ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ

Ορίστε η απόδειξη, ότι το ένα ποδήλατο φέρνει το άλλο! Όταν βγήκα από την εκποίηση βιβλίου, το ποδηλατάκι μου είχε παρέα, το δικό μου είναι φυσικά το κόκκινο και δύο άλλα, ίδιου τύπου MTB αλλά με χοντρά λάστιχα, ένα μαύρο κι ένα ασημί, είχαν προστεθεί στον χώρο μη προβλεπόμενης ποδηλατικής στάθμευσης!

Μια καταπληκτική εικόνα λίγο πιο πέρα από τα ποδήλατα, δεν μπορούσα να την φωτογραφίσω, έναν αφρικανό, ντυμένο στα λευκά, άσπρο πουκάμισο, παντελόνι και παπούτσια, καθόταν σ΄ένα καγκελάκι και διάβαζε δίπλα στην άσπρη τέντα ένα βιβλίο, και ξεχώριζαν το κεφάλι του και τα χέρια του σοκολατί. Μέσα στην Κλαυθμώνος παρουσίαζε ένα θέαμα βιβλιοφιλικής κομψότητας!

Στο ποδήλατο πάνω δεν έχω κοντέρ. Είχα πάρει ένα κάποτε αλλά το τοποθέτησα και μετά το ξήλωσα. Δεν είναι για τέτοια το ποδήλατό μου, το οποίο κάτι σπόροι χθες χαρακτήρισαν "άγριο". Όμως ένας μηχανόβιος με μέτρησε με την Χάρλει, κι όταν με ξανάδε, μού είπε σε μια συζήτηση περί ταχύτητας, ότι πήγαινα σε ίσιο δρόμο χαλαρά με σαράντα, και δεν τον πίστευα. Δηλαδή σε κατηφόρα, που δεν ανοίγομαι κιόλας, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξεπετιέται, γάτα, σκύλος ή γριά με καρότσι, με πόσο πάω; Αυτές είναι οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες του ποδηλάτου!

Διαπίστωσα πάντως, ότι συγκεκριμένες διαδρομές τις καλύπτω στην ίδια ώρα περίπου, είτε με άδειο δρόμο είτε με μέτρια κίνηση, αλλά φυσικά όταν ο δρόμος είναι ανοιχτός το χαίρομαι ασύγκριτα περισσότερο, γιατί δεν έχει καυσαέρια, δεν χρειάζονται τόσοι ελιγμοί, υπάρχει ησυχία και δεν νιώθω την απόσταση, φτάνω στον προορισμό μου με πιο καθαρό κεφάλι.

Φεύγω, γιατί πιάστηκα! Καλημέρα σας!