ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ...

Στο σχολείο μια φορά κι έναν καιρό, μου άρεσαν η γεωμετρία και η χημεία, ενώ ήμουν άσχετη στη φυσική και την άλγεβρα. Όταν λέω άσχετη, εννοώ ότι δεν μου άρεσαν, κάτι στράβωνε. Ενώ είχα μελετήσει τα θεωρήματα, είχα λύσει και τις ασκήσεις, όταν γράφαμε διαγώνισμα μπορούσα να γράψω δύο (02), χωρίς τύψεις και χωρίς πάθος, αφού είχα καταβάλει τεράστιες προσπάθειες, αλλά το μόνο αποτέλεσμα ήταν ο χυμένος ιδρώτας και έτερον ουδέν.
Ωστόσο στην γεωμετρία κατάφερνα χωρίς ιδιαίτερο κόπο να είμαι άριστη, γιατί μου πήγαινε, ακόμη κι όταν ήταν απαραίτητη η άλγεβρα στις ασκήσεις, δεν δυσκολευόμουν καθόλου, έφτανα στη λύση ενστικτωδώς σχεδόν και μάλιστα κάποιες φορές είχα προτείνει εναλλακτικές λύσεις, ή είχα λύσει την άσκηση, την οποία δεν είχαν λύσει συμμαθητές μου, που σκίζονταν στα μαθηματικά κάθε μέρα.
Μυστήριο. Στην άλγεβρα θα είχα μείνει, κι ακόμα εκεί θα ήμουν, αν ο καθηγητής δεν είχε συμψηφίσει το 2 με το 20 της γεωμετρίας, κι έτσι είχα πάρει από ένα σωτήριο 11 και στα δύο. Αυτά στο Λύκειο. Στο Γυμνάσιο, τα ίδια περίπου. Χημεία, βιολογία άριστα, άλγεβρα 9 επιεικώς, φυσική 7-14. Κι ο μαθηματικός μου του Γυμνασίου είχε φρίξει, όχι μόνο για τις άθλιες επιδόσεις μου στα μαθηματικά, αλλά και διότι μπαίνοντας μια μέρα στην τάξη, είδε το ολόσωμο πορτραίτο του στον πίνακα φιλοτεχνημένο με κιμωλία, να παριστάνει τον ίδιο σαν μανιακό να γράφει τρελές εξισώσεις... Είχε μπει σιγά σιγά, οι συμμαθητές μου πήγαν στα θρανία τους παναγίτσες, εγώ απορροφημένη δεν είχα πάρει είδηση, κι όταν ρώτησα, μονολογώντας, μμμ, πού είναι μια κόκκινη κιμωλία; εκείνος είπε, φτάνει η άσπρη! Και τον είδα! Τότε του είπα, συγγνώμη, αλλά χωρίς κόκκινο, δεν θα δείχνει καλό. Παραδέχτηκε όμως, ότι του έμοιαζε κάπως και το πράγμα δεν είχε συνέπειες!
Δεν έδινα ποτέ σημασία στους βαθμούς, γραμμένους τους είχα. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα, ότι πρέπει οπωσδήποτε να σ΄αρέσει κάτι για να πάει καλά, αλλιώς μόνον αποτυχία προμηνύεται. Εφόσον είχα πάρει σοβαρά βιβλία άλγεβρας και διάβαζα μόνη μου να μορφωθώ αλγεβρικώς, να διυλίζω τον κώνωπα, να τριχοτομώ την τρίχα και κατέληγα να κολλάω σε καμμιά ριζούλα, σε κανένα μικρό τρικ, σε κάτι απλό που χρειαζόταν κι η άσκηση χανόταν στο άπειρο. Όμως στην Γεωμετρία ήμουν εφευρετική, τα εμπόδια γίνονταν σκόνη και η λύση ερχόταν μόνη της.
Πως τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά μέσα στη νύχτα; Διότι έμπλεξα με μια παλιοδουλειά που σιχαίνομαι, τέσσερις ώρες τώρα κι άκρη δεν βγήκε, δοκίμασα τα πάντα, κι έμεινα με την κούραση. Νόμιζα πως θα ξεμπέρδευα απόψε, αλλά πού. Το βλέπω να πνίγομαι το Σαββατοκύριακο, κι ως το τέλος του μήνα με την αηδία.
Άμα μου ταιριάζει κάτι, και δύσκολο να είναι, το διασκεδάζω, το απολαμβάνω σαν παγωτό. Αν δεν μου πάει, όσο φιλότιμα και προσεκτικά κι αν το χειριστώ, κι εύκολο να΄ναι, θα μου βγάλει την ψυχή πρώτα. Κι όταν τελειώσω την απεχθή υποχρέωση θα τινάζομαι, όπως τα σκυλιά τινάζουν το νερό μαζί με τους ψύλλους από πάνω τους. Ουφ!

11 σχόλια:

Coco είπε...

απ΄τα λατινικά πάλι άλλος θυμάται κανένα τάμπουλα ράσα, άλλος κανένα κβο βάντις κι εγώ που έκανα το λάθος να κοιτάξω ειδήσεις πρωί πρωί έμεινα με το ντουμ σπίρο σπέρο...
είναι τρελοί αυτοί οι ρωμαίοι

Roadartist είπε...

Πολύ ταυτίστηκα στο αν κάτι σου αρέσει μπορείς να ασχολείσαι με τις ώρες, αν όχι όμως... αστα.. Το ίδιο κ εγώ!!

Ανώνυμος είπε...

πολυ μ αρεσε το κειμενο σου! λιγο πολυ, ετσι αισθανομαι και εγω για τα πραγματα, με τροπο ολοκληρωτικο: μαυρο ή ασπρο. Μπορω ή δε μπορω. Το κανω ή οχι.

K@terin@ είπε...

καλημέρα ,

και εγω στη ίδια κατηγορία ανήκω , αν μου άρεσει κάτι το παιδεύω μέχρι να το τελειοποιήσω αν όχι τρέχα γύρευε ....
όσο για το σχολείο , τι μου θύμισες ? σε αντίθεση με εσένα πρέπει να με έπαιρνε ο ύπνος αγκαλιά με την άλγεβρα ....

quartier libre είπε...

@ τάραττε ! τάραττε !

καλές δουλειές, "δεν έχω ήχο" !

:)

Coco είπε...

@Roadartist: κι αυτό που μ΄αρέσει πρέπει να το κάνω όπως μ΄αρέσει, αλλιώς και πάλι αποτυχία πλήρης!

@exofthalmi: απλώς με μερικά πράγματα προσπαθώ μεν, βγάζω σπυριά δε

@katerina: κι εμένα ο ύπνος με την άλγεβρα μ΄έπαιρνε, χαχα

@quartier libre: θα βάλω τις φωνές
ααααααααααα! αχ, έτσι, ξυπνήστε! τι, μόνο εμένα θα ξυπνάει το βρομόγατο η Φουφού, που πήγαινε κι ερχόταν και κυνηγούσε πάλι φαντάσματα ρρρ...ρρρ.. και τώρα κάθεται με αθώο ύφος, θα την τηγανίσω! άτιμος Γενάρης

faraona είπε...

Γενικως εισαι υπερ του «Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ» ποδιλάτισσα μου γι αυτο...
Και η Γεωμετρια και η Χημεια θέλουν φαντασια και οδηγουν και εξω απο στανταρτ.
Με την Αλγεβρα ομως τι να κάνεις?Δεν εχεις πολλα περιθώρια...
:))

Ανώνυμος είπε...

Χα χα. Πολύ καλό αυτό με τον μαθηματικό. Ρε Γιαδικιάρογλου είπαμε να φιλάμε και τσίλιες... Αχ να σαι καλά. Μου θύμισες παλιές καλές εποχές. Και γω είχα προβλήματα όχι με την άλγεβρα όσο με τη Γεωμετρία. Την επόμενη χρονιά όμως πήγαν όλα πρίμα. Λάτρεψα και τη γεωμετρία και ήμουν δαχτυλοδεικτούμενη στο σχολείο για το πόσο θεαματική πρόοδο είχα κάνει. Εγώ βέβαια στην καρακοσμάρα μου τότε και στον Μπορίς Βιάν μου (που το διάβαζε τότε και στην ζούλα λόγω του ήθους και του ύφους που είχε το σχολείο μου). Χα χα... Άραγε με τη Βιολογία πως τα πήγαινες; Την αναπαραγωγή την είχες κάνει; Χα χα χα...

Υ.Γ. Αν εξαιρέσουμε τις προηγούμενες παπαρολογίες, είναι γενικά αποδεκτό αυτό που λες: δηλαδής άμα σ΄άρεσει κάτι παθιάζεσαι μ΄αυτό. Ότι δε σου αρέσει και πρέπει να το κάνεις, είναι κάτεργο, κάτι σαν να καταπίνεις μουρονόλαδο (μπλιαχ) ή να σπας πέτρες στο νησί του Διαβόλου...

MenieK είπε...

για κάποιο περίεργο λόγο όσο το διάβαζα είχα στο νου μου το προηγούμενο ποστ με το παπούτσι...
Δεν είμαστε (είμαι) με τα καλά μας (μου) μου φαίνεται
Υ.Γ forabi??????????? Μα, forabi? Πλάκα με κάνει ο βλογερ

Coco είπε...

@Faraona: σ΄ευχαριστώ γιατί το σχόλιό σου αυτό και οι απαντήσεις σου στον Nikiplos και την Αχτίδα στο Υφάδι με βοήθησαν πολύ χθες σε κάποιες σκέψεις που έκανα, διότι ορισμένοι σκληροπυρηνικοί αλγεβρικοί τύποι, κοινώς φασίστες, μου την βγήκαν χωρίς λόγο πολύ άσχημα, επειδή η δυσκοιλιότητά τους έχει φθάσει στο απροχώρητο και μου χάλασαν την όρεξη

@Sulpice: Να εξηγήσω το περί αναπαραγωγής, γιατί δεν είχαν όλοι την τύχη αυτή που είχαμε εμείς, να συναντήσουν μια πρωτοπόρο βιολόγο, που μόνο αυτή καταψήφισε κάποτε μια ημερήσια εκδρομή με το πρόσχημα ότι δεν είχε διδάξει το κεφάλαιο της αναπαραγωγής και θα έμενε πίσω. η συγκεκριμένη τάξη αριθμούσε ένα (1) παιδί. η εκδρομή δεν έγινε και η αναπαραγωγή δεν διδάχθηκε την ημέρα εκείνη. διδάχθηκε όμως το πως μπορεί κανείς να κρυφακούει, να παρουσιάζεται ξαφνικά και να χρησιμοποιεί τα κομματικά του μέσα απλώς για να στα σπάσει.

@Meniek: τα αποδομημένα υποδήματα!

stathis είπε...

τι μου θύμησες τώρα...ΘΕΛΩ ΕΚΔΡΟΜΗ....