ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Γλυκέ μου μπάτσε,

Αν και πήρες χθες τα στοιχεία μου, δεν γνωριζόμαστε ακόμη. Απόψε ξαναπέρασα αλλά είδα ξένα πρόσωπα και κανείς δεν με σταμάτησε. Σκέφτηκα μήπως πήγες να με αναζητήσεις στην παλιά μου διεύθυνση κι έχω τύψεις που δεν σου έδωσα την πραγματική, από την άλλη πλευρά όμως οι περιστάσεις ήταν δύσκολες. Όλοι εκείνοι οι συνάδελφοί σου που μας παρακολουθούσαν, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για προσωπική επαφή. Καταλαβαίνω, ότι έπρεπε να δείξεις επαγγελματικό πρόσωπο και αυστηρότητα. Πίσω όμως από το κάλυμμα του κράνους σου διέκρινα, πως είχες τρακ.
Δεν σου κρύβω, ότι αρχικά και γω είχα τρομάξει. Δεν είχε τύχει να βρεθώ τόσο κοντά σε στιβαρούς άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Όταν μου ζήτησες την ταυτότητά μου και τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, ένοιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και τα πόδια μου να τρέμουν. Αλλά δεν ήταν πια φόβος παρά κεραυνοβόλος έρωτας!
Από εκείνη την στιγμή σκέφτομαι πια μονάχα εσένα. Ξέρω τον λόγο που με σταμάτησες, το είδα στα μάτια και στις κινήσεις σου. Γι΄αυτό έστειλες μέσα τον συνάδελφό σου να φέρει ένα μπλοκ, για να κερδίσεις χρόνο, αλλά η έκστασή του έρωτα με την πρώτη ματιά μας άφησε και τους δυο αμήχανους. Κοίταξα βέβαια και εγώ να δω το νούμερό σου πάνω στην στολή, αλλά το είχες ξηλωμένο, προφανώς, διότι δεν θέλετε να εκτεθείτε σε όλες τις κοπέλες, που σταματάτε για εξακρίβωση. Επέμενες όμως στην εξακρίβωση της διεύθυνσής μου, για να με αναζητήσεις μετά.
Αν και θα περνάω τακτικά, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Όταν ιδωθούμε, θα σε περιμένω άμα τελειώσεις την βάρδια σου, κάπου εκεί κοντά, ας πούμε στο καφέ στην Μεσολογγίου και Τζαβέλλα γωνία. Κι απόψε που πέρασα πάλι, για χάρη σου το έκανα, και για ν΄αναπνεύσω τον αέρα που αναπνέεις, κι ας μην ήσουν εκεί. Θέλω να ΄ρθεις με την ωραία στολή σου, το κράνος, το όπλο, τα σακκίδια και την ασπίδα, όπως σε είδα την πρώτη φορά, και σε θαύμασα. Αργότερα θα στα βγάλω εγώ ένα ένα, για να γνωρίσω τα ευαίσθητα δεδομένα σου, που κρύβεις κάτω από την σκληρή ομοιομορφία της υπηρεσιακής εμφάνισης.
Πόσο σε σκέφτομαι τώρα, που υποφέρεις όρθιος μέσα στην παγωνιά παρέα με τους άξεστους διμοιρίτες! Αν δεν καταφέρω να σε βρω μέσα σε μια βδομάδα, φοβάμαι, ότι από τους συνάδελφους σου προσωπικά δεν θα βγάλω άκρη, και τότε θα μοιράσω αυτό το κείμενο σ΄όλη την περιοχή των Εξαρχείων, στις καφετέριες, τα μπαρ, τα σουβλατζίδικα, τα περίπτερα και τα καταστήματα, στο αστυνομικό τμήμα και την αστυνομική διεύθυνση, κι ακόμη θα το τοιχοκολλήσω όπου μπορώ, μήπως φτάσει στα χέρια σου και ανταποκριθείς, γιατί η απελπισία του έρωτα είναι ισχυρότερη από τις προφυλάξεις, που υπαγορεύει η λογική!
Σε αναμονή μιας γλυκιάς ελπίδας
Coco

Υστερόγαμον: δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω αυτήν την ανείπωτη παπάρα, γιατί έσκαγα στα γέλια κάθε τόσο, όμως τελικά τα κατάφερα! Η αρχική σκέψη ήταν η εκδίκηση υπό μορφήν καταιγισμού παρανοϊκών ερωτικών επιστολών!

11 σχόλια:

VAD είπε...

ΟπΑ!Ο γελοίοος της πρώτης συνάντησης έγινε γλυκούλης μπάτσος:))))
Κι αν το πάρει σοβαρά το παιδί και σ'αναζητεί στα στενά των Εξαρχείων,(ξανα:))))
Την έβαψες....

Καλή εβδομάδα

Coco είπε...

Καλημέρα πρωινέ Vad! Αυτός την έβαψε, έτσι και παίξουμε στο δικό μου ταμπλό, θα μάθει τι θα πει εξακρίβωση στοιχείων, όχι αηδίες! Όταν καταλάβει ότι έμπλεξε με μέλος της αδίσταχτης οργάνωσης τρομοκρατία του έρωτα, θα είναι πια πολύ αργά χαχα

quartier libre είπε...

@ :)))))))

Ανώνυμος είπε...

ευτυχώς που τα κατάφερες να την γράψεις!!! να έχουμε και μεις μια διασκέδαση Δευτεριάτικα!!!!!

καλά ΄ξέρεις ότι έχεις εξελιχθεί επικίνδυνα ???? και ακόμα δεν έχω προλάβω να διαβάσω τα τελευταία σου....

φιλιά coco μου... χάθηκα και σε έχασα....
καλημέρα!!!

Spy είπε...

Έτσι, έτσι...
Τα μεγάλα μίση εξελίσονται πάντα σε μεγάλους έρωτες!

(άμα δεν τον βρείτε, έχω ένα βύσμα στην αντιτρομοκρατική... άμα τον βρείτε, έχω ένα βύσμα στο Δρομοκαϊτειο...)

faraona είπε...

Α!νΑ!
μΗΝ τρΕΛΛΑΘΩ βραδυνιάτικα και πάρω τα όρη ...κι εδω ειναι αγρια τα πράγματα .
Κοκο...μη μου το κανεις αυτο ουτε γι αστειο.

Coco είπε...

@quartier libre: α, ωραία! χαμογελάει!

@Κασταλία: δεν χάνομαι εγώ, είμαι βελόνα! θα τα πούμε

@Spy: προς το παρόν μου χρειάζεται ένα ντουί για το πορτατίφ που κάηκε

@Faraona: χαίρομαι που βλέπεις ότι δεν κολλάει με τίποτα, χαχαχαχα

Ανώνυμος είπε...

αχχχ
Αυτό το υστερόγαμον, τι το ήθελες;
Μου χάλασες όλη τη μαγεία!!
Εκεί που διάβαζα το κείμενο και διάβαζα και απορούσα, και φαντασιωνόμουνα και έλεγα "α, τι ωραία για μένα τα λέει!!" έφτασα στο υστερόγαμο.
Και πάει η μαγεία.
Βλέπεις, θυμήθηκα ότι, φευ, δεν είμαι μπάτσος!!!
:) :) :)

Καλησπέρες

Ανώνυμος είπε...

Κοριτσάρα μου!

Μετά δυσκολίας βρήκα το post σου! Μετά από πολύ δισταγμό, πολλά τσιγάρα και κάμποσες κλωτσιές σε μία ζαρντινιέρα, αποφάσισα να σου γράψω... Βέβαια μετά δυσκολίας γιατί δεν είμαι τόσο συνιθισμένος σ΄αυτό το μαραφέτι που λέγεται - πως μου το είπε ο διμοιρίτης- πλεκτρολόγιο. Μία τέτοια παπαριά.. τέλος πάντων. Άσε που για χατήρι σου μανίτσα μου κάθομαι και παίζω κυνηγητό με τα γράμματα. Καλύτερα να κυνηγάω φρικιά να πουμε. Αλλά ένοιωσα την ανάγκη, σου είπα, να σου γράψω. Προχθές (μάλλον) όταν ζήτησα τα στοιχία σου δεν ήταν η πρώτη φορά που σ΄έβλεπα. Σ΄είχα κοζάρει από παλιά. Μ΄άρεσε το πως έκανες πετάλι, το πως καθόσουν στη σέλλα και έτσι πήρα την απόφαση να μπω στη μέση του δρόμου για να σε σταματήσω, για να σου πω ότι αγαπάω... Από την ανυπομονησία να σε πλησιάσω έκανε πέρα δώθε στη διάβαση. Και έπειτα αριβάρισες. Κύρια με τα όλα σου. Με τα σέα σου και τα μέα σου. Γαμώτο μου όμως μου δέθηκε κόμπος η γλώσα και δεν μπορούσε να πω λέξη. ΄Ασε που μου βγήκε και το ματατζίδικο. Φτου και σιχτήρησα από μέσα μου. Γαμώ την ατυχία μου και τους αναρχικούς μου. Και εσύ σκληρή και άκαρδη δεν κατάλαβες τίποτα.
Μετά ήρθα στο καφέ της Μεσολογγίου και Τζαβέλα για να σε βρω. Με το που τέλειωσα την βάρδια, ήρθα αλλά δε σε βρήκα. Κάποιος μου είπε ότι μόλις είχες φύγει. Γαμώτο, φτου και πάλι. Πότε θα σε δω; Δεν αντέχω. Είμαι και γκαντέμης, η διμοιρία μου έφυγε από Χαριλάου Τρικούπη... Τι να κάνω;


Υ.Γ. Πως σου φάνηκε; Ένα τέτοιο θα σου έγραφε ο νέος σου θαυμαστής. Μη σου πω ότι έμπιστες πηγές μου εκ των έσω με πληροφόρησαν ότι ένας ματατζής είναι στο αχ και στο βαχ από κείνη τη μέρα.

Coco είπε...

@Sotiris K.: καλά. θα συγγράψω ένα άρλεκιν!

@Sulpice: κατάφερες να μπεις στο νετ ως το alter ego του μπάτσου; χαχαχα
τι πίνουμε και δεν τους δίνουμε; λαλήσαμε εντελώς;
ψόφησα στα γέλια
επιστολογραφικό ρομάν
"η ποδηλάτισσα κι ο μπάτσος" (φρίκη)

Ανώνυμος είπε...

Μανίτσα καλησπέρα... Όχι μόνο ρομάν (αυτό το αποτέτοιο, καταλαβαίνεις ρε) αλλά και ότι άλλο θέλεις από μένα.
Φιλιά
ο Μπάτσος σου (σσσ)