Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΚΥΛΟΥΣΕ ΥΠΕΡΟΧΑ...

Επέστρεψα, αγαπητές γατούλες και γατούληδες, και κάνω μαγευτικές διακοπές στην Αθήνα, χαρά της γης και της αυγής, μικρό γαλάαααζιο κρίνο! Τώρα πιστεύω πως θα έχω καλύτερη και συχνότερη παρουσία στο διαδίκτυο, διότι ξέφυγα από τους περιοριστικούς όρους που εμπόδιζαν την πρόσβασή μου στα ιντερνετικά δρώμενα. Ένα σας λέω, ενώ υπήρχαν τρεις ολοκαίνουργοι υπολογιστές για κοινή χρήση εκεί που βρισκόμουν, μια κομπλεξικιά εξουσιομανής έβαλε κωδικό στον έναν, τον κεντρικό, για να μην μπορούμε τάχα μου να τους χρησιμοποιούμε εν απουσία της. Λες κι είχαν μέσα τα αρχεία του ΦΒΙ! Τίποτα δεν είχαν, ούτε τη δουλειά μας να κάνουμε. Το πιο ωραίο είναι ότι δεν παραδεχόταν ότι έβαλε κωδικό!!!

Άσε που όταν ήθελες φερ΄ειπείν να κοιτάξεις το mail σου ή τίποτ΄ άλλο σημαντικό, όλο και κάποιος βλαμμένος ρουφιάνος θα έβρισκε μια επείγουσα εργασία να κάνει εκεί γύρω, να πλύνει κάνα ποτήρι, να πάρει κάνα χαρτί, όλως τυχαίως ν΄ανοίξει το ντουλάπι πίσω σου για να δει ποια σελίδα κοιτάζεις... ούστ! Παρατηρημένο, και μη μού πείτε ότι είμαι υπερβολική, διότι ζήτημα είναι να χρησιμοποίησα το ίντερνετ πέντε φορές εκεί πέρα. Αλλά και τί γράφεις στον υπολογιστή να δουν και τί φάξ στέλνεις ... ούστ και πάλι, γεμίσαμε σκατόψυχους!

Θα μπορούσα να σπάσω τον κωδικό, σιγά το Ψηφιακό Οχυρό, μάλιστα να βάλω δικό μου και να παίζουμε τη γάτα με το ποντίκι. Αλλά δε βαριέσαι. Μού λέει η Sulpice, άστην την αποχαυνωμένη, με τους κωδικούς της θα μείνει, φεύγουμε, σκατά στα μούτρα της και αντιός! Έδειξα λοιπόν μια σπάνια μεγαλοψυχία, η οποία βόλευε και την φυσική μου ραθυμία και πήγα για καφέ και μπάνιο.

Όλα ξεκινούν από την αγαμία και την αποστροφή προς τα κατ΄ εξοχήν ερωτικά όντα, τις γάτες! Διότι δε μπορεί να σιχαίνεσαι τις γάτες και μάλιστα τις μαύρες, θα σού τύχει κακό! Η εν λόγω βαρεμένη παρήγγειλε ένα μεσημέρι μια μπριζόλα. Έρχεται η μπριζόλα. Ένα πεινασμένο ροζ γατάκι από τα πολλά που βρίσκονταν εκεί γύρω στην εξοχή, μύρισε την μπριζόλα, πλησίασε με την μύτη του ψηλά, εκστασιασμένο με τα μάτια μισόκλειστα και ακούμπησε τα ποδαράκια του στο τραπέζι. Τί θα κάνατε; Είτε ξουτ, είτε τού δίνετε λίγο κρέας. Τί έκανε η σιχαμένη; έδιωξε το γατί, δεν έφαγε την μπριζόλα και έφυγε. Σημειωτέον σε καθαρότατο εστιατόριο, εγγυημένο, με βραβευμένη σπιτική κουζίνα. Ερωτώ. Γιατί κάθησες να φας εκεί, αφού βλέπεις γάτες γύρω; Κι άλλη ερώτηση. Τί θα κάνεις, μωρή, του χρόνου με τους αρουραίους, διότι κάποιοι όμοιοί σου φολιάσανε ένα σωρό γάτες και φάνηκαν αρουραίοι φέτος, που γενικά δεν έβλεπα αποτέτοιους; (Ούτε φάρμακα τους πιάνουν).

Δεν περιγράφεται η βλακεία μέσα σ΄ένα ποστ, αλλά ούτε και σε χίλια ποστ. Η βλακεία είναι ανίκητη. Δίνει μια ιδέα του απείρου. Βλέπε το Εγχειρίδιο βλακείας του Χαριτόπουλου. Το διάβασα και κατατρόμαξα γιατί βρήκα μέσα πορτρέτα γνωστών, μάλιστα και το δικό μου που δίνω σημασία στις βλακείες. Αλλά δεν μπορείς, αναπόφευκτα θα παίξουν τα νεύρα σου κάποια στιγμή. Πόσες φορές δεν αιστάνθηκα φέτος σαν τον Σίσυφο με τις πατάτες. Ότι δηλαδή έσπρωχνα ένα κάρο με πατάτες πάνω σ΄ένα βουνό και σαν κόντευα να φτάσω, κάπου σκόνταφτε η ρόδα, κάτι, και γύριζε το κάρο με πλάκωνε και κυλούσαν κι οι πατάτες τρρρρντρρρρ... κάτω. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΜΜΕΝΟΥΣ!!! ΑΥΤΟΙ ΣΥΝΝΕΝΟΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΓΑΖΟΥΝ ΝΟΚ ΑΟΥΤ!

Ααααφ, αυτά! Λοιπόν κάνω διακοπές στην Αθήνα κι ο ιδρώτας κυλάει υπέροχα!

ΥΓ. Η φωτό είναι συνειρμική με δίκτυα και κεραίες.