ΚΟΥΜΠΑΚΙΑ

Πριν λίγο ανακάλυψα ότι έσπασε το κουμπί της κίτρινης βερμούδας μου! Ζαλίζομαι στη σκέψη ότι πρέπει να βρω ένα κατιτίς να το αντικαταστήσω, μην πέσει το βρακί! Ευτυχώς υπάρχει κορδονάκι! Όλη τη βδομάδα τρεχάλα, βάζω ό, τι βρω μπροστά μου, να ψάχνω τώρα και για κόπιτσα; Άλυτο πρόβλημα!

Η αλήθεια είναι, ότι το ποστ το γράφει το φάντασμά μου για μένα! Έχω εξαντληθεί, κι ελπίζω η επόμενη εβδομάδα να μην έχει τόσες ηλίθιες ατυχίες, όσες με βρήκαν τις τελευταίες δύο. Η πιο πρόσφατη βλακεία είναι, ότι έψαχνα από το μεσημέρι μέχρι πριν λίγο επειγόντως ένα e-book, για λόγους δουλειάς, το οποίο χάθηκε μαζί μ΄όλα τ΄αρχεία του υπολογιστή στο φορμάτ εξαιτίας του ιού. Ευτυχώς η Sulpice, που ήξερε το θέμα μου, βρήκε το site και με διαφώτισε, γιατί πια εγώ ούτε την τύφλα μου δεν βλέπω. Επίσης μού έδωσε χθες και κάποια προγράμματα που είχα χάσει, και υποθέτω ότι τώρα μπορώ ν΄ανταπεξέλθω. Πέντε προγράμματα που είχα δοκιμάσει πιο πριν, δεν απέδιδαν, για ζοφερούς άγνωστους ηλεκτρονικούς λόγους. Το άλλο καλό νέο είναι ότι μετά από δύο απίστευτα ξενύχτια εξαιτίας λάθος κωδικού, που μου είχαν δώσει, έχω και ασύρματη σύνδεση!

Όλα καλά, επομένως, αλλά χρειάζομαι ένα spa! Κι ένα κλειδί 12αρι μάλλον γιατί λάσκαρε η καινούρια σέλα και τρίζει σαν το Χάρο. Μα τί κωλόδρομοι είναι αυτοί, και τους είχα ξεχάσει; Τρύπες, λακκούβες, μνήματα, χαράδρες, τούμπες, φλούμπες, χαλικόχωμα, στραβοχυμένη και ξεγδαρμένη άσφαλτος, κι από πάνω να κολλάει στην κυκλοφορία ως και το ποδήλατο! Το οποίον πλέον μετά από την ολιγοήμερη δοκιμή στην κανονική αστική κυκλοφορία έχει γίνει κουδουνίστρα. Όλο κάτι λασκάρει, τα λάστιχα πέφτουν, θόρυβοι κλιν κλον ακούγονται, τριξίματα και σκουξίματα, πάει το κακόμοιρο, σ΄ένα μήνα θα θέλω άλλο!

Οι καημένες οι ξένες εταιρίες, δεν ξέρουν! Προτείνουν στα σχετικά sites ποδήλατα πόλης πολύ, πως να το πω, κομψά, κυρίες! Ενώ εδώ χρειάζεται κάτι μεταξύ τρακτέρ και οδοστρωτήρα για να κυκλοφορήσεις. Πάρε ένα ποδήλατο! Αν ζήσεις, δεν θα το μετανοιώσεις, είπε ο Mάρκος (Twain)!