ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΘΟΥΜΕΝΟΥ

Καλώς το νέον έτος! Κλαίω απ΄τη χαρά μου! Μαντήλια και μαντηλάκια. Γιάννη μου το μαντίλι σου. Φέρτο γρήγορα, γιατί δε βλέπω μπροστά μου, τρέχει το δάκρυ κορόμηλο, πάω κολλάω πάνω σ΄ένα μηχανάκι, κλαίει ο γέρος πάνω στο μηχανάκι, κλαίει ο μανάβης στη γωνία, κλαίει ο ανθοπώλης, κλαίνε κάποιοι που τρέχουνε, δικηγόροι θα΄ναι, αφού τρέχουνε, κλαίει η κινέζα με τον κινέζο, και κλάμα η κυρία στη στάση, κλάμα ο γιατρός, κλάμα οι νοσοκόμες, κλάμα ο ρεπόρτερ που΄χασε τη μνήμη της μηχανής, κλάψε με μάνα κλάψε με, του Κίτσου η μάνα.

Αποστραβωθήκαμε. Αφού δεν βλέπω, ας ακούσω. Ακούω ράδιο. Μια αρκούδα λέει, το ΄σκασε, και έδειρε καμπόσους ανύποπτους και μετά εξαφανίστηκε, την ψάχνουνε. Ο χαλκάς μ΄ένα κομμάτι σκοινί πάνω βρέθηκε από έναν οδοκαθαριστή στη συμβολή των οδών Ασκληπιού και Ναυαρίνου. Καιρός με χαμηλές θερμοκρασίες, βροχοπτώσεις, κάμποσα μποφόρ και χιόνια στα ορεινά.

Κάτι προσαγωγές και δύο συλλήψεις. Ποιοι; Γνωστοί άγνωστοι τρομοκράτες με τσεμπέρια. Περάστε από δω παρακαλώ, προτεραιότητα στη γιαγιά! Μα περνάει από δω; Βεβαίως περνάει, και τσουπ, μέσα καταμέσα στο θερμαινόμενο τουριστικό λεωφορείο με τα διχτυωτά, ξενάγηση στ΄ αξιοθέατα της πόλης και καφέ με κουλουράκι στα κεντρικά. Εμένα δε με βάλανε, γιατί είχα το ποδήλατο και δεν χωρούσε. Κρίμα και προσφερόταν δωρεάν.

Πάντως στην πορεία ήτανε ωραία, αν εξαιρέσεις μερικά παράταιρα συνθήματα που ακούστηκαν, Ψωμί, παιδεία, ποδηλασία, Αντίσταση και πάλη, ανέβα στο πετάλι, όμορφα πέρναγες, και κόσμο είχε, μέχρι κι απ΄το Μπαγκλαντές, πού να πέφτει αυτό, και μαζική συμμετοχή, συντεταγμένων με χάρη, διμοιριών ματ, που διαδήλωναν για το γάζωμα ενός παιδιού, συναδέλφου τους, από κάτι πιστολέρο του φαρ ουέστ και για τη Γάζα υπήρχε απευθείας ενημέρωση και οπτικοακουστικό υλικό με τις ομορφιές του τόπου, όλα τα καλά.

Οι γιαγιάδες που απήλαυσαν τον κοινωνικό τουρισμό δήλωσαν κατενθουσιασμένες. Είναι πολύ καλύτερα έτσι, είπαν η μια στην άλλη, να κινείται κανείς, κάνει καλό και στην καρδιά, το είπε ο γιατρός, να περπατάμε, να μην καθόμαστε σπίτι, μην την πάθουμε σαν την καημένη την Πατρούλα, που πάγωσε εκειδά στα καλά του καθουμένου.