ΑΛΦΑΔΟΛΑΣΤΙΧΟ

Υπάρχει ένας δρόμος ρημαδιασμένος, που εγώ τον ονομάζω Αχελώο, γιατί φιδοστριφογυρίζει μεταμορφούμενος και επικίνδυνος, πότε στενός και διπλής κατεύθυνσης, πότε φαρδύς και μονής κυκλοφορίας, ανηφόρα και κατηφόρα και πάλι ανηφοροκατηφόρα, περνάει από τρίστρατα και δέλτα, γκαράζ, φούρνους, χωράφια, πλατείες, γυμναστήρια και καφενεία, και καταλήγει σ΄έναν τοίχο με γκράφιτι και ανακοινώσεις ενός τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, που συνήθως καλεί σε γιορτές με βιολιά και κλαρίνα.

Προς το τέλος αυτού του δρόμου απόψε, στον οποίο πάντα προσέχω ιδιαιτέρως, γιατί έχει και ελλειπή φωτισμό, σαμάρια, λακκούβες, χαντάκια και νερά που τρέχουν μονίμως ξέρω γω από πού, κατηφόριζα, κι ακούω ένα επίμονο κορνάρισμα από δεξιά, απ΄όπου πιο πάνω υπάρχει ένα στενάκι, σε αρκετή απόσταση, κοιτάζω, ερχόταν ένα άσπρο αυτοκίνητο, ο τύπος θίχτηκε που πέρασα, τελοσπάντων παρακάτω σ΄ένα φροντιστήριο μπροστά, σταματάει να πάρει το γιο του, σταματάω και γω, του κάνω νόημα, ανοίγει το παράθυρο, μου λέει θυμωμένα, είχε στοπ εκεί! Δεν το είδα, λάθος μου, φεύγω.

Γιατί δεν έκανα θέμα; Διότι δεν είχα χρόνο για αντιπαραθέσεις αλλά ούτε και όρεξη εκείνη τη στιγμή. Ο τύπος μου φάνηκε υπερβολικά φοβιτσιάρης και εύθικτος. Πράγματι έχει ένα στοπ εκεί αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι έπρεπε να σταματήσω. Πρώτον το σήμα δεν φαίνεται. Είναι σκοτεινά. Δεύτερον, αυτός που κατεβαίνει από παράδρομο οφείλει να σταματήσει, αλλά παραδόξως το στοπ υπάρχει στον κεντρικό, διότι απ΄τον παράδρομο έρχεται το λεωφορείο! Έπειτα εγώ είχα κοιτάξει, και δεν υπήρχε λόγος να σταματήσω, ούτε μπροστά του πετάχτηκα, και να γκάζωνε δεν με έφτανε. Με λίγα λόγια πριν περάσω έκανα έλεγχο, γιατί παρακάτω έχει κι ένα χωματόδρομο απ΄όπου εμφανίζονται τζιπ. Κι ακόμη, κάτι που μάλλον έπρεπε να του πω, είναι ότι ο ποδηλάτης έχει προτεραιότητα.

Αυτό το τελευταίο, μου το επεσήμανε ένας που έχει δουλέψει στη Γερμανία, αλλά του είπα, ότι αν βασιζόμουν στην προτεραιότητα του ποδηλάτη, δεν θα ήμουν ζωντανή να μιλάμε. Τώρα μάλιστα, που το ξανασκέφτομαι ο τύπος είχε πρόβλημα, που είδε ποδήλατο μπροστά του, γιατί όταν εγώ πέρασα εκείνος δεν είχε φτάσει ούτε στη δική του διασταύρωση, η οποία λόγω κλίσης του κεντρικού δρόμου βρίσκεται σε απόσταση από την κεντρική ροή. Αγχώθηκε μακρόθεν; Κι έπειτα, μήπως κι εκείνος δεν έκοψε ταχύτητα να δει, αν ερχόταν καμιά νταλίκα; Έκοψε! Αλλά φαίνεται, αντί για νταλίκα του τη βγήκε ποδήλατο και θύμωσε!

Το βασικό μου θέμα όμως είναι τι πάθανε οι γερμανοί στο Βενιζέλο. Διότι η κουβέντα, που άρχισε από τον δρόμο κατέληξε σε μια ιστορία περί αλφαδιάσματος. Οι γερμανοί μηχανικοί είχαν ισιώσει και μετρήσει μια έκταση, στην οποία έπρεπε να περαστεί αποκάτω αποχετευτικό σύστημα σε σχήμα αρχαιοελληνικού μαιάνδρου, αλλά όταν ο έλληνας μάστορας έκανε προσωπικές μετρήσεις με το αλφαδολάστιχο βρήκε μια ανεπίτρεπτη κλίση 45 πόντων, την οποία δεν παραδεχόταν ο γερμανός. Σιγά τ΄αλφαδολάστιχο! Εδώ χρησιμοποιούμε προηγμένα μέσα! Ο μάστορας επιστράτευσε τον υδραυλικό - διερμηνέα.

Πες σ΄αυτόν τον μαλάκα να μην επιμένει, υπάρχει κλίση και πρέπει να διορθωθεί.

Nein, unmoeglich!

Nein στα μούτρα του, να το ξανακοιτάξει!

Τελοσπάντων, έγιναν πάλι μετρήσεις με τα λέιζερ, η κλίση επιβεβαιώθηκε και επικράτησε πανικός. Μηχανικοί ανακλήθηκαν αμέσως και ανέλαβαν άλλοι που κατέφτασαν εσπευσμένα εκ Γερμανίας να σιώσουν την κλίση και να περαστούν σωστά τα λούκια! Όταν λοιπόν θα επισκέπτεστε τις τουαλέτες του αεροδρομίου, να γνωρίζετε ότι η μελέτη και κατασκευή του αποχετευτικού συστήματος σώθηκε χάρις στην παλιά καλή αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων!