ήταν υπέροχα. Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου είχα έναν διάλογο ως εξής: α, εδώ κάτι τύποι με παρδαλά φτερά μου λένε, βάλε ένα καπέλο και έλα στο pacotao! Ω, pacotao, ναι, ναι, αλλά δε μ΄αρέσει, αηδία, απολίτιστοι! Μμμμ, πράγματι, κατάπτωσις, γεια χαρά, κατεβαίνω!
Από την οδό εδώ μπροστά, μέσα από την περιοχή των ξενοδοχείων που μένω, την W3 Norte, κατέβαινε αργά και ρυθμικά το κύριο σώμα των καρναβαλιστών με τα διάφορα grupos της σάμπας, για να καταλήξει στην Gran Folia, κοντά στο Μουσείο (αυτό που μοιάζει με ούφο) και τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων - εκεί είναι κάπως σαν την Ομόνοια.

Συχνά πυκνά έκαναν στάσεις και έπαιζαν ξέφρενους ρυθμούς με τα τύμπανα, όλο και κάποιος τραγουδούσε στεντόρεια ενώ κοπέλες χόρευαν σάμπα αντικρυστά στα μουσικά σχήματα. Άλλοι φορούσαν τις στολές της ομάδας τους, συνήθως με κάποιο θέμα, πχ. μωρά ή κόκορες, άλλοι τα καθημερινά τους, άλλοι διάφορα αποκριάτικα, κι άλλοι, ονόματα δεν λέμε, τα ποδηλατικά τους, και μην πάει ο νους σας μόνο σ΄εμένα! Επίσης υπήρχαν ινδιάνοι με βαμμένα σώματα και φτερά στο κεφάλι.

Σε διάφορα σημεία έβλεπες μασκαρεμένους να δίνουν μια μικρή αυτοσχέδια παράσταση, εδώ ένας άντρας και μια γυναίκα αφροβραζιλιάνοι με χρυσές στολές, εκεί κοπέλες με άνιμαλ πριντ κολάν φόρμες και ασημένιους κοθόρνους, πιο πέρα μια παρέα ντυμένοι εξωτικά πουλιά κι ανάμεσα στον κόσμο που παραμερίζει ξεπροβάλλει ένα μυστήριο τραβεστί στα ολόμαυρα, μαύρη φόρμα ολόσωμη κολλητή, γόβες, περούκα και ...μούσια, κρατάει ανοιχτή μια μεγάλη μαύρη ομπρέλα, προχωράει αγέρωχα, σταματάει, ακουμπάει κάτω την ομπρέλα και γυρίζει γύρω γύρω αργά σαν γάτα, κατόπιν κάνει ένα ακροβατικό κατακόρυφο, ο κόσμος ξεσπάει σε χειροκροτήματα.

Το πλήθος το τελευταίο βράδυ, την Τρίτη, ήταν πραγματικά πυκνό, όλοι αυτοί κατέληξαν στην πλατεία, την ώρα που έφτασα εγώ, ερχόταν από την άλλη μεριά το grupo Pacotao με τύμπανα (bateria) και πνευστά, ο ενθουσιασμός ήταν τέτοιος, που δεν κατάλαβα πότε βρέθηκα να χορεύω μαζί με τους φίλους του grupo μπροστά στο άρμα!

Αργότερα είχε ανεβεί το συγκρότημα των Os Baroes στη σκηνή, τους περιμέναμε αρκετά να ετοιμαστούν, αλλά άξιζε τον κόπο, ήταν πολύ καλοί, τρία ντραμς, ηλεκτρικές κιθάρες, πλήκτρα, βιολάουν (μικρή κιθάρα), μπάντζο και διάφορα σείστρα και κουδουνάκια, ο Flavinhio τραγουδούσε και χόρευε φοχό, κι όλοι εμείς από κάτω μες το κοκκινόχωμα, μπροστά στη σκηνή χορεύαμε σχηματίζοντας σειρές, ουσιαστικά δεν το σκεφτόσουν καθόλου, απλά κάποια στιγμή διαπίστωνες ότι τα χέρια και τα πόδια σου πήγαιναν μόνα τους.

Ξαφνικά βγαίνει πάνω ένας οχτάπαχος ντυμένος στα άσπρα, ο μαύρος παλαιστής του σούμο έλεγε διάφορα στο μικρόφωνο, και καλά μέχρι εκεί, αλλά έλυσε πρώτα την κελεμπία, λέω θα ζεσταίνεται, αμ δε, έβγαλε και την πουκαμίσα, πέταξε και το φανελάκι, πήρε κι ένα άγριο ύφος, προκαλούσε τον τραγουδιστή, ο τραγουδιστής έκανε ότι φοβάται και τελικά αποφάσισαν ν΄αναμετρηθούν στο χορό. Στο μεταξύ όμως ο κιθαρίστας, μια μύγα με κόκκινο μαλλί, χοροπηδούσε γύρω του να τον αποσυντονίσει, αλλά τίποτα, ο τερατώδης του έκανε φου κι έφυγε, το πλήθος έπρεπε να σώσει τον τραγουδιστή, εξιλεώνοντας το θηρίο μ΄έναν χορό, πράγμα που έγινε άμεσα.

Κάτω από κάθε τέντα, πέρα από τη σκηνή γινόταν πάρτι, γνώρισα κόσμο από δύο grupos επίσημα και ένα ανεπίσημο, αλλά και χύμα, με μια συννενόηση multilingual-asta na pane, όταν θα προσπαθήσουμε να συννενοηθούμε στο τηλέφωνο, θα γελάσει κάθε πικραμένος! Από φαγητό σε διάφορους μικροπωλητές βρήκα καλό, μοσχαρίσιο σουβλάκι στη σχάρα, ψωμάκι με λουκάνικο, αρακά και σάλτσα μαρακαζού (σαν μουστάρδα), καλαμπόκι βραστό με βούτυρο τυλιγμένο στα φύλλα του και βέβαια μπύρα.

Όταν την άλλη μέρα με ρώτησαν πώς τα πέρασα και είπα ότι κάθησα μέχρι τις μιάμισι-δύο τη νύχτα εκεί, παρατρίχα να χάσουμε άνθρωπο από πνιγμό με εσπρέσσο. Ε, δεν υπήρχε πεερίπτωση να μείνω μέσα να βλέπω τηλεόραση!
Υστερόγαμον: κάθε χρόνο καθένα grupo παρουσιάζει οπωσδήποτε ένα τραγούδι σατυρικό της πολιτικής επικαιρότητας, με καυστικούς στίχους, στο πλαίσιο των allegorias (καρναβαλικές αλληγορίες). Το φετινό τραγούδι των Pacotao είχε ως θέμα τα οικονομικά σκάνδαλα στην Brasilia DF, με τίτλο Έσπασαν το κουτί της Πανδώρας...
Εδώ κι εδώ δύο βιντεάκια από τη δεύτερη μέρα και εδώ ανταπόκριση της τηλεόρασης.

10 σχόλια:

Sulpice είπε...

Αντε και του χρόνου στη σκηνή (επισήμως πια)....έτσι, έτσι....

Sulpice είπε...

Και στην ελληνική τηλεόραση ως ανταποκρίτρια.... :Ρ

Unknown είπε...

Και τελικά δε στην πέσανε ε;
Καλά μωρέ, όλη νύχτα περίμενες και τίποτε;;;

Coco είπε...

@Sulpice: κι όταν μάζευα τα πράγματά μου στην Αθήνα, δεν σκέφτηκα να πάρω το τύμπανό μου με το ξυλίκι του!

@Darth: μηδέν και με τον κηδεμόνα σας! να ξαναδιαβάσετε προσεκτικά το ποστ!

alepouda είπε...

η Βραζιλία κυλά στο αίμα της αμαζονας εξερευνητριας με το λευκο ποδηλατο και τη μαυρη γατα

faraona είπε...

...σιγά μην καθόσουν μέσα εσυ...
πολύ καλά ,πολυ καλά εκανες...
σε χαίρομαι πραγματικά.

φιλιά.

Unknown είπε...

Μην ξεφεύγεις από το θέμα, ...σωβρακοφόρο να στην έπεσε δεν είδα!

koptoraptou είπε...

Πόσο σε καμαρώνω, δεν φαντάζεσαι! Και μετά κοιτάω και το χάλι μου που συναναστρέφεται ένα κάρο γραβατοφορεμένα νηφάλια - πλην άπλυτα σώβρακα κατά βάθος - ρεμάλια και μελαγχολώ. Μάζευε εικόνες και στέλνε μας. Τις έχομεν ανάγκη! Τα φιλιά μου τα πολλά!

Coco είπε...

@alepouda: ναι, ναι βράζει το αίμα!

@faraona: ε, μα τη μούχλα και τις φοβίες δεν τις μπορώ!

@Darth: αφού ήτανε όλοι σωβρακοφόροι!!

@koptoraptou: coco-σάπουνο! με λάδι καρύδας! τα κάνει αστραφτερά!

Kwlogria είπε...

ΓΑΜΑΤΑ! (Με τον τόνο στο δεύτερο α:)