MONT TURC

Σας ομιλεί ο βρυκόλακας των Τουρκοβουνίων. Μια κατηραμένη ψυχή, που ξύπνησε μες την άγρια νύχτα, διψασμένη για καφέ. Νόμιζα πως θα ΄ταν τέσσερις, πέντε, όχι, ήταν μόλις δύο και τέταρτο! Το ξενύχτι είναι στη φύση μου, στον οργανισμό μου, στο ντιενέι μου! Το πρωί θα έχω κάτι κόκκινα μάτια ασορτί με το ποδήλατό μου! Να μάθω άλλη φορά να κοιμάμαι πριν τις δώδεκα!

Κάποτε περνούσα απ΄την Πλάκα απόγευμα και ακούω το εξής σχόλιο από δύο εστιάτορες, πάει, πάει, γεμίσαμε μαστούρια! Το σχόλιο αφορούσε στο άτομό μου. Τους κοίταξα με μαύρο υποχθόνιο ύφος να επιβεβαιώσω την άποψή τους, εκείνοι αποσβολώθηκαν κι εγώ διπλώθηκα απ΄τα γέλια στην επόμενη γωνία.

Έβλεπα κάτι ασυνήθιστα όνειρα, ότι έκανα λέει ποδήλατο! Σαν τότε που έπαιζα πολύ σκάκι, και έβλεπα σκακιέρες και συνδυασμούς. Α, τώρα που είπα συνδυασμούς. Δεν ασχολούμαι με τυχερά παιχνίδια, λαχεία, λότο και τα συναφή. Έλα όμως που λόγω πρωτοχρονιάς έλαβα παραγγελίες να πάω να παίξω τζόκερ, κι επειδή δεν είχα ιδέα, έπαιξα τα διπλά, πλήρωσα τα διπλά και κοιτάζοντας τ΄αποτελέσματα ενημέρωσα τους ενδιαφερόμενους, ότι είχαν κερδίσει κάτι πλούτη, καμμιά σαρανταριά ευρώ, τρίχες κέρδισαν δηλαδή, απλώς δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα, δεν πήραν ούτε μισό ευρώ, ούτε λίρα τούρκικη, είχα καταλάβει λάθος και απογοητεύθηκαν. Την άλλη φορά θα προτείνω να τους παίξω προπό, αν και δεν νομίζω να μου ξαναζητήσει κανείς, αμαυρώθηκε η αξιοπιστία μου! Για να εξιλεωθώ τους πήρα κάτι λαχεία και πρότεινα βόλτα στο καζίνο, όπου σε περίπτωση ανάγκης θα βάλω ενέχειρο το υπερηχητικό μου ποδήλατο!

Σαφώς το τυχερό μου νούμερο είναι το δεκατρία! Αλλά λειτουργεί μόνο του, και πάντως όχι στο καζίνο. Είναι ένα ανεξάρτητο νούμερο, έτσι κάπως αναρχοαυτόνομο. Έρχεται από το πουθενά, χτυπάει και φεύγει. Μετά από χρόνια κόπων και ατυχιών το δεκατρία ήρθε δυο φορές μέσα σε τέσσερις μήνες να κλείσει θέματα μια και καλή και να σκορπίσει τα σημαδεμένα φύλλα. Είναι ένα ντόμπρο νούμερο, που πολλοί αποφεύγουν, πράγμα που βγαίνει σε καλό, γιατί καθαρίζει καλά καλά το τοπίο. Κι έπειτα πάντα μπορείς να πιεις καφέ και να συζητήσεις για χίλια θέματα με τον καφετζή, είναι πιο αποδοτικό, ενόσω άλλοι επιμένουν σικέ.

Αυτά περί τυχηρών παιγνίων. Ή εμπαιγνίων. Άκουσα και μια διαφήμιση. Απαντήστε, λέει, στην οικονομική κρίση μ΄ένα βιβλίο! Ίσως τα εκδοτικά να περνάνε κρίση. Αλλά η διαφήμιση είναι ελληνική. Απευθύνεται σε 'Ελληνες! Δεν μπορώ ν΄αρχίσω να γελάω τρανταχτά μέσα στη νύχτα, θα ξυπνήσω κόσμο και θα με δέσουν. Σιγά σιγά, όμως, μη πάρουν τ΄άρματα φωτιά! Αν αφορά σε ανθρώπους, που προτιμούν να μην έχουν βρακί να βάλουν, ως η υποφαινομένη, για να μπορεί ν΄ αγοράζει βιβλία, η διαφήμιση αυτή είναι για γέλια. Αν στοχεύει σε ανθρώπους σκοτωμένους από τα ψώνια, με σακκούλες γύρω γύρω, τον καφέ στη μέση, τρέχουσα συζήτηση για την αγενέστατη πωλήτρια, και με τη σχετική διαφήμιση ως επιστέγασμα από το ραδιόφωνο της καφετέριας, είναι για κλάμματα. Υπάρχει γκρίζα ζώνη; Οι λεγόμενοι αναποφάσιστοι; Θα διαβάσουν υπεύθυνα μετά την προτροπή; Η γη γυρίζει;

Μάλλον είμαι εκτός, εκτός από ψώνιο. Το βιβλίο είναι μόδα (ευπώλητο, όποιο να΄ναι). Το ποδήλατο είναι μόδα (στον κήπο, δίπλα στο μαύρο ρόβερ). Το διάβασμα είναι πασέ. Να προσπερνάς το κολλημένο ρόβερ με το ποδήλατο είναι θράσος. Να διαβάζεις περισσότερα από δύο βιβλία το μήνα, είσαι ύποπτος το λιγότερο για μανιοκατάθλιψη μετά σεξουαλικής ανικανότητας.

Πάω να διαβάσ... σστττ!