ΗΛΕΚΤΡΟΒΟΛΤ

Τελικά φαίνεται πως η έμμεση έκθεσή μου στην επίδραση του μυστήριου μηχανήματος (βλ. ανάρτηση με τίτλο Ακτίνες Ψι) με εφοδίασε με ηλεκτρομαγνητική ενέργεια! Βέβαια δεν το κατάλαβα αμέσως, γιατί προφανώς μεγάλο μέρος της ενέργειας αυτής μετατρεπόταν σε ποδηλατική κίνηση. Όταν όμως σταματάω το πετάλι, είτε σε φανάρι είτε για να κάνω τίποτε ψώνια, αδέσποτες ηλεκτρικές εκκενώσεις δημιουργούν μια σύγχιση στο ανδρικό φύλο!

Κι επειδή έχω πει αρκετά για γέρους, ας εστιάσω στους νέους. Στην Σόλωνος μεσημέρι, ο κακός χαμός. Κατηφορίζω, ξεφεύγω από κάτι ταξί και στέκομαι στο φανάρι. Μέσα στη βοή ακούω έναν να φωνάζει, αφότου είχε περάσει την διάβαση, γυρίζω να κοιτάξω, έλεγε, Με παιαιίρνεις στο ποδήλατοοοο; Του κάνω με το χέρι και το κεφάλι νόημα, Ναι, στον ώμο! Τι;; Αααα, στους ώμους! Και κατόπιν κατηφορίζει λίγο, στέκεται πάλι, αφήνει ένα πακετάκι που κρατούσε, λυγίζει τα γόνατα, προφίλ σε μένα και χτυπάει με τα χέρια τα πόδια του: Στους ώμους, εε;; Εγώ στα ποδαράκια!! Του ξανακάνω ένα νόημα τύπου, αμέ, έλα, και κάηκες, ο κόσμος χάζευε, ανοίγει το φανάρι, κείνος είχε πάει παρακάτω, οπότε ακούω, σουούζες κααάνεις; Από πέρα του έκανα μια κίνηση με το χέρι στιλ απογείωση και εξαφανίστηκα στους καπνούς και τη σκόνη.

Κατέβηκα απ΄το ποδήλατο και μπήκα σ΄ένα κατάστημα με ηλεκτρονικά για κάτι που τελικά δεν βρήκα εκεί. Μου λέει ένας νεαρός, τι έγινε δεν βρήκατε; Όχι, γιατί έτσι κι έτσι. Μου λέει να ψάξω κάπου αλλού στην Αθήνα, και με ρωτάει αν θέλω τίποτε άλλο. Θυμήθηκα κάτι και τον ρωτάω. Χμ, μου κάνει, σαν υπάλληλος δεν μπορώ να σ΄απαντήσω, γιατί υπάρχει και μια πιθανότητα να μην δουλέψει. Σταματάει λίγο, με κοιτάει, αποφασίζει και λέει πιο χαλαρά: Όμως σαν Γιάννης μπορώ να σου πω! Αχά, εμένα με λένε Κοκό! Δηλαδή οι drivers δεν είναι εγκατεστημένοι; Όχι, αλλά μπορείς να τους κατεβάσεις από το internet. Θα τους δεχτεί; Μμμ, όχι αν δεν είναι open source! Εντάξει, δεν είναι όλα τούτα δω open source; Ε, ναι, και τα τρία! Ευχαριστώ πολύ!

Δεύτερη στάση σ΄ένα μαγαζί με ρούχα. Αφήνω το ποδήλατο απέξω. Έχετε αντιανεμικά; Έχουμε, επάνω! Ο νεαρός λέει στην κυρία στο ταμείο να προσέχει το όχημα. Ανεβαίνουμε πάνω, του λέω θέλω ένα σκέτο χωρίς επένδυση, βγάζει δυο τρία να τα δοκιμάσω, πλησιάζουν τα χέρια μας, τσικ τσακ, πετάγεται ο νεαρός πίσω. Ηλεκτριζόμασταν συνεχώς από την επαφή με τα νάυλον και στο τέλος τα δάχτυλά μας πονούσανε. Εντωμεταξύ λέγαμε διάφορα, εκείνος έπαιζε ποδόσφαιρο αλλά δεν ήξερε τη διαφορά ενός ποδοσφαιρικού από ένα ποδηλατικό μπουφάν, πού και αν έχουν φερμουάρ ή τσέπες ή τρύπες, το ψάχναμε το θέμα, με ρωτάει πόσο χρονών είμαι, του λέω τα διπλά του χρόνια, παθαίνει σοκ. Γιατί του λέω, εσύ πόσο είσαι; Μου λέει, πόσο με κάνεις, εικοσιπέντε, απαντάω στην τύχη. Ωωωω! Τι έγινε; Δεκαεφτά! Αααα! Για βγάλε το μαλλί από τη μέση (είχε δυο τσουλούφια μακριά). Τραβάει το μαλλί, τον εξετάζω, το γένι! του λέω, αυτό είναι! (είχε ένα αραιό γένι). Γιατί, ρώτησε ψαύοντας το γένι, δε μου πάει; Καλά, κράτα το, κι άμα γίνεις εικοσιπέντε, ξύρισέ το!

Έπειτα, μου έδειξε ένα μπουφάν με πράσινες και άσπρες ρίγες, αλλά δεν μου έκανε, αν και ό, τι έπρεπε για βάζελο. Εκστασιάζεται με τη βαζελίνη, αλλά τα τσουλούφια έπεφταν μαραμένα λόγω αβυσσαλέου ηλικιακού χάσματος. Τελικά πήρα ένα άσπρο αντιανεμικό με πορτοκαλί δίχτυ απομέσα, μου λέει είναι για skate και snowboard. Πφ, για ποδήλατο δεν κάνει; Αλλά skate; ρωτάει και κοιτάει τα παπούτσια μου. Ε, του λέω παλιά είχα δοκιμάσει λίγο skate, όμως ούτε κόλπα ούτε τίποτα δεν υπήρχε. Έπαιζα κυρίως μπάσκετ, πριν γίνει της μόδας και πριν γεννηθείς!! Κατεβαίνουμε κάτω, οι ηλεκτρικές εκκενώσεις συνεχίζονταν, ηλεκτροβόλησα και την κυρία του ταμείου, ο νεαρός μου έκανε μια καλή έκπτωση, πλήρωσα κάτι λιγότερο από το άθροισμα των ηλικιών μας κι έβγαλα και κάρτα μέλους!