Ο BEETHOVEN ΣΤΗΝ ΣΠΙΑΝΑΔΑ

Τί γίνεται όταν στις 6.15΄ το πρωί μπαίνω στην μπανιέρα για ντους και δεν έχει ζεστό νερό; Πρώτον αναπολώ το καλοκαίρι, όταν ο ηλιακός θερμαίνει το νερό, αλλά δεν το χρειάζομαι! Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. ΄Επειτα σκέφτομαι τον Μπετόβεν.

Διότι η σπιτονοικοκυρά του γκρίνιαζε κάθε πρωί, επειδή εκείνος έριχνε πάνω του παταγωδώς μερικούς κουβάδες κρύο νερό, τα νερά τρέχανε από το ξύλινο πάτωμα του πρώτου ορόφου στο ισόγειο σαλόνι της και κατέληγαν στο καλό σερβίτσιο του τσαγιού, με αποτέλεσμα να νερώνει το τσάι της, να λασπώνουν τα βουτήματα και να λιώνουν οι κύβοι της ζάχαρης. Ωστόσο ο Μπετόβεν δεν άκουγε τίποτα, και συνέχιζε τα κρύα λουτρά. Κατόπιν έφτιαχνε καφέ αλέθοντας μόνος του 60 κόκκους ακριβώς και τον απολάμβανε κυριολεκτικά με την ησυχία του. Δεν έχω χρόνο το πρωί ν΄αλέσω ουτ΄ έναν κόκκο, περιορίζω λοιπόν τις μερακλήδικες προθέσεις μου.

Οι πρωινοί συνειρμοί δεν σταματούν εδώ. Η υγρασία κι η ομίχλη ανακαλούν στο νοητικό μου προσκήνιο την Κέρκυρα. Γιατί την Κέρκυρα; Διότι μ΄αρέσει! Όταν ήμουν τεσσάρων ετών διατύπωσα την βαρυσήμαντη δήλωση: Εδώ θα έρχομαι να κάνω διακοπές! Αλλά είχα και μια σοβαρή ανησυχία... ποιος θα μού κουβαλάει τη βαλίτσα! Καταλαβαίνει κανείς γιατί την Κέρκυρα διάλεξαν πρίγκιπες, βασιλιάδες και λόρδοι!

Πέρα από πρίγκηπες και βατράχια η Κέρκυρα διαθέτει εσπρέσσο, ποδήλατα και φρέσκο μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Επίσης κοκκινιστό μοσχαράκι με χοντρό μακαρόνι (παστιτσάδα), σουβλάκια με πικάντικη κόκκινη σάλτσα, παπά με πλατύγυρο καπέλο, μικρή βυζαντινή μεικτή χορωδία Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, τρομπόνια, τούμπες και κλαρινέτα, βιβλιοπωλείο απόκρυφο και ηλιοβασίλεμα στον Πέλεκα.

Προς την Παλαιοκαστρίτσα με το ποδήλατο είχα συναντήσει τρεις καιρούς. Αφήνοντας τους φίλους να πάνε με το τζιπ, ξεκίνησα με συννεφιά, μετά μαύρισε, έπειτα έρριξε μια μπόρα γερή κι ύστερα έλαμψε ο ήλιος προς τη δύση του. Φτάνοντας βρίσκω τρεις καλογέρους στο κατώφλι καθιστούς.

Εκθέσεις ζωγραφικής στον Άη Γιώργη, γρήγορες βουτιές σε γαλάζια νερά με υφάλους, όλα είναι ωραία, παντού είναι η θάλασσα και το καράβι πάει πέρα!, η απάντηση της γριάς στην ερώτηση για το αν μπαίνω καλά, ε, πότε βρέχει πότε δεν βρέχει, το λεωφορείο έρχεται κάποτε, η απάντηση του γέρου στην στάση. Επίσημα γεύματα στο Μποσκέτο, ανεπίσημες βόλτες στη φεγγαράδα, δαιδαλώδη στενά κάτω από αιωνίως ετοιμόρροπα σπίτια στην παλιά πόλη και ελικοειδείς διαδρομές ανάμεσα από αιωνόβιες ελιές.

Όλ΄αυτά ανάκατα σκέφτηκα το πρωί κάνοντας κρύο ντους, τον Μπετόβεν και την Κέρκυρα και την μουσική και τα κρύα τα νερά. Και σαν κάπως κουφή βγήκε η ανάρτηση! Μα τον Άγιο!

Ο παλιός χάρτης σουφρώθηκε από εδώ και ο συνθέτης σε νεαρή ηλικία από εκεί!