ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Γλυκέ μου μπάτσε,

Αν και πήρες χθες τα στοιχεία μου, δεν γνωριζόμαστε ακόμη. Απόψε ξαναπέρασα αλλά είδα ξένα πρόσωπα και κανείς δεν με σταμάτησε. Σκέφτηκα μήπως πήγες να με αναζητήσεις στην παλιά μου διεύθυνση κι έχω τύψεις που δεν σου έδωσα την πραγματική, από την άλλη πλευρά όμως οι περιστάσεις ήταν δύσκολες. Όλοι εκείνοι οι συνάδελφοί σου που μας παρακολουθούσαν, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για προσωπική επαφή. Καταλαβαίνω, ότι έπρεπε να δείξεις επαγγελματικό πρόσωπο και αυστηρότητα. Πίσω όμως από το κάλυμμα του κράνους σου διέκρινα, πως είχες τρακ.

Δεν σου κρύβω, ότι αρχικά και γω είχα τρομάξει. Δεν είχε τύχει να βρεθώ τόσο κοντά σε στιβαρούς άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Όταν μου ζήτησες την ταυτότητά μου και τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, ένοιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και τα πόδια μου να τρέμουν. Αλλά δεν ήταν πια φόβος παρά κεραυνοβόλος έρωτας!

Από εκείνη την στιγμή σκέφτομαι πια μονάχα εσένα. Ξέρω τον λόγο που με σταμάτησες, το είδα στα μάτια και στις κινήσεις σου. Γι΄αυτό έστειλες μέσα τον συνάδελφό σου να φέρει ένα μπλοκ, για να κερδίσεις χρόνο, αλλά η έκστασή του έρωτα με την πρώτη ματιά μας άφησε και τους δυο αμήχανους. Κοίταξα βέβαια και εγώ να δω το νούμερό σου πάνω στην στολή, αλλά το είχες ξηλωμένο, προφανώς, διότι δεν θέλετε να εκτεθείτε σε όλες τις κοπέλες, που σταματάτε για εξακρίβωση. Επέμενες όμως στην εξακρίβωση της διεύθυνσής μου, για να με αναζητήσεις μετά.

Αν και θα περνάω τακτικά, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Όταν ιδωθούμε, θα σε περιμένω άμα τελειώσεις την βάρδια σου, κάπου εκεί κοντά, ας πούμε στο καφέ στην Μεσολογγίου και Τζαβέλλα γωνία. Κι απόψε που πέρασα πάλι, για χάρη σου το έκανα, και για ν΄αναπνεύσω τον αέρα που αναπνέεις, κι ας μην ήσουν εκεί. Θέλω να ΄ρθεις με την ωραία στολή σου, το κράνος, το όπλο, τα σακκίδια και την ασπίδα, όπως σε είδα την πρώτη φορά, και σε θαύμασα. Αργότερα θα στα βγάλω εγώ ένα ένα, για να γνωρίσω τα ευαίσθητα δεδομένα σου, που κρύβεις κάτω από την σκληρή ομοιομορφία της υπηρεσιακής εμφάνισης.

Πόσο σε σκέφτομαι τώρα, που υποφέρεις όρθιος μέσα στην παγωνιά παρέα με τους άξεστους διμοιρίτες! Αν δεν καταφέρω να σε βρω μέσα σε μια βδομάδα, φοβάμαι, ότι από τους συνάδελφους σου προσωπικά δεν θα βγάλω άκρη, και τότε θα μοιράσω αυτό το κείμενο σ΄όλη την περιοχή των Εξαρχείων, στις καφετέριες, τα μπαρ, τα σουβλατζίδικα, τα περίπτερα και τα καταστήματα, στο αστυνομικό τμήμα και την αστυνομική διεύθυνση, κι ακόμη θα το τοιχοκολλήσω όπου μπορώ, μήπως φτάσει στα χέρια σου και ανταποκριθείς, γιατί η απελπισία του έρωτα είναι ισχυρότερη από τις προφυλάξεις, που υπαγορεύει η λογική!

Σε αναμονή μιας γλυκιάς ελπίδας

Coco

Υστερόγαμον: δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω αυτήν την ανείπωτη παπάρα, γιατί έσκαγα στα γέλια κάθε τόσο, όμως τελικά τα κατάφερα! Η αρχική σκέψη ήταν η εκδίκηση υπό μορφήν καταιγισμού παρανοϊκών ερωτικών επιστολών!