ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

ΤΟ ΜΠΛΕ

Επειδή στους μούλτιπλεξ κινηματογράφους μ΄αρέσουν μόνο οι καραμελωμένες πιπόκας, χώρια ότι παντού  παίζουν αυτόν τον καιρό τα Σμουρφς, Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω, αποφάσισα να μετατοπιστώ εντός του μπλου κάνοντας ένα ποιοτικό βήμα στη ζωή μου, λοιπόν κάθησα σπίτι μου μη αναπαυτικά, γιατί δεν έχω καναπέ και γιατί η τέχνη θέλει θυσίες κι άρχισα να βλέπω το Μπλου του Κισλόφσκι.  

Το αυτοκίνητο τρέχει και μέχρι να καρφωθεί στο δέντρο παίζει μια παράξενη μουσική που προκαλεί μια αίσθηση ονειρικής έντασης.  Στην επόμενη σκηνή η μουσική αλλάζει, αλλά μαζί υπάρχουν κάποιοι διάλογοι. Μμμ, σκέφτομαι, μήπως θέλει να δημιουργήσει μια εντύπωση, ας πούμε η μουσική θα σβήσει αργά και η ηρωίδα θα συνειδητοποιήσει την οδυνηρή πραγματικότητα; 

Η μουσική δεν έσβηνε. Η ηρωίς κατεβάζει ένα τζάμι του νοσοκομείου και κάτι χάπια.  Η μουσική αγρίευε.  Κάτι δραματικό θέλει να τονίσει ο ποιητής.  Η μουσική σταμάτησε κι όλα έγιναν μπλου. Ακολούθησε μια διαφήμιση. Ευτυχώς, αλλιώς ήμουν ικανή να συνειδητοποιήσω στο τέλος της τριλογίας,  ότι άκουγα παράλληλα έναν ραδιοφωνικό σταθμό.  


ΤΟ ΑΣΠΡΟ

Ίσως δεν δεν έπρεπε να μεταπηδήσω τόσο απερίσκεπτα από τα μεξικάνικα με πολωνικούς υπότιτλους στην πολωνογαλλική  διανόηση χωρίς υπότιτλους αλλά και τί μ΄αυτό αφού συμβαίνει παράλληλα να διαβάζω  τον Φουέντες ανάκατα, όχι ότι το έκανα επίτηδες αλλά μια μέρα μετά ανακάλυψα ότι το βιβλίο ήταν κακέκτυπο και μερικές σελίδες του επομένου κεφαλαίου είχαν μετατεθεί στο προηγούμενο, μ΄ αποτέλεσμα να μεταφέρομαι από ένα έξαλλο πάρτι στο Μέξικο Σίτυ αίφνης στην ενδοχώρα με τις γεροντοκόρες θείες  κι έπειτα πάλι ξαφνικά σε μια περιοχή με τρώγλες, το θέμα ήταν ότι συνεχίζονταν καλά οι προτάσεις κι ας ήταν οι σελίδες μπερδεμένες, χώρια που νύσταζα κι έβγαζα παραπάνω νόημα. Μάλιστα υπήρχε κι  ένα τρένο που έτρεχε και μετά μια άσπρη ξέξασπρη σελίδα.


 ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Το πρωί με ξύπνησε πάλι η βουβουζέλα.  Δεν καταλάβαινα τί είναι αυτός ο φριχτός επαναλαμβανόμενος θόρυβος, δεν ήξερα που ήμουν, ποια ήμουν, αλλά ταραατατά, ναι, είμαι στην Βραζιλία κι αυτή είναι η καταραμένη βουβουζέλα, καφές, τί θα κάναμε χωρίς τον καφέ, πάντως δεν θα άνοιγε το μάτι να δούμε το θέαμα, πώς παίζουν ποδόσφαιρο οι βραζιλιάνοι με το ένα παπούτσι, το άλλο το βγάζουν για να κλοτσάνε καλύτερα.

Στάθηκα λίγο στον ήλιο κι έγινα κόκκινη.   Το βράδυ περιμένοντας τους ποδηλάτες ψόφησα στο κρύο. Τα μαύρα μεσάνυχτα πέρασα από μια φημισμένη καντίνα, βάλε απ΄ όλα, και κόκκινο πιπέρι, ναι, ήταν κι ένας ποδηλάτης λιώμα απ΄την προπόνηση για το "Εκτός Ορίων" κι ένας τύπος που σέρβιρε ιστορίες από το Μεξικό,  όλο έπεφτε σε γιορτές με σκελετούς και τέτοια.  Κι εγώ θυμήθηκα τον  Μάρκο Πόλο, που με ρωτάει τί θα πει "όλα μαζί κανονικά", τό΄χει ακούσει από την μάνα του, που  τ΄ άκουσε είκοσι χρόνια πριν, ποιος ξέρει από ποιον έλληνα στο Κάμπου Βέρτζι.

8 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τι θα κάναμε χωρίς καφέ; Έλα ντε, και αυτό είναι το πρώτο κείμενο που διάβασα από blogs, με τη πρώτη γουλιά του καφέ.. όχι για να ξέρεις! :)

agrampelli είπε...

ρόμπα την έκανες την τριλογία κοπελιά!
θα πάθει μιαν αντράλα ο Κριστόφ στα σίγουρα:)))

Sulpice είπε...

M'αρέσει ο τρόπος που τα συνειδητοποιήσες.... Έτσι, έτσι τέτοια πράγματα θέλει η τέχνη.... και ο βραζιλιάνος την βουβουζέλα του!

Coco είπε...

@ Roadartist: θα πίναμε τσάι και θα σφίγγαμε!

@ agrampelli: ήταν μια αυτόματη μηντιομεταμοδέρνα σύλληψη
(να δεις τί σού ΄χω και για την τριπλή ζωή της Μόνικα!)

@ Sulpice: αυτή τη βουβουζέλα προσπαθώ να την μετουσιώσω σε όνειρο (και τέχνη) αλλά δεν μού έχει πετύχει ακόμα

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Λοιπόν εγώ να δεις τι έπαθα... διαβάζω την μεταμοντέρνα σου ανάλυση και ακούω την Παπαρήγα να μιλά στο δελτίο ειδήσεων. Αυτό κι αν είναι μετα-παρα-νοϊκό ...

Φιλιά ... φτάνουν ως εκεί;

ΥΓ... σ' ευχαριστώ που ήρθες, με έβγαλες από το καβούκι μου και έκανα μια ωραία μπλογκότσαρκα μετά από αιώνες... (Roadartist σου έρχομαι)

Coco είπε...

@ Ελένη Λιντζαροπούλου: ιδεώδες! το καλτ αυτό σάουντρακ προσφέρει την δυναμική που έλειπε από την ανάρτησή μου για μια πούρα αντίληψη της τέταρτης διάστασης!

χαίρομαι...

beijinhos!

koulpa είπε...

xaxaxa ονειρικό.. νομίζω υπήρξα περιγραφικότατος για κάποιον που δε θυάται όνειρα.. :) :)
καλησπερούδιααα :) :)

koptoraptou είπε...

Κισλόφσκι; Παντα γενναία! Νάις το σι γιου, αγκέν!