Έλεγε λοιπόν ο Μarcel τα εξής,
Δεν είναι αδιάφορο για κάποιον να μπορέσει να βρει τη μοναδική ηδονή που είναι σε θέση να απολαύσει,
και "το κάθε πλάσμα στον κόσμο αυτό" να μπορέσει να δώσει σε κάποιο άλλο "τη μουσική, το άρωμα ή τη φλόγα του",
χρησιμοποιώντας φράσεις (στα εισαγωγικά) από τις Εσωτερικές Φωνές του Victor Hugo.
Κάπου είχα σημειώσει το απόσπασμα, το είδα και το αντιγράφω.
Εντάξει, ο Marcel έλεγε τα δικά του.
Εμείς είμαστε αδιάφοροι. Όχι όλοι, μα οι περισσότεροι.
Δεν έχουμε χρόνο και διάθεση ούτε για μουσική, ούτε για άρωμα, ούτε για φλόγα.
Ποιητής είναι αυτός που αναζητά την ηδονή και την μετουσιώνει σε μουσική, άρωμα, φλόγα.
Ποίηση;
Πώς γίναμε έτσι! Ανέραστοι! Κουφοί, άοσμοι, κρύοι! Διεκπεραιωτές.
6 σχόλια:
Καλημέρα μικρή μου ωραιοπαθή γατούλα. Βλέπω ότι ο μελαγχολικός καιρός (που θυμίζει λίγο Παρισάκι) σ΄επηρέασε. Όμως τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Για τους περισσότερους 'Time is money' και όπως τα "money makes world around" (αν θυμάμαι καλά τον στίχο) ασχολούμαστε με κενά πράγματα αντί να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας. Μην ξεχνάς επίσης ότι ο φίλος μας ο Marcel ήταν αρκετά ιδιόρρυθμος τύπος για ορισμένους της εποχής του και γι΄αυτό αναζήτησε το χαμένο του χρόνο. Εμείς θα πρέπει ν΄αντισταθούμε. Πολύ ωραία η φωτό..... Φιλάκια.
olo kai perissotero krionoun oi giro mas...me to zori na sou xamogelasoun...na sou poune mia kalimera...kalo mesimeri!
Ναι, αλλά μην ξεχνάς ότι ο Προυστ ήταν ένας άνθρωπος που δε χρειάστηκε ποτέ να δουλέψει. Πέρασε όλη του τη ζωή χάνοντας το χρόνο του και αναζητώντας τον πάλι μέσα από τη γραφή. Πολυτέλεια που λίγοι διαθέτουν. Κι από αυτούς τους λίγους που τη διαθέτουν ελάχιστοι έχουν την κλίση (ή αλλιώς την αναπηρεία) να οδηγηθούν σε τέτοιες αναζητήσεις. Βέβαια οι αξίες της εποχής και οι αξίες του συρμού έχουν αλλάξει. Και έχουν αλλάξει πολύ.
Μα φαντάσου ότι αυτό που κατάφερε να προσδιορίσει με λόγο ο Προυστ μέσα στην απραξία-αναπηρεία και στην αναζήτησή του, μπορεί να ήταν ακριβώς αυτό που κάνουν αυθόρμητα πολλά άλλα ανθρώπινα όντα ή ακόμη και οι μελισσούλες γυρνώντας από λουλούδι σε λουλούδι την άνοιξη ή και όλη η φύση. Μπορεί αυτό το πράγμα που τόσα άλλα πλάσματα το κάνουν αυθόρμητα (και όχι συνειδητά) αυτός να έφτασε να το εκφράσει γιατί ακριβώς δεν ήταν ικανός να το ζήσει.
Υποθέσεις και σχήματα... μα είναι και κάτι άλλο: οι αναζητήσεις των ανθρώπων μοιραία μετατοπίζονται, αλλάζουν τρόπους. Κάθε εποχή έχει και τις ανακαλύψεις της κι αυτές είναι για την ανθρωπότητα μια απώλεια ενός ακόμη επιπέδου αθωότητας. Και δεν μπορείς να χάνεις την ίδια αθωότητα ξανά και ξανά... (εκτός ίσως κι αν έχει μεσολαβήσει μια αναγέννηση)
Ωραια..τα ίδια λέμε..
:)
διεκπεραιωτές, κομιστές, διαχειριστές και πάει λέγοντας....
ευτυχώς που γύρω μας (ναι!!!) υπάρχουν και απλοί εραστές... και μόνο για αυτούς αξίζει η περιπλάνηση ..
καλό σου βράδυ καλή μου
@Sulpice: Ναι, όντως μ΄επηρέασε και βγήκε μελαγχολική η ανάρτηση. Αλλά άμα βλέπω τον β΄ τόμο του Χαμένου Χρόνου τραγανισμένο απ΄τη Φουφού...το σιχαμένο γατί κοιμάται ανάσκελα τώρα! Γι΄αυτήν ισχύει ο Ξανακερδισμένος Χρόνος!
@Leviathan: Αυτοί χάνουν! καλό βράδυ!
@eryx-t: Τώρα με προβλημάτισες...πάντως δεν νοσταλγώ το παρελθόν, άσε που δεν αντέχω τους κορσέδες...
μιλάω για τον καθημερινά χαμένο μας χρόνο, που δεν έχουμε χαρά
@roadartist: θέλω λίγο χρώμα
@κασταλία: φιλείν έφυν (Αντιγόνη)
Δημοσίευση σχολίου