Βρήκα στην κουζίνα ένα βάζο στιγμιαίο εσπρέσσο, ο οποίος απεδείχθη αηδία και ξέμεινε απ΄τον Ιούλιο. Αλλά δεν θα τον πετάξω, θα προσφέρει τις υπηρεσίες του στην τέχνη! Δηλαδή θα αποτελέσει υποκατάστατο μελάνης, ακριβώς όπως υπήρξε υποκατάστατο καφέ! Το πείραμα έκανα πέρυσι στο νησί, όπου εκτός από κάτι μισοξεραμένα γκουάς, με τα οποία δημιούργησα τον εξαίρετο πίνακα με τίτλο "η ομελέτα" και τον κρέμασα στο δωμάτιό μου, χωρίς ν΄αποκαλύψω αρχικά τον εμπνευσμένο καλλιτέχνη, οπότε όλοι κοίταζαν μια τον πίνακα μια εμένα και αναρωτιόντουσαν τί έπαθα και αγόρασα το τερατούργημα, διέθετα λοιπόν μπόλικο κοκκινόχωμα, σκουριασμένα τενεκεδάκια, τούρτες βοδιού, λίγη σινική, κάρβουνα, αβγά και καφέ. Για να μην ξεκινήσω απ΄τα εξτρίμ υλικά, όπως τα του βοδιού - βέβαια άκουσα ότι κάποιος πουλάει αρκετούς πίνακες φιλοτεχνημένους με το ευγενές υλικό - τελοσπάντων σε μια κρίση αυτοέκφρασης βούτηξα ένα πινέλο σε αραιωμένο νεσκαφέ, και κοίταζα γύρω μου τί να φτιάξω. Διάβαζα τότε τη Ζιζί της Κολέτ, το τελευταίο ίσως βιβλίο πριν η Μέδουσα κλείσει ευσχήμως την βιβλιοθήκη για να την χαίρονται οι κατσαρίδες και τα ποντίκια. Το βιβλίο είχε μιαν ασπρόμαυρη φωτογραφία της συγγραφέως, την οποία απέδωσα βιαστικά, και νομίζω την έκανα πιο μακρομούρα. Το αποτέλεσμα ήταν μια άτσαλη ζωγραφιά με απόχρωση σέπιας και ορεκτική μυρωδιά καφέ για ένα χρονικό διάστημα.
24 σχόλια:
μ΄αρέσει το χρώμα, η απόδοση (έστω και μακρομούρα) και το καλύτερο η μυρωδιά του καφέ ... φτάνει μέχρι εδώ!!!!
άσε που μου έδωσες και ιδέες να ξαναπιάσω τα πινέλα, που μου είχε στερέψει η έμπνευση... λέω να ξεκινήσω από το περιεχόμενο του ψυγείου :)
καλημέρα;)
@kastalia: νομίζω ότι με τον καιρό κοκκίνισε, αντίστοιχα όπως το απλό μελάνι, όχι σινική, καταλήγει καφέ. Ψυγείο, ε; Μου έρχεται στο νου παντζαρόζουμο, κεράσι και κρασί για κόκκινο - ροζ, λεμόνι για κρυφά μηνύματα και βέβαια σουπιές και καλαμαροχτάποδα για μαύρο, χαμομήλι για κίτρινο...οικολογική ζωγραφική, χαχα
Αντε καλή αρχή! Περιμένουμε εναγωνίως τις πρώτες δημιουργίες μη πούμε και για το πρώτο vernissage.
Όσον αφορά για τη βιβλιοθήκη, μπορώ να πω ότι συμπάσχω μαζί σου. Βέβαια αυτός ο ταλαιπωρημένος χώρος μπορεί να γίνει επίσης και άντρο κουτσομπολιού υψηλής διανόησης...
Φιλάκια
@Sulpice: Ο Λάβκραφτ είχε γράψει ένα διήγημα για ένα τερατώδες χταπόδι που λυμαινόταν ένα παλιό σπίτι, κι εγώ θα φτιάξω έναν πίνακα με μια γλοιώδη Μέδουσα που θα διαβρώνει την βιβλιοθήκη και τα πέριξ χαχαχα
Αγαπητή κοκό,
Ως απάντηση κατ αρχήν αποστέλλω τα χαμόγελά μου για τη μυρωδάτη τούτη εικόνα. Μ αρέσει γιατί είναι ταξιδιάρικη, μελαγχολική, ατμοσφαιρική, σαγηνευτική, απόμακρη και κοντινή μαζί. Φαντάζομαι τον κόσμο της, ένα κόσμο με ρευστά περιγράμματα που διαλέγεις αυτό που θέλεις να δεις.
Αρκετά ευέλικτο, διακριτικό, και φυσικά, όμορφο.
iperoxo pragmatika...!!!!filia!!!
@Happypepper: δεν τά΄χα σκεφτεί όλ΄αυτά! Αυτό με τα περιγράμματα...τελικά μάλλον είναι θέμα στιλ κι όχι βιασύνης...δηλαδή η βιασύνη μου ως στιλ! Ευχαριστώ!
@Leviathan: Χαίρομαι που σ΄αρέσει!
ζηλεύω που γράφεις και τόσο ωραία, και ζωγραφίζεις τόσο ωραία!
ευχαριστώ και για τα δύο,
το άρωμα του καφέ δεν έφτασε μέχρις εδώ, πόμωσε μέσα στον υπολογιστή που τον βλέπω να καπνίζει λιγάκι...:)
α, εισαι καλη εσυ...
κλαψ κλαψ....εχω παρει μπογιες για γυαλι, αλλα τι το θες....ειμαι αταλαντη η δυστυχης.
δεν πειραζει, στην επομενη ζωη ισως...
@abttha: το θέμα είναι ότι κοιτάω το άσπρο χαρτί, υπνωτίζομαι, ζαλίζομαι και σπάνια βάζω τον κώλο μου κάτω να κάνω κανένα σκίτσο...έτσι, από εξάσκηση, μηδέν!
@exofthalmi: σιγά, ό, τι θέλεις κάνεις. Αφού πήρες τα υλικά σημαίνει ότι μπορείς. Ωραίο το γυαλί!
Κουκλα η ωραιοπαθης γατουλα ...και μ αρεσει που δεν ειναι ρατσας.Οι ρατσες κατι μου κανουν λιγο κι οι ανθρωποι που λενε και δημοσιως ποσα λεφτα κανει το ζωον τους ακομη περισσοτερο.
Ολες οι φυσικες ουσιες που βαφουν ειναι υπεροχες,και σκιτσαρεις καταπληκτικα.Αλλα και εκφερεις αυτα που γραφεις ακομη καλυτερα.
Μ αρεσει εδω...
Θα χαρω να τα λεμε.
πολύ εφευρετική είσαι..αλλά αυτό είναι δημιουργία......καλημέρα
@faraona: Μ΄αρέσουν οι αλητόρατσες σε γατιά και σκυλιά. Στο Παρίσι μια κεραμιδόγατα πουλιέται 300 Ε!!! Και την παρουσιάζουν ως "chat de maison"!!!
Οι φυτικές ουσίες δίνουν ιδιαίτερες αποχρώσεις. Εντωμεταξύ είπα να το παίξω τέχνη κι επιστήμη, πήρα λάδια και δεν τά΄χω αγγίξει...
@anemos5: Απλώς μ΄αρέσει ο καφές! Αλλά η φίλη μου η Sulpice έπαθε και δεν το χώνευε όταν της χάρισα ένα σκίτσο και μετά της αποκάλυψα πως χρησιμοποίησα μολύβι ματιών-χειλιών Givency,ιερόσυλη, κτλ. χαχαχαχαχα
πίνακα με τίτλο "η ομελέτα".. καλό........
..να σου πω..που συχνάζεις εσύ?? Γιατί με αυτά που διάβασα..χααχ μπορεί και κάπου να σε έχω πετύχει..δική μας φαίνεσαι :)) φιλάκια πολλά :)
καλλιτέχνητουδρόμου, σε παρακαλώ! άκου 'δική μας'! α, όχι, σε παρακαλώ!
'δική μου'. ναι, αμέ, τελειία και παύλα.
εντάξει, βγάλετε τη λέξη 'παύλα' από την τελεία και βάλτε τη λέξη 'παπαριά' (ή παπάρα επί το επισημότερον).
είναι τόσο καλή αυτή η κοκόγατα, που όλοι τη θέλουν δικιά τους! την έχω καπαρώσει!
λέμε τώρα!
άλλωστε μένω δίπλα στο μαγαζί 'κλειδιά γιώργος', είμαστε γειτόνισεες.
ασυνάρτητα φιλάκια μετ'εκτιμήσεως χωρίς ασυναρτησίες.
Μ αρέσει αυτη η ελευθερία έκφρασης που έχεις και στο σχέδιο και στα υλικά.
@ Κοκό: Δεδομένου της τιμής του συγκεκριμένου μολυβιού Givenchy ομολογώ πως έπαθα σοκ. Αλλά.... το έργο που μου θύμιζε τον αγαπημένο μου Leger ήταν θεϊκό. à propos Που΄ναι η μαρκησία οέο;Φιλάκια
@roadartist: Μας πιάσανε!
Χαχα!
Εννοείς τους καλλιτεχνίτες; Η μόνη σχέση μου είναι που έκοψα πέρισι με το ποδήλατο δρόμο εγκάρσια μέσα απ΄τη σχολή!
@abttha: κράτα καλέ το καπάρο! Είμαι φρι!
μήνυμα απ΄το Γιώργο: το κλειδί είναι έτοιμο!
@χελώνα: για μια ελευθερία ζούμε! (Πούντη;)
@Sulpice: νάτο, το κατάλαβα ότι ξέχασα ένα h!
Εδώ είμαι Βαρώνη μου, αλλά κελ σκατά οι τηλεφωνικές γραμμές σας!
Πολλά φιλιά!
Μιά χαρά βγήκε η μαντάμ !!!
Δηλαδή μιλάμε για ένα έργο οπου το μέσον είναι το μήνυμα; ουάου!
Από το μέσον και κάτω όμως, το μέσον του προσώπου εννοώ, έχει "χυθεί" κάπως το σχήμα. Μύτη-στόμα-σαγόνι έχουν πάρει την κατιούσα (καμμιά σχέση με τους ομώνυμους πυραύλους).
Τα μαλλιά και τα μάτια μου αρέσουν.
@habilis: την κακομοίρα...μετά θάνατον πού να φανταζόταν...
@eryx-t: αυτό εννοούσα μακρομούρα! Το χυμένο! Πυραύλους, χαχαχαχα!
Χαχχαχχαχαααα!
καλημέρα κοκό, ναι, ευχαριστώ, κι εγώ νομίζω πως το κλειδί είναι έτοιμο!
χε χε χε...
@ abttha: Kαλησπέρα!
Δεν ήταν και τίποτις, λίγο τρόχισμα τα δοντάκια και να το δοκιμάσεις να δεις, λέει ο Γιώργος!
Δημοσίευση σχολίου