COZY IN MY MIND!

Δεν μπαίνω συχνά σε καταστήματα. Βαριέμαι να κατεβώ απ΄το ποδήλατο. Όμως, τις προάλλες έψαχνα ένα ζαχαροπλαστείο να πάρω γλυκά. Κι επειδή βιαζόμουν, κοντοστάθηκα λίγο, πάνω στο ποδήλατο πάντα και διαλογιζόμουν. Βλέπω ωστόσο να κατεβαίνει από ένα ταξί μια κυρία περιποιημένη. Γούνες, τσάντα, μαλλί, γυαλί, τακούνι, κι απ΄τις κινήσεις της υπέθεσα, ότι προφανώς γνώριζε την περιοχή. Δεν ήταν βιαστική, δεν είχε ξινό ύφος, χάζευε μπροστά στο περίπτερο, την πλευρίζω, συγγνώμη, της λέω, γνωρίζετε κανένα καλό ζαχαροπλαστείο εδώ κοντά; Μετά το πρώτο ξάφνιασμα μου σύστησε δύο ζαχαροπλαστεία, και πρόσθεσε, ότι το ένα έχει και τραπεζάκια έξω. Όχι, καλέ, της λέω δεν θέλω να καθίσω, γλυκά της προκοπής θέλω να πάρω. Α, τότε μου λέει, έχει πιο κάτω ένα της κολάσεως! Την ευχαρίστησα, τράβηξα την κατηφόρα κι έφτασα στην κόλαση.

Δεν ήταν ακριβώς η κόλαση αλλά ο προθάλαμός της. Όλοι οι πειρασμοί μαζεμένοι και προκλητικά εκτεθειμένοι! Σοκολάτες! Σ΄όλα τα χρώματα και τα σχήματα, κι ακόμη τούρτες και τρουφάκια, και δεν ξέρω τι άλλο, ζαλίζομαι, βάλτε μου απ΄όλα ανεξαιρέτως σ΄ ένα μεγάλο κουτί, κι εγώ πήρα μια φοβερή σοκολάτα με πορτοκάλι και την περιποιήθηκα επιτόπου. Αυτό θα πει να πετύχεις να ρωτήσεις τον κατάλληλο άνθρωπο!

Άλλοτε πάλι κάνω απρόσμενα ψώνια. Είχα το ποδήλατο στα χέρια και προχωρούσα πάνω στο πεζοδρόμιο μέχρι να σκεφτώ προς τα πού θα πάω, αναλόγως με το τι θ΄αποφάσιζα να κάνω. Αλλά δίπλα στο πεζοδρόμιο δεν ήταν μόνο τοίχος, ήταν και βιτρίνες! Βλέπω σε μια βιτρίνα ένα μπλουζάκι αμάνικο βελούδινο, μοβ της υπνώσεως! Και υπνωτίστηκα! Όμως το μαγαζί πουλούσε βασικά ανδρικά σλιπάκια! Τι θα ψώνιζα από κει μέσα; Σώβρακα; Και το μοβ μπλουζάκι; Δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι το θέμα. Αφήνω το ποδήλατο απέξω και μπαίνω.

Γεια σας, λέω χαριτωμένα -με το κράνος στο κεφάλι- σε τρεις νεαρούς χαριτωμένους. Ο ένας ήταν ο καταστηματάρχης, οι άλλοι δυο ψωνίζανε. Αχ, καλησπέρα, μου απαντάνε. Βγάζω το κράνος και το ακουμπάω, χαριτωμένα πάντα σ΄ένα πάγκο, και κοιτάζω γύρω γύρω να δω τι έχει. Ωραία, είχε μπλουζάκια, φορμίτσες, και σλιπάκια! Εξαιρώ τα σλιπάκια, ομολογουμένως σε ωραία ποικιλία, να τό΄χουμε υπόψιν μας για δωράκια ουσίας, και αρχίζω από τις φόρμες. Παθαίνω ζημιά με μια γκρι ασημί βελούδινη, δεν υπάρχει αυτό το χρώμα σε medium, μου λέει ο νεαρός, μόνο large, όχι, όχι, αυτή μ΄αρέσει, σε καταλαβαίνω, σε αισθάνομαι, συμπάσχω, αλλά θα σου είναι λίγο buggy, δεν θες να την δοκιμάσεις, όχι, γιατί αν δεν μου κάνει δεν θα τ΄αντέξω, αλλά νομίζω, ότι θα έρχεται ακριβώς!

Εντωμεταξύ έκανα πλάκα με τους δυο άλλους, ότι θα πάρω ένα μπλουζάκι με κάτι κοιλιακούς ζωγραφισμένους απάνω κι ένα άλλο τρυπητό, κι είχαμε ξεραθεί στα γέλια. Ρώτησα κατόπιν για το βελουτέ μπλουζάκι, εξηγώντας ότι αυτή η χνουδωτή ποιότητα είναι το φετίχ μου, αχ ναι, είναι so cozy, μου χαϊδεύτηκε, αλλά δυστυχώς, το μοβ ήταν μεγάλο και πήρα ένα πορτοκαλί, να παρηγορηθώ. Όπως και δύο φανελάκια ελαστικά, πολύ μαλακά, σαν να μη φοράς τίποτα, ένα κίτρινο κι ένα μοβ, είναι stretch, μου λέει, πάρε το large. Κι ακόμη μια φόρμα μαύρη στενή σαν κολάν.

Υπέροχα. Και μου τα συσκευάζει όλα σε κάτι κουτάκια με άντρες απέξω! Ε, του λέω, ορίστε, αντί να ψωνίζω από αθλητικά, θα έρχομαι εδώ, γιατί έχω κι ένα πρόβλημα με τα γυναικεία νούμερα, όλα κοντά μου έρχονται και στενά, χέρια, πόδια, πλάτες, βρε τι πάθαμε, το μόνο γυναικείο πάνω μου θα είναι τ΄άρωμά μου; και γελάμε. Αλλά πάνω που μου ανέπτυσε την εμπειρία του σχετικά με τα μεγέθη πουκαμίσων και τζιν, ξεφεύγει ξαφνικά και στέλνει τρία τέσσερα ζωηρά φιλάκια απέξω. Γυρίζω, αχ, ήρθε η αγάπη μου, ήρθε ο έρωτάς μου, αναφωνούσε. Ο έρωτας κι η αγάπη του ήταν μια κοπέλα με σαρωτική παρουσία και μεγάλο κυβισμό, που μπήκε μέσα με αέρα, που συνεπήρε τα σλιπάκια απ΄τις κρεμάστρες! Όου!

Υστερόγαμον: Η φόρμα εφαρμόζει τέλεια, ούτε φαρδιά, ούτε μακριά, ούτε τίποτα! So cozy!

Τι σύμπτωση, τώρα ακούω το τραγούδι του τίτλου στο ράδιο!