ΛΟΥΚΙ

Την πρώτη βδομάδα της μετακόμισης στο σπίτι που μένω τώρα, αλλάζανε τους πανάρχαιους σωλήνες της αποχέτευσης με καινούριους μοντέρνους πλαστικούς, δυστυχώς όχι σε φλούο χρωματάκια αλλά τη δουλειά τους να κάνουνε. Μαζί λοιπόν με το ζόρι της μετακόμισης, όλα φύρδην μίγδην, περισσότερο γιατί οι εργάτες είχαν πιει ένα μπουκάλι ούζο και μισό ουίσκι από το παλιό σπίτι και τοποθέτησαν τα έπιπλα στο καινούργιο αλλού ντ΄αλλού, προσπαθώντας μετά να τα ρυθμίσω σφηνώσαμε, είχαμε και το θέμα της αποχέτευσης, μεγάλο και επείγον θέμα, διότι απλούστατα κουζίνα και λουτρό δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν επουδενί για αρκετές ώρες κάθε μέρα, κι έτσι ξύπναγα ας πούμε το πρωί, χαιρετούσα τον εργάτη που κρεμόταν σε μια τροχαλία στον φωταγωγό, εκείνος καλημέριζε με την αποτροπή, και μην κατουρήσει κανείς! σίγουρα δε θα ΄θελε να σκεφτεί τα χειρότερα!

Χθες με πληροφόρησαν, ότι η αποχέτευση βούλωσε! Κάτι έπεσε μέσα, και σφήνωσε, ένα πλαστικό, μια βλακεία αρωματική, και πρέπει να καλέσουμε τον υδραυλικό. Όμως δεν έχουμε ασανσέρ δυο βδομάδες τώρα και δεν θα έρθει ν΄ανεβαίνει πέντε ορόφους απ΄τις σκάλες. Αφού δεν διαθέτω αδιάβροχη ρομποτική νανοκάμερα με αγκίστρι να τσιμπήσει το ρουφιανοαντικείμενο, αποφάσισα επί τη ευκαιρία να καθαρίσω τουλάχιστον το λούκι, με την πρωτόγονη μέθοδο, δηλαδή με τα χεράκια μου και γέμισα μια σακούλα σπάνια ευρήματα και δυο κιλά μαύρης γόνιμης λάσπης.

Είναι παρατηρημένο, πως όταν πνίγομαι στη δουλειά, θα συμβούν όλες οι ατυχίες και τ΄αλλοπρόσαλλα μαζεμένα για να μ΄αποσπάσουν. Εκτός από τα λούκια και τις τέντες που πέταξαν με τον αέρα, τα νερά που μάζευα σαν μούτσος και την άμμο των γατιών που μετακινούσα δώθε κείθε μη βραχεί, ήρθαν κι οι παρανοϊκές γειτόνισσες να μας αποτρελάνουν.

Προχθές μετά από ύπνο συνολικά τεσσάρων ωρών μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα, έπεσα κατά τις δύο για ύπνο και κοκκάλωσα. Τότε έδρασε η γειτόνισσα του τρίτου. Ήρθε πάνω, χτύπησε την πόρτα να κάνει παράπονα στις δύο τη νύχτα ότι θορυβούμε, ότι ακούει ήχους μετακόμισης και δεν αντέχει άλλο, θα καλέσει την αστυνομία, σε συνεργασία με την κυρία του τετάρτου, που ενοχλείται όταν φτερνιζόμαστε κι επίσης θ΄απαιτήσει να μην κυκλοφορώ με καλτσάκια, γιατί ηχούν σαν τσόκαρα, μήπως πουλάνε πουθενά τίποτα σανδάλια του Ερμή να σωθώ απ΄τη γκρίνια;

Εγώ λοιπόν την υστερικιά του τρίτου δεν την είδα και δεν την γνωρίζω κιόλας. Μαθαίνω όμως το καταπληκτικό, ότι είναι κουφή! Μάλιστα, κουφή! Κι όταν ανέβηκε για παρατήρηση, ισχυρίστηκε πως άκουγε κρότους στις μιάμισι τη νύχτα, κι ευτυχώς, που έτυχε να κοιτάξω το ρολόι του υπολογιστή στις 1.25' κύριε εισαγγελεύ, και θυμάμαι με βεβαιότητα, ότι εκείνη τη στιγμή στο σπίτι δεν κουνιόταν φύλλο. Η δε κυρία του τετάρτου, πράγματι, να τ΄ομολογήσωμεν, ίσως ακούει συνηθισμένους τινας θορύβους, ως το πώμα της κρέμας σώματος κροτούμενον ατυχώς επί του ξυλίνου δαπέδου, ή το περιστασιακόν φευ! πέρδεσθαι των ενοίκων, ανθρώπων τε και γαλών,

παρά ταύτα! Εάν επιθυμεί νέκραν υπερφυσικήν να μεταβεί εις απομεμονωμένην χιονοσκεπήν κορυφήν ή εις ερειπωμένον κοιμητήριον! Τοσούτον μάλλον, όσον κάποτε, ενόσω απουσιάζαμεν, άμα τη επιστροφή μας, παρετηρήθημεν, πως εδιασκεδάζαμεν και εχορεύαμεν και εβροντοκοπανούμεθα!!

Υστερόγαμον: έφραξαν και οι οδικές αρτηρίες, από αύριο και ο Ισθμός, γενική η σφίξη!