ΑΚΡΟΜΠΑΡΑ, ΜΠΑΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΟΥΚΙΑ

Προχθές το απόγευμα πήγα σε μια ποδηλατική μπουτίκ και ψώνισα απαραίτητα εξαρτήματα και αξεσουάρ ενός ταλαιπωρημένου ποδήλατου και μιας συνειδητοποιημένης ποδηλάτισσας. Αρχικά διαπίστωσα, ότι η μπάρα της σέλας δεν άντεχε άλλο. Παλιότερα είχε στραβώσει, διότι κάποιος κινγκ κονγκ είχε χορέψει τσιφτετέλι επάνω στη σχάρα. Δεν είδα τον κινγκ κονγκ, αλλά τα ίχνη του. Τότε είχα βγάλει το παλουκόσελο και το ίσιωσα κάπως πως με το σφυρί, πράγμα που θα καταδίκαζε με αποτροπιασμό κάθε σοβαρός ποδηλάτης, πλην όμως το δικό μου ποδήλατο στην σύναξη των σοβαρών ποδηλάτων μοιάζει με άστεγο χίπι, που βρέθηκε κατά λάθος σε δεξίωση του διπλωματικού σώματος.
Τώρα λοιπόν η μπάρα της σέλας είχε γίνει πάλι σαν σπαστό καλαμάκι με κίνδυνο να βλαβεί ανεπανόρθωτα κι ο σκελετός, χώρια το ότι κατέβαινε το μήκος, έτριζε η σέλα, η κλίση επηρέαζε τη στάση του σώματος, κι εγώ επέμενα να αγνοώ, ότι μια πάπια θα έκανε καλύτερο ποδήλατο από μένα, αν βέβαια οι πάπιες ήταν μεταλλαγμένες κι άφηναν την κολύμβηση για την αστική ποδηλασία.
Επομένως έκανα το ολέθριο λάθος. Μπήκα στην μπουτίκ! Και βγήκα μετά από δυο ώρες, αφού είχα ψάξει, αγγίξει, χαϊδέψει, μυρίσει τα πάντα, τις σέλες, τα φρένα, τα κράνη, τα παπούτσια, τα σταντ, τα γάντια, τις φόρμες, τα τσαντάκια, τα φωτάκια, τα τιμόνια, τα παγούρια και τις ταινίες για τα τιμόνια, βγήκα με τα χέρια μαύρα, τις τσέπες άδειες και το ποδήλατό μου χαρούμενο.
Εκτός από μια γερή μπάρα και μια σέλα ελαφριά, απ΄αυτές που αποφεύγεις να καθήσεις, γιατί μπορεί να βγάλεις κάλους, έβαλα και δυο κάρμπον ακρόμπαρα στο τιμόνι, και για όσους δεν γνωρίζουν αυτές τις επιστήμες, να εξηγήσω ότι τα ακρόμπαρα είναι δυο κερατάκια όρθια εκατέρωθεν του τιμονιού στα χερούλια, τα οποία καθιστούν το ποδήλατο πολιορκητικό κριό στις ανηφόρες. Το κάρμπον είναι ελαφρύ αλλά ακριβό και μπορεί να σπάσει σε μια κατακόρυφη τούμπα, με πληροφόρησε ο ειδήμων, όμως σε τέτοια περίπτωση θα είμαι τυχερή να μην έχουν σπάσει τα κόκαλα μου και να πάω να πάρω άλλα ακρόμπαρα. Τα συγκεκριμένα τα ερωτεύτηκα, διότι είναι ελαφριά, μαύρα, μικρά, κομψά και ανατομικά. Επίσης πήρα κι ένα ζευγάρι κόκκινα γαντάκια χωρίς δάχτυλα, γιατί τα προηγούμενα, τριμμένα και λιωμένα, είχαν πάνω από γράσο μέχρι κέτσαπ και μουστάρδα.
Αφού φρόντισα τα σημεία εκείνα του ποδηλάτου, που αφορούν στον πισινό και τα χέρια, το δοκίμασα και τρώω τις ανηφόρες σαν μαλακό τυρί. Πρέπει όμως να ξαναπεράσω απ΄την μπουτίκ. Γιατί πάνω στον ενθουσιασμό μου, άφησα εκεί το παλιό παλούκι, ως άχρηστο. Αν δεν το έχουν πετάξει ακόμη, να το δώσω σε κάτι χρόνιους δυσκοίλιους, που φρόντισαν να μου χαλάσουν τη μέρα χθες, διότι ζορίζονται, εδώ και μήνες τα μαζεύουν, να το κάνουν κλύσμα, μήπως και ανακουφιστούν. Κι αν έχει πεταχτεί η στραβή μπάρα, εναλλακτικά έχω μια τρόμπα καλή.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και με γεια...

Άντε και κάλους γύρους με το αναβαθμισμένο σου ποδήλατο. Το κουδούνι πασχαλίτσα πότε θα το βάλεις; Είμαι σίγουρη ότι θα δένει καταπληκτικά με το σύνολο και μετά από αυτό η ελληνική Vogue, μη σου πω και η γαλλική, θα σου προτείνει και φωτογράφιση (χι χι χι). Πάντως τώρα πρέπει να έχεις έναν αέρα πιο intellectuel. Συνέχισε... μ΄αρέσει η προσπάθεια σου.
Όσο γι΄αυτούς που σου χάλασαν τη μέρα μη τους επιτρέψεις άλλη φορά να το κάνουν.Είναι απλώς δυσκοίλιοι.
Φιλιά.

Υ.Γ. Ως πότε αυτή η λεκτική επαλήθευση; Τυραννίααααα!

Unknown είπε...

loiπόν χτες, καθόμουνα σε μια ωραία γωνία, μέσα έξω.
έξω γωνία, καφέ τρένο, δλδ το τρένο δεν είχε καφέ χρώμα, αλλά το καφέ είχε ένα τρένο τυλιγμένο σε τούλια και του κρεμότανε από το ταβάνι.
μέσα γωνία, εγώ τη διάλεξα, και καθόμαστε τόσο ωραία όλοι...
η διπλανή μου γιόρταζε. η διπλανή μου γιόρταζε, η διπλανή μου γιόρταζε...
τώρα, θα μου πείτε γιατί πήγε κι έκανε δωράκια στο ποδήλατο κι όχι στην ίδια; ή μήπως είναι ταύτιση προσωπικότητας;
χρόνια πολλά ποδηλάτισσα
χρόνια πολλά, χαρούμενα, γλυκά, αλμυρά, δημιουργικά, νωχελικά, πρωτότυπα, αθώα, απλά, κανονικά, ωραία χρόνια!
χρόνια πολλά και καλά!


υγ. κάνω μια διόρθωση στο κείμενο της σουλπικίας, διότι νομίζω αξίζει: γράφει:
"Όσο γι΄αυτούς που σου χάλασαν τη μέρα
μη τους επιτρέψεις άλλη φορά να το κάνουν.Είναι απλώς δυσκοίλιοι.
Φιλιά."
μπορεί να διοθρωθεί ως εξής:

Όσο γι΄αυτούς που σου χάλασαν τη μέρα,
να τους επιτρέψεις άλλη φορά να τα κάνουν (και μάλιστα επάνω τους, τι μας νοιάζει εμάς;).Είναι απλώς δυσκοίλιοι. και θα σε ευγνωμονούν για αυτό.
Φιλιά."

υγ. οι δυσκοίλιοι θέλουν χρόνο. εσύ κάνε μια βόλτα με το ποδήλατο και παράτα τους μ'ένα καλό περιοδικό στο καμπινέ που έχουν για κεφάλι.

faraona είπε...

Χαχαχαχχοχοχχιχιχι!!!
Ορμα τους ποδιλάτισσα κι εγω μαζί σου ειδικα για την τρόμπα να βοηθήσω κιόλας αν θέλεις.
Με εμπνέει!!!

φιλια

faraona είπε...

Καλεεε?
Γιόρταζες?
Χρόνια πολλα και καλα!!!

Coco είπε...

@Sulpice: αχ, το κουδουνάκι, δεν το ξέχασα, όμως σκεφτόμουν ν΄ανεβάσω το ποδήλατο σπίτι να το πλύνω και να το στολίσω, αλλά πρέπει να περιμένω μέχρι τέλος Γενάρη, πού να το τρέχω τώρα 5 ορόφους, εσύ το ένιωσες στο πετσί σου και κουβαλούσες μόνο ένα χνουδωτό μαξιλαράκι χαχαχα
μάλλον θα βάλω το κουδουνάκι πριν πλύνω το όχημα!

@abttha: αλήθεια, είχε τρένο μέσα σε τούλια; σε μαρούλια;
μόνο που με την σχετικά δυνατή μουσική ουρλιάζαμε πάνω απ΄το κεφάλι σου, πάνω από την παύλα, δηλαδή τη γραμμή του τρένου!
ευχαριστώ
πάμε ξανά σαρανταπέντε πειρατές σ΄ένα βαρέλι ρούμι γιοχοχο

@Faraona: ευχαριστώ πολύ, σήμερα γιορτάζω, της αγίας Κοκούς, απλά έχω μια έφεση στο ξενύχτι και άρχισα από το γύρισμα της μέρας!

χρειάζεται λίγος αέρας έστω κι από τρόμπα χαχαχα

Roadartist είπε...

..γιορτάζεις? Χρόνια πολλά τότε!
Ότι ποθείς!

quartier libre είπε...

@
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΛΑ
ΓΕΝΝΑΙΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ
ΑΛΗΘΙΝΑ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ !



χμμμμ...
απόψε μάλιστα !
εξηγούνται τα ξενύχτια !

:)

Coco είπε...

@Roadartist: ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά! :)

@quartier libre: merci beaucoup!
απόψε να δεις ξενύχτι και δεν είναι διασκέδαση αλλά τρισβαρετή δουλειά με αριθμούς!

Kwlogria είπε...

θεάαααααααααααααα!!! Με γειες, με γειες, δεν μπορείς να φανταστείς πως μου φαίνονται όλα αυτά αφού ΔΕΝ ξέρω ποδήλατο. Ξέρω δηλαδή μόνο να πηγαίνω γρήγορα, αν πάω σιγά, πέφτω. Τα καλά της πόλης που δε σ'αφήνει η μαμά σου να βγεις μη χτυπήσεις, βρίσκεις όμως εσύ ευκαιρία μια φορά στη ζωή σου και μαθαίνεις ποδήλατο σε μια μέρα, κι αυτή τη μέρα τρως τούμπα, παραλίγο να σε πατήσει λεωφορείο και σε τσιμπάνε γύρω στις 12 μέλισσες αφού έπεσες πάνω σε ένα θάμνο, οπότε μετά λογικά δεν ξαναβλέπεις ποδήλατο μέχρι να μεγαλώσεις. Μετά, έχεις βρει γκόμενο με μηχανάκι. Οπότε, πότε να μάθεις; Αλλά το σκέφτομαι, πάντα το σκέφτομαι, ποτέ δεν είναι αργά! Κάποτε κι εγώ θα βολτάρω με ποδήλατο! Ναι!
Σε θαυμάζω! Εύγε! Εύγε! Εύγε!

Kwlogria είπε...

Γιορτάζεις;;; ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!

Coco είπε...

@Kwlogria: ευχαριστώ πολύ!
χαχαχα! αλλά δυο πράγματα δεν ξεχνάει ποτέ κανείς σ΄αυτή τη ζωή και το ένα είναι το ποδήλατο!