NO RAIN RIDE!

Επειδή το έχω ρίξει στη γιαπωνέζικη λογοτεχνία το έπαιξα γιαπωνέζα και δεν έγραψα δύο μέρες ποστ. Από την άλλη πλευρά η θεματολογία του μπλογκ πού το πάει πού το φέρνει στο ποδήλατο καταλήγει. Αν ζούσα ας πούμε στο Τόκιο ή το Βερολίνο, τη Λυών, το Λονδίνο, το Άμστερνταμ ή το Σαν Φρανσίσκο υπήρχε περίπτωση να μιλούσα τόσο για το ποδήλατο; Μπορεί, διότι υπάρχουν πολλά ξένα ποδηλατικά μπλογκς, αλλά μάλλον θεωρούν το ποδήλατο ως κάτι δεδομένο, όχι αξιοπερίεργο. Κι εγώ πάλι δεδομένο το θεωρώ κι όχι αξιοπερίεργο, αν και καμιά φορά νιώθω ότι στο μπλογκ φαίνομαι και προφανώς είμαι ένα otaku, biku otaku! Otaku είναι οι κολλημένοι με τα manga και τα βιντεοπαιχνίδια, ίσως το ποδηλατομανής να μην είναι δόκιμο και μάλιστα στην Ιαπωνία, αλλά εδώ, ο ποδηλάτης φαίνεται ότι ζει σ΄ένα παράλληλο σύμπαν, εξού και οι αφορισμοί τρελός, μανιακός, πού πας ρε με το ποδήλατο, χίπης, οικολόγος, κινέζος, αλλού, αναρχικός και άλλα.

Κάποτε το παράλληλο σύμπαν εισβάλλει δυναμικά στην αθηναϊκή χαοτική σκηνή. Την Κυριακή το απομεσήμερο είχε κανονιστεί από τους Αλητόγατους βόλτα με τα ποδήλατα, η οποία υπό την προοπτική της βροχής είχε χαρακτηριστεί τελικά ...Rain Ride και ορισμένοι είχαν φορέσει ολόσωμα αδιάβροχα ενώ άλλοι είχαν πάρει μια αλλαξιά ρούχα. Όμως η βροχή κράτησε λίγο και η βόλτα εξελίχθηκε περίφημα. Ξεκινήσαμε από τον σταθμό Λαρίσης γύρω στα τριάντα άτομα, περάσαμε από Αιγάλεω και Νίκαια και κάναμε μια στάση για καφέ στου Καραϊσκάκη, κατόπιν περάσαμε τη γέφυρα στο ποτάμι με τα ποδήλατα στον ώμο, πήραμε παράλληλα τις γραμμές του ηλεκτρικού και καταλήξαμε Θησείο, όπου ακολούθησε πάρτι στο Loop και οι γυναίκες ακούσαμε τα χρόνια πολλά για τη μέρα της γυναίκας απ΄τους άντρες και κάποιος θαυμαστής μας χαρακτήρισε στο μπλογκ bike models!

Τα πράγματα για μένα δεν είχαν αρχίσει καλά. Πηγαίνοντας στη συνάντηση, ο δρόμος ήταν βρεγμένος, το ψιλόβροχο σταματούσε και ξανάρχιζε, αλλά έκανα την απόπειρα υποθέτοντας ότι δεν θα εξελιχθεί σε μπόρα. Πράγματι η βροχή σταμάτησε κι έβγαλε και ήλιο. Όμως στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας έπεσα σε κάτι λάδια, το κατάλαβα μετά διότι υπήρχε βενζινάδικο εκεί. Πήγαινα αργά μα έτυχε να πατήσω λίγο φρένο και αυτό ήταν. Αίφνης βρέθηκα χωρίς ποδήλατο κάτω από τα πόδια μου και μετά από μια σύντομη χαμηλή πτήση προσγειώθηκα ανάσκελα στο οδόστρωμα. Με τον κώλο. Ίσον μώλωπες στα ψαχνά και στη λεκάνη. Καλά που δεν ερχόταν και το τρόλει. Μαζεύω το ποδήλατο και πάω και κάθομαι σε μια είσοδο να μαζευτώ κι εγώ. Έρχεται μια κοπέλα μετά από λίγο, ανάστατη, σας έκοψα; Νόμιζε ότι με προσπέρασε με το αυτοκίνητο να στρίψει και γι΄αυτό έπεσα. Όπως και να΄χει στα λάδια δεν την γλιτώνεις.

Τελικά με βρεγμένο και πονεμένο κώλο, λες κι έπεσα με παγοπέδιλα, συν τρεις τρύπες στη φόρμα, διαπίστωσα παραταύτα, ότι μπορώ να συνεχίσω και πήγα στο Σταθμό Λαρίσης. Εκεί είχαν μαζευτεί ήδη αρκετοί ποδηλάτες. Ενθουσιώδης υποδοχή επιφυλάχθηκε στην Royaloak και το μαύρο ποδήλατό της με καλαθάκι, τη μάνα του στρατού, διότι είχε φροντίσει να μεταφερθούν δυο βουνά σαντουιτσάκια και τυροπιτάκια στο Loop. Εντωμεταξύ εγώ έπινα έναν καφέ να ισιώσω χαιρετώντας γνωστούς και χαζολογώντας τα ποδήλατα, να ξεχάσω τον πόνο μου και την καταραμένη ατυχία μου, όταν ακούστηκε μια ακατανόητη λογομαχία, από δύο τύπους που έβγαιναν απ΄το μετρό.

Ταυτόχρονα ένα πλαστικό μπουκάλι του λίτρου με κρασί μέσα σε μιά σακούλα εκσφενδονίστηκε προς τα σκαλιά. Ήταν δυο Πολωνοί στουπί, ο ένας νέος, ο άλλος μεγαλύτερος. Ο τελευταίος ήρθε προς το μέρος μας να πει διάφορα και να κάνει μια επίδειξη πολεμικών τεχνών στο αέρα μπροστά σ΄έναν ποδηλάτη. Απ΄ ό, τι κατάλαβα, το νόημα ήτανε, για κοιτάχτε, εγώ τα πίνω, αλλά ήμουν βετεράνος αλεξιπτωτιστής στο Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία, είστε μικροί και κάνετε ποδήλατο, πού να καταλάβετε!

Φυσικά ο βετεράνος απευθύνθηκε εμπιστευτικά σε ...μένα! Αυτό είναι κατανοητό κι αναμενόμενο σε όσους διαβάζουν αυτό το cult μπλογκ! Είχε αρχίσει να πίνει από το μπουκάλι, μου πρόσφερε τσιγάρο αλλά δεν πήρα γιατί ήδη είχα καπνίσει ένα, εντωμεταξύ ήρθε κι ο νεαρός και μου είπε, όλοι φεύγουν και μας φοβούνται, του λέω κοίτα να δεις, το ξέρω ότι οι Πολωνοί πίνετε στο ρεπό τις Κυριακές άσπρο κρασί με σόδα, τότε ο άλλος ο Λούτσεκ εκστασιάστηκε και έλαμψε το μάτι του, λέγοντας διάφορα έπιασε το χέρι μου και γονάτισε, αν είναι δυνατόν, κι ένας ποδηλάτης με κάμερα έκανε ζουμ!

Τώρα, ο Λούτσεκ έλεγε του Πολ να μη μιλάει, γιατί λέγαμε για τον Λυκαβηττό και τους Πολωνούς γύρω γύρω, κι ο Πολ του απαντούσε ότι δεν φτάνει που κάνει φασαρία είναι και ζηλιάρης. Ο Λούτσεκ συνέχισε απτόητος κι αφού έβρισε καλά καλά την Αμερική είπε ότι η γυναίκα του είναι στο Λας Βέγκας, όπου πήγε κι ένας φίλος του αλεξιπτωτιστής να κάνει εγχείρηση στη μέση ενώ ο ίδιος είχε καθήσει στο ΚΑΤ, όπου τσακώθηκε με έναν άλλον τρέχα γύρευε, και τώρα πίνει καφέ σ΄ένα καφενείο που συχνάζουν αεροπόροι. Αλλά δεν σκοπεύει να πάει να βρει την γυναίκα του γιατί είναι 56 ετών, και τί του λέω, θες μικρές; Όχι μου λέει, τα έχω με μια γυναίκα πάνω από 60 ετών από την Καλαμάτα, και την βοηθάω και με βοηθάει! Δίνουμε βοήθεια ο ένας στον άλλον... στο σεξ! Εκεί δεν άντεξα, ψόφησα στα γέλια, κοίταζαν τώρα οι άλλοι ποδηλάτες, τη χάση του κόσμου, γιατί μετά μου αναπαρέστησε πώς έρριξε ένα πορτοκάλι σ΄έναν Πακιστανό κι έγινε μύλος στην Ομόνοια, και κατόπιν πήρε τον Πόλτσεκ και φύγανε, φύγαμε κι εμείς.

Η βόλτα ήταν υπέροχη, ήσυχη, χαρακτηρίστηκε No rain Ride, στο Αιγάλεω σταματήσαμε λίγο να βγάλουμε περιττά ρούχα γιατί ζεσταθήκαμε, οι ζητάδες που είχαν αρχίσει να μας ακολουθούν περίμεναν λίγο πιο κάτω και νομίζω μας πήγαν σχεδόν ως το γήπεδο. Από τα σχόλια που ακούσαμε τα καλύτερα ήταν ενός οδηγού "Σας είδα από τον καθρέφτη και μού φάνηκε ότι ήμουν σουρωμένος!" και μιας γιαγιάς, "Σας αμολύσανε;". Κατά τη διάρκεια του ride υπήρχε βιντεοσκόπιση, και όταν γίνει το μοντάζ, η ταινία ποδηλατικού μήκους με όλα τα highlights, ακροβατικά, πτώσεις, λάστιχο, πέρασμα γέφυρας, συν συνέντευξη στο μπαρ, θα αναρτηθεί στους Αλητόγατους!

Υστερόγαμον: το αφισάκι με τη γάτα καταπληκτική έμπνευση του αλητόγατου Extra! Το σημαδάκι στο πίσω πόδι της γάτας είναι ένα αστεράκι!

Update: Ήδη στους Αλητόγατους έχει ανεβεί το trailer και φωτογραφίες, αναμένεται και το βιντεάκι!