ΑΛΛΑΝΤΑΛΛΩΝ

Είναι σίγουρο πως, ό, τι κάνει κανείς την Πρωτοχρονιά, θα το κάνει όλη τη χρονιά; Γιατί τότε με βλέπω να ξενυχτάω ασύστολα, να πίνω αλλαντάλλων, ν΄ακούω μουσική αλλαντάλλων, και να κάνω ποδήλατο με ακροβάτες. Το απομεσήμερο υπολόγισα, ότι οι περισσότεροι είτε λείπουν είτε είναι φουσκωμένοι απ΄το φαΐ και τάραξα τη γειτονιά με μια καταιγίδα μετάλλων, καταχθόνιων ουρλιαχτών και ορυμαγδούς τυμπάνων, τόσο που οι γάτες πετάχτηκαν πάνω κι άρχισαν να κυνηγούν η μια την άλλη. Το κακό κράτησε κάπου μια ώρα, μετά αποφάσισα να βγω με το ποδήλατο.

Η βόλτα ήταν πολύ ρομαντική. Η Αθήνα άδεια κι εγώ αλώνιζα ακούγοντας στο ράδιο τον Ωραίο Γαλάζιο Δούναβη! Το μόνο πρόβλημα, άμα ακούς βαλς πάνω στο ποδήλατο, είναι ότι μπορεί να αρχίσεις να στριφογυρίζεις τρία μπρος ένα πίσω. Αν συνεχίσεις με καμμιά πόλκα, ας πούμε την αστραπών και των βροντών απ΄τη Νυχτερίδα, μπορεί ν΄ανεβείς τον Υμηττό χωρίς να πάρεις είδηση και να δεις την Αθήνα από ψηλά.

Δυστυχώς δεν ακολούθησαν τα ξαδέρφια μου στη βραδυνή έξοδο, ή έστω για καφέ, αφού χτύπησε τις αρραβωνιαστικές τους μια διπλή ατυχία, η μια είχε κρυώσει για τα καλά κι η άλλη είχε πάθει στομαχόπονο εξαιτίας ενός δολοφονικού στιφάδου! Η βραδιά πάντως ήταν δυνατή, κυρίως ανελέητο ροκ, ελληνικά και ξένα, και βράχνιασα να τραγουδάω με την γαϊδουροφωνάρα μου.

Στο γυρισμό κατά τις τέσσερις παρά στην πιάτσα των ταξί στο Σύνταγμα μια γυναίκα με μπλε παλτό και κατακόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια χορού έβριζε τους ταξιτζήδες, ότι θα φωνάξει τους ...πιλότους της Ολυμπιακής να τους περιποιηθούν, ότι θα το κάνει κιόλας αύριο, περιμένετε να δείτε, τσόκαρα! Ευτυχώς δεν πήρα ταξί ούτε αεροπλάνο, παρά το ποδήλατό μου, το οποίο ανταπεξήλθε από κάτι σπασμένα μπουκάλια, όταν βλέπω ν΄ ανεβαίνουν την Αλεξάνδρας τρεις απίστευτοι, για μια στιγμή νόμισα πως ζωντάνεψε ο πίνακας του Νταλί με τον πειρασμό του Αγίου Αντωνίου, κι αλλοπρόσαλλα μακρυπόδαρα όντα έρχονταν καταπάνω μου. Ομολογώ, είχα πιει κρασί, μοχίτο και ουίσκι, αλλά δεν με έπιασε λόγω κρύου (η τροχαία). Πόθεν τούτο; Αποφάσισα να γοητευθώ από το όραμα. Το αφήνω να προσπεράσει, στρίβω και το ακολουθώ.

Πηγαίναμε εφ΄ενός. Ο πρώτος σ΄ένα χαμηλό ποδηλατάκι κάπως πειραγμένο φορούσε ένα πράσινο καπέλο, ο δεύτερος σ΄ένα ψηλότερο ποδήλατο, που ήταν ουσιαστικά ενάμισι ποδήλατο κουβαλούσε στην πλάτη μια τρομπέτα, ο τρίτος σ΄ένα τριπλό σε ύψος ποδήλατο, ευφάνταστη κατασκευή από τρία ποδήλατα, ισορροπούσε στην κορυφή και γω η ουρά πίσω από το τσίρκο. Χαιρετηθήκαμε σε μια στροφή, διέσχισα μια διάβαση και διέκρινα τους οδηγούς στο φανάρι χαζεμένους.